СПИРИТИЗАМ ВО ХРИСТИЈАНСТВОТО

Сподели го ова:

Ќе продолжиме да ги разоткриваме лажните учења на Вавилон, со кои тој ги опил сите народи, а таквата манифестација на сатаната ќе ја сметаме како спиритизам.

Окултизмот станува сè попопуларен благодарение на медиумите и благодарение на неодамнешните филмови кои над 90% се заситени со него. Мистицизмот привлекува се повеќе луѓе. Според истражувањето на јавното мислење спроведено во Западна Европа, околу 85% од испитаниците користеле одредени окултни сили. Зборот „окултно“ на латински значи затворено, скриено, мистериозно. Ќе ја разгледаме главната гранка на окултизмот, која е особено популарна денес – спиритизмот.

Спиритизам – е верување дека е можна директна комуникација со душите на умрените, кои можат да стапат во контакт со живите преку посебни лица – медиуми, надарени со посебна таинствена сила.

Многу луѓе веруваат во овој феномен. Значително помалку се оние кои го сметаат тоа за шарлатанство. А малкумина останаа кои му објавуваат на целиот свет дека тоа се ѓаволски мрежи. Вие, што веќе ја знаете природата на човекот, и дека учењето за бесмртноста на душата е ѓаволска измама, лесно можете да разберете кој стои зад спиритизмот и каде ѓаволот сака да ги привлече сите луѓе, вклучително и верниците.

Содржина прикажи

ИСТОРИЈА НА СОВРЕМЕНИОТ СПИРИТИЗАМ

Спиритизмот има многу дамнешно потекло, бидејќи потекнува од старата змија. Но, ѓаволот, за да ги зароби душите, постојано ги менува маските. Ние ќе ја разгледаме историјата на современиот спиритизам.

Историјата на современиот спиритизам датира од март 1848. година, иако ова учење е старо колку и нашиот свет. Местото на неговото „ново раѓање“ станал градот Hydesville во државата Њујорк. Џон Фокс изнајмил куќа во која почнале да се појавуваат мистериозни тропања, кои никој не можел да ги објасни. Ќерката на Фокс, девојката Маргарита, возвратила и воспоставила контакт со непозната сила. Бил развиен јазик за прислушување, со помош на кој стапувале во контакт со другата, вонземна сила. „Од таму“ девојката добивала одговори на нејзините возбудливи прашања.

За помалку од три години, Соединетите Држави, а наскоро и речиси целиот свет, биле преплавени со спиритистички сеанси. Спиритизмот станал широко распространет како форма на религиозно движење. Најдобрите медиуми (посредници) станале надалеку познати.

Даниел Даглас Хјум (1833-1886). Овој човек многумина го сметаат за најпознатиот спиритистички медиум (посредник). Тој имал необична способност да левитира, видовитост и демонстрација на психички феномени. Хјум имал многу обожаватели од висок ранг — кралицата Викторија, Наполеон III, Александар II, Кајзер Вилхелм I, владетелите на Баварија и Виртемберг. На сеансите на Хјум присуствувале Чарлс Дикенс и Конан Дојл.

Биле создадени специјални училишта и институти за изучување на спиритизмот, таму се обучувале идните медиуми (посредници). Денес во светот веќе има десетици милиони официјални медиуми (посредници), мнозина од нив се здобиле со сертификат. Овој феномен стекнал особена популарност во високо развиените земји како што се САД, Англија, Германија, Франција а особено меѓу интелектуалците.

ЗОШТО СПИРИТИЗМОТ Е ТОЛКУ ПОПУЛАРЕН?

Спиритизмот е популарен затоа што ја промовира идејата за бесмртноста на душата. Впрочем, речиси сите луѓе на еден или друг начин се плашат од смртта. Освен тоа, спиритизмот тврди дека овозможува комуникација со починатите роднини. Со ова тој „теши“ во тага и страдање.

На пример, родителите, кои изгубиле дете, можат да комуницираат со своето починато дете. Што има лошо во тоа? Зарем ова откритие на ново знаење не е благослов?

Друга многу привлечна страна на спиритизмот е тоа што спиритизмот воопшто не бара од своите следбеници да водат морален живот и да ги почитуваат Божјите заповеди: живеј како сакаш, прави што сакаш, на крајот на краиштата, ти си бесмртен – нели ова е привлечна идеја за мнозина?

Оние малкумина кои се обиделе да ги прогласат спиритистите за шарлатани, биле збунети од фактот дека чудата и информациите добиени од медиумите од таканаречениот задгробен живот биле веродостојни. Со ова спиритизмот ја докажува својата вистинитост, и ги освојува умовите и срцата на луѓето, како обичните, така и благородните, неуките и образованите.

НАШИОТ УЧИТЕЛ ТРЕБА ДА БИДЕ СЛОВОТО БОЖЈО, А НЕ СПИРИТИСТИТЕ

Но, за голема жал, свртувајќи се кон спиритизмот за помош, луѓето заборавиле што вели Бог за ова, Создателот на сѐ што постои. И ако не се покајат, овој заборав ќе ги чини луѓето вечен живот:

„И кога ќе ви речат: ‘Обратете се кон оние, што извикуваат мртовци, и кон маѓесници, кон бајачи и оние што говорат од стомак, тогаш одговарајте: не треба ли народот да се обрнува кон својот Бог? Се прашуваат ли мртви за живи?’ Допрашајте се до законот и откровението! Ако некои речат дека не е така, тогаш за нив нема светлина“ (Исаија 8:19,20).

„Да не се најде меѓу вас човек кој го тера синот свој или ќерката своја да помине преку оган, заради очистување, или да претскажува, да гата, или, пак, маѓепсник, бајач, или што повикува духови, ниту, пак, волшебник, ни таков што разговара со мртви; зашто, секој, кој го прави тоа, е гнасен пред Господ, и токму поради тие гнасотии Господ, твојот Бог, ги изгонува од пред тебе. Биди непорочен пред Господ, твојот Бог“ (Второзаконие 18:10-13).

Вашиот учител мора да биде Словото Божјо и Законот, а вие не смеете да имате маѓесници, гатачи и повикувачи на мртви. А ако се некаде, тогаш не оди кај нив, зашто ќе се оскверниш, ќе ја изгубиш Мојата светост; и Јас, вели Господ, ќе те истребам од Мојот народ:

„Не одете по оние што повикуваат духови на мртви, и до маѓесници не доближувајте се, и не дозволувајте да ве осквернат. Јас сум Господ, Бог ваш“ (Левитска 19:31).

„И ако некој човек тргне по оние што повикуваат мртви, и по маѓесници, за да го следат нивното блудство, Јас ќе го свртам лицето Мое против тој човек и ќе го истребам од народот негов. Осветувајте се и бидете свети, зашто Јас сум Господ, вашиот Бог“ (Левитска 20:6,7).

ЗОШТО БОГ Е ТОЛКУ КАТЕГОРИЧЕН ВО ОДНОС НА СПИРИТИСТИТЕ?

Бог не рекол дека само треба да покажеме рамнодушност по однос на ова прашање, според принципот: јас не одам кај спиритисти, не се занимавам со тоа, а тие што прават што сакаат, нека Самиот Бог се справи со нив. Не. Бог заповедал такви радикални мерки за да го исчисти Својот народ од оваа лепра на гревот:

„Маж или жена, ако извикува духови на мртви, или вража, да бидат убиени; со камења да ги убиете, виновни се“ (Левитска 20:27).

Зошто Бог е толку категоричен против спиритизмот, против комуникацијата со мртвите? Затоа што Бог ја знае вистината. Преку Својата Реч, Библијата, Тој вели дека смртта е крајот на постоењето на човекот, и дека мртвите не постојат во ниеден облик. И така ќе биде до второто Христово доаѓање на нашата земја, кога Бог ќе ги воскресне мртвите:

„Живите знаат дека ќе умрат, а мртвите ништо не знаат, и веќе за нив нема награда, зашто и споменот за нив е предаден на заборавот, и љубовта нивна, и омразата нивна и љубомората нивна веќе исчезнале, и ќе немаат дел довека во ништо, што се случува на земјата“ (Проповедник 9:5,6).

„Сè, што може да врши раката твоја, според силите твои, врши; зашто во гробот, каде што ќе појдеш, нема ни работа, ни размислување, ни знаење, ни мудрост“ (Проповедник 9:10).

„… зашто иде часот кога сите, кои се во гробовите, ќе го чујат гласот на Синот Божји, и ќе излезат: кои правеле добро – ќе воскреснат за живот, а кои правеле зло, ќе воскреснат за осудување“ (Јован 5:28,29).

ПРИМЕР ЗА СПИРИТИСТИЧКА СЕАНСА ВО БИБЛИЈАТА

Ако веруваме во Бога, а не можеме а да не веруваме во Оној кој е кристално чесен, тогаш човекот како личност престанува да постои со смртта на телото. Затоа, тој не може да зборува со живите, ниту самиот ниту преку медиумите. Но, медиумите комуницираат со некого и велат дека тоа се нашите мртви роднини. Со кого тогаш комуницираат ако, според Божјата реч, тоа не можат да бидат нашите мртви роднини и пријатели? Примерот на спиритистичка сеанса опишана во Библијата ќе ни помогне да го разбереме ова:

САУЛ И ВОЛШЕБНИЧКАТА ОД ЕН-ДОР

„Самоил беше умрел, и го оплакуваа сите Израелци и го погребаа во Рама, во неговиот град. А Саул ги беше изгонил повикувачките на духови и гатачите од земјата. Се собраа Филстејците и отидоа, та се улогорија во Сунем; го собра и Саул сиот народ израелски и се улогорија во Гелвуја. Саул го виде филистејскиот логор и се исплаши, и силно му затрепери срцето. Тогаш Саул Го запраша Господа; но Господ не му одговараше ни на сон ни преку урим, ни преку пророците. И им рече Саул на слугите свои: ‘Најдете ми жена што повикува духови, и јас ќе одам кај неа и ќе ја прашам’. И му одговорија неговите слуги: ‘Тука во Ен-Дор има жена што повикува духови.’ И ги соблече Саул алиштата свои и облече други, и тргна тој и двајца луѓе со него, и дојдоа кај жената ноќе.

И и рече Саул: ‘Те молам, гледај ми, и повикај ми, кого што ќе кажам.’ Но жената му одговори: ‘Ти знаеш што направи Саул, знаеш дека тој ги истера од земјата гатачите и гледачите; зошто тураш стапица на душата моја за да ме погубиш?’ И Саул и се заколна во Господ, велејќи: ‘Ти се колнам во Господ, нема да ти се случи ништо лошо за тоа.’ Тогаш жената праша: ‘А кого да ти го повикам?’ Тој одговори: ‘Повикај ми го Самоил’.

И жената го виде Самоил и – гласно извика; жената се обрна кон Саул и рече: ‘Зошто ме излага? Ти си Саул.’ Царот и рече: ‘Не плаши се; кажи што гледаш?’ Жената одговори: ‘Гледам како Господ излегува од земјата.’ ‘Каков е тој на изглед?’ – праша Саул. Таа одговори: ‘Излегува од земјата престар маж, облечен во долга облека.’ Тогаш Саул дозна дека е тоа Самоил, падна ничкум на земјата и се поклони.

ГОВОРОТ НА „САМОИЛ“

„И Самоил му рече на Саул: ‘Зошто ме обеспокојуваш да излегувам?’ А Саул одговори: ‘Многу ми е тешко; Филистејците војуваат против мене, а Бог отстапи и повеќе не ми одговара ни преку пророци, ни на сон, (ни во видение); затоа те повикав за да ме поучиш што да правам’.

Самоил одговори: ‘А зошто ме прашуваш мене, кога Господ отстапил од тебе и станал твој непријател? Господ ќе ти го направи тоа што го говореше преку мене: ќе го одземе Господ царството од рацете твои и ќе му го даде на твојот близок, на Давид. Бидејќи ти не го послуша гласот Господов и не го исполни Неговиот жесток гнев врз Амалик, затоа Господ и го врши тоа сега над тебе. Господ ќе го предаде Израел заедно со тебе во филистејски раце; утре ти и твоите синови ќе бидете со мене, а логорот израелски Господ ќе го предаде во филистејски раце.’ Тогаш Саул наеднаш падна со целото тело свое на земја, бидејќи многу се исплаши од зборовите на Самоил; притоа и сила немаше во него, зашто не беше јадел леб целиот тој ден и цела ноќ’“ (1 Самоил 28:3-20).

СПИРИТИЗМОТ ВО ХРИСТИЈАНСТВОТО — ИСТРАЖУВАМЕ ПРИМЕР ОД БИБЛИЈАТА

Површното читање на дадениот пасус од Библијата нема да ни каже за што се работи овде, па затоа Исус и ни кажал:

„Ги истражувате Писмата, зашто вие мислите дека во нив имате живот вечен…“ (Јован 5:39).

Да го следиме советот на Исус, за правилно да разбереме што се случило со Саул, во светлината на Библијата, без да го наметнуваме сопствено значење на она што го читаме, за да видиме јасно со духовен вид, кого тој повикал преку волшебничката.

ПРВИОТ ДОКАЗ ДЕКА НА САУЛ НЕ МУ СЕ ЈАВИЛ ПРОРОКОТ САМОИЛ

Од Библијата читаме дека за беззаконието на Саул, Бог не му одговорил на никаков начин, дури ниту „преку пророците“.

Пророкот Самоил бил послушен пророк кој, додека бил жив, никогаш не одел против Божјата волја. Сега тој се осмелува да не ја послуша Божјата волја.

Ако претпоставиме дека Самоил отишол во рајот поради неговата послушност, и додека се наоѓа во рајот, покажува непослушност на Бога, тогаш што ние добиваме во вечноста? Истото што го имавме овде на земјата кога гревот завладеал? Тогаш зошто послушноста е неопходен услов за спасение, ако откако ќе влеземе во рајот можеме повторно да се вратиме на непослушноста? И дали рајот би бил рај со непослушност?

Да не заборавиме дека токму поради непослушноста кон Бога Луцифер бил исфрлен од небото, а луѓето биле протерани од рајот. Знаеме дека Бог и Неговите принципи никогаш не се менуваат:

„Зашто, Јас, Господ, не се менувам…“ (Малахија 3:6).

„Бог не е човек, та да се колеба, ниту е син човечки, па да се изменува…“ (Броеви 23:19).

Значи, Бог бил должен да не го пушти таканаречениот пророк Самоил на оваа средба со Саул. И ако пророкот би покажал непослушност, како Адам и Ева, и сепак би отишол на оваа средба, тогаш Бог бил должен да го избрка од рајот пророкот Самоил. Но, за ова, нема библиски доказ. Иако фактот дека Божјата волја била прекршена од оној кој бил повикан од волшебничката бил очигледен. За што сведочел оној, кој дошол под името „Самоил“ на повикот на вражачката – слугата на ѓаволот:

„Самоил одговори: ‘А зошто ме прашуваш мене, кога Господ отстапил од тебе и станал твој непријател?’“ (1 Самоил 28:16).

Ова е првиот доказ кој јасно сведочи за тоа дека на повикот на вражачката не дошол непослушниот на Бога пророк Самоил, туку еден од оние кои се противат на Божјата волја – ѓаволот. Самоил не можел да Му биде непослушен на Бога. Зашто што во рајот никогаш повеќе нема да има непослушност, Библијата за тоа зборува директно и недвосмислено:

„Што сте намислиле против Господ? Тој ќе стави крај на сè, ниеден противник нема повторно да се крене“ (Наум 1:9).

ДОКАЗ ПРОТИВ ЃАВОЛОТ, КОЈ ДОШОЛ ВО ЛИКОТ НА САМОИЛ

Вториот доказ дека имено ѓаволот дошол во ликот на пророкот Самоил, а не самиот Самоил, е тоа што никаде во Библијата не наоѓаме тврдење дека вражачите (слугите на ѓаволот) имаат власт над Божјите пророци. И тие можат да ги повикаат, кога сакаат.

Божјите пророци му се покоруваат на Бога, а не на ѓаволот. Пророците се Божји слуги! А слуга го нарекуваат оној кој целосно се потчинил себеси, својата волја и своите постапки на оној кому тој му служи и кого го смета за свој господар. Така што на повикот на вражачката, слугата на сатаната, никогаш не би излегол пророкот Самоил – Божји слуга, затоа што им служат на различни господари:

„…но дојде Твојот гнев и времето да им се суди на мртвите и да дадеш награда за слугите Твои – на пророците, на светиите и на оние кои имаат страхопочит кон името Твое…“ (Откровение 11:18).

Третиот доказ е местото, од каде што излегол оној кој бил повикан од вражачката:

„…излегува од земјата“ (1 Самоил 28:13).

Дури и ако мртвите би отишле во рајот по смртта (што не е така, бидејќи според Библијата тие ќе бидат во гробовите до второто доаѓање), тогаш мртвите праведници, според теоријата за бесмртноста на душата, треба да бидат на небото, а не на земјата, како што гледаме во конкретниот случај.

Четвртиот доказ. „Самоил“ кој бил повикан од вражачката, бил облечен во облека. Но, тој умрел, неговото тело се распаднало во земјата, неговата облека која била ставена врз неговото смртно тело се распаднала заедно со телото. На што висат овие алишта? И кои се овие физички реалности во форма на облека на бестелесна духовна супстанција?

ПЕТТИОТ И ШЕСТИОТ ДОКАЗ ЗА ЛАЖНОТО ПОЈАВУВАЊЕ НА САМОИЛ

Петтиот доказ. Саул му се поклонил на оној кој дошол под името „Самоил“, и тој не го спречил царот да му се поклони. Ова е неверојатно! Зашто во светлината на Библијата, ниту ангелите, ниту апостолите не го прифаќале поклонувањето, туку зборувале за поклонување само на Бога:

„И јас, Јован… паднав за да се поклонам пред нозете на ангелот, кој ми го покажа ова. Но тој ми рече: ‘Стој, немој… Поклони Му се на Бога“ (Откровение 22:8,9).

„Додека Петар (апостолот) влегуваше, Корнилиј му дотрча во пресрет, падна пред нозете негови и му се поклони. А Петар го подигна и му рече: ‘Стани, и јас сум само човек’“ (Дела 10:25,26).

Не е тешко да се види во оној кој дошол под името Самоил ѓаволот, затоа што тој копнее по поклонување дури и од Синот Божји:

„Потоа ѓаволот го одведе на многу висока планина и Му ги покажа сите царства на светот и нивната слава и Му рече: ‘Сето ова ќе Ти го дадам, ако паднеш и ми се поклониш’“ (Матеј 4:8,9).

Шестиот доказ е во тоа што таканаречениот пророк Самоил му рекол на злобниот Саул за неговата судбина:

„Господ ќе го предаде Израел заедно со тебе во филистејски раце; утре ти и твоите синови ќе бидете со мене, а логорот израелски Господ ќе го предаде во филистејски раце“ (1 Самоил 28:19).

Во целата Библија нема да најдете ниту едно спомнување за тоа дека злите ќе бидат заедно со праведниците на едно место. Дали заедно во рајот или заедно во пеколот. Дури и во параболата за богатиот и Лазар, на која се повикуваат поддржувачите на теоријата за бесмртноста на душата, се вели дека меѓу праведните и злите постои непремостлива провалија:

„Освен тоа, меѓу вас и нас има голема провалија така што оние кои би сакале да дојдат кај вас, не можат; а исто така и оние оттаму – кај нас“ (Лука 16:26).

ПОЈАВАТА НА САМОИЛ Е ВО СПРОТИВНОСТ СО ЈАСНОТО БИБЛИСКО УЧЕЊЕ ЗА СОСТОЈБАТА НА МРТВИТЕ

Веќе овие шест докази се сосема доволни за да се разбере дека на повикот на вражачката, слугинка на ѓаволот, дошол нејзиниот господар, ѓаволот, во ликот на пророкот Самоил. Ова е особено јасно кога ќе го прифатиме јасното библиско учење во врска со состојбата на мртвите – тие ништо не знаат, до второто Доаѓање тие не постојат:

„Зошто Подземјето Тебе не Те слави, смртта Тебе не те восфалува, слезените во гроб не се надеваат на Твојата вистина. Живите, само живите ќе Те прослават, како јас сега; таткото ќе им ја соопшти на децата Твојата верност“ (Исаија 38:18,19).

КАКО САТАНАТА РАБОТИ СО СЛОВОТО БОЖЈО?

Сатаната, кој дошол во ликот на пророкот Самоил, не кажал ништо ново, туку само го повторил она што Бог веќе го објавил преку вистинскиот пророк Самоил додека тој сѐ уште бил жив. Затоа што сатаната знае дека само она што е определено од Бога ќе се оствари. Затоа сатаната често ги користи Божјите пророштва во свое име, за да ги измами луѓето со вистината изговорена од Бога, а која, сепак, сатаната си ја припишува на себе и своите способности. Погледнете што му рекол Бог на Саул преку вистинскиот пророк Самоил, додека тој сѐ уште бил жив:

„А Самоил му одговори на Саул: ‘Нема да се вратам со тебе, зашто ти го отфрли зборот Господов, и Господ тебе те отфрли за да не бидеш цар над Израел’. … ‘Денес Господ го одзеде царството Израелово од тебе и му го даде на твојот ближен, кој е подобар од тебе. Светецот Израелов не лаже и не се предомислува, бидејќи Тој не е човек, та да се предомисли’“ (1 Самоил 15:26-29)

Ѓаволот, кој дошол во ликот на духот на пророкот Самоил, го убедил Саул во вистинитоста на неговите зборови користејќи го Божјото Слово, што веќе му го кажал на Саул вистинскиот пророк Самоил, додека тој сѐ уште бил жив.

На овој пример и на примерот на второто Христово искушение од ѓаволот ние гледаме дека ѓаволот активно го користи Божјото Слово за да ги убеди луѓето во својата вистина, да ја смири нивната будност и да ги уништи. Затоа, немојте да мислите, дека таму, каде што се цитира Светото Писмо и се зборува за волјата Божја, дека вие таму сте апсолутно безбедни. Еве кој и еве каде е во апсолутна безбедност:

„И така, ако сте воскреснале заедно со Христос, барајте го она што е горе, каде што Христос седи оддесно на Бога; мислете за небесното, а не за земното. Зашто вие умревте, и вашиот живот е сокриен со Христос во Бога“ (Колосјаните 3:1-3).

Само оној кој, заборавајќи на она што е зад него, се труди да биде како Христос, во сè го имитира Христа, сака во својот карактер да ја има Христовата љубов, Неговото трпение и Неговата вера, е во Христа, скриен во Бога — најбезбедното место во целата вселена.

САМО ЗАКОНОТ И ОТКРОВЕНИЕТО МОЖАТ ДА СПАСАТ ОД КАНЏИТЕ НА СПИРИТИЗМОТ

Значи, спиритизмот не е шарлатанство, туку вистинска манифестација на ѓаволот. И оние кои веруваат во него се на јадицата на ѓаволот. А оној кој вели дека ова е измама за лековерни луѓе, и тој исто така е на јадицата на ѓаволот. Кога таквите луѓе навистина ќе се соочат со оваа сила и овој феномен, тогаш тие нема да имаат никаква заштита, тие не можат да и се спротивстават.

Оваа страшна сила може да дојде кај човекот во секое време, не барајќи дозвола. Ако некој човек нема правилен однос со Исуса, заснован на послушност на Божјиот закон, тој нема заштитата од Бога и сигурно ќе биде фатен во мрежата на ѓаволот. Господ не го сака ова и Тој предупредува:

НА КОЈ ПРИНЦИП СЕ ЗАСНОВА СПИРИТИЗМОТ?

Посебно би сакал да го насочам вашето внимание на принципот кој лежи во основата на спиритизмот. Овој принцип се заснова на верувањето дека човекот се состои од две различни природи — видлива, расиплива (тело) и невидлива, непропадлива (дух, душа, свест). И по смртта на видливиот дел, односно телото, невидливиот дел, односно духот (душата, свеста) продолжува со своето постоење. И со оваа бестелесна, но лична материја, може да се оствари контакт. Зашто по смртта на телото, личноста на човекот е зачувана и го продолжува своето постоење во оваа невидлива, бесмртна материја.

ПРИКРИЕН СПИРИТИЗАМ ВО ХРИСТИЈАНСТВОТО ШТО ФРЛА СОМНЕЖ ВО 100% ЧОВЕЧКАТА ПРИРОДА НА ХРИСТОС

И сега, кога го знаеме овој принцип, што лежи во основата на спиритизмот, да го свртиме нашето внимание кон учењето што е широко распространето во сите цркви, вклучувајќи ги и оние што не ја исповедаат лажната теорија за бесмртноста на душата.

Дали веруваме дека Христос, Синот Божји, роден од Марија, станал 100% човек? Не треба да ве чуди ова прашање. И покрај очигледниот одговор: Да, Христос станал 100% човек, земајќи ја нашата природа.

Учењето што сега се исповеда во христијанските цркви е алармантно, бидејќи не е ништо помалку од прикриен спиритизам. Погледнете ги овие текстови кои велат дека Христос станал 100% човек како нас, Тој ја зел нашата природа со тоа што е роден од жена, роден од човек:

„Зашто еден е Бог и еден е Посредник меѓу Бога и луѓето – Човекот Христос Исус“ (1 Тимотеј 2:5)

„А бидејќи децата се учесници во телото и крвта, така и Тој зеде еднакво учество во тоа, та преку смртта да го победи оној што ја има власта над смртта, односно ѓаволот“ (Евреите 2:14).

„Зашто јасно е дека Тој не дојде да им помогне на ангелите, туку на Авраамовите потомци; затоа Тој мораше во сè да личи на браќата, па да биде милостив и верен првосвештеник пред Бога, за да ги очисти гревовите на народот“ (Евреите 2:16,17)

Светото Писмо е недвосмислено за природата на Христос кога се родил од Марија. Христос е опишан како човек кој ја зел нашата човечка природа, во сѐ станал како нас и станал семе на Авраам.

ИСУС ХРИСТОС БИЛ НАВИСТИНА МРТОВ, КАКО И СЕКОЈ МРТОВ ЧОВЕК

Според тоа, човекот Исус Христос, имајќи ја истата природа како и ние, подлежи на истите закони на постоење како и ние. Затоа Тој ја примил човечката природа, за да може да умре, да го даде Својот живот за гревовите на човештвото:

„А бидејќи децата се учесници во телото и крвта, така и Тој зеде еднакво учество во тоа, та преку смртта да го победи оној што ја има власта над смртта, односно ѓаволот; па да ги ослободи оние што од страв пред смртта преку целиот живот беа подложени на ропство“ (Евреите 2:14,15).

Според тоа, кога Христос умрел, Тој бидејќи бил 100% човек (на крајот на краиштата Тој станал човек за да може да умре за нас, и на тој начин да ја открие одвратноста на гревот, неговите последици, како и Божјата пожртвувана љубов кон грешниците), како и сите мртви луѓе, Тој го прекинал Своето свесно постоење, наоѓајќи се во гробот во состојба на смртен сон:

„Зашто, како што Јона беше во утробата на китот три дни и три ноќи, така и Синот Човечки ќе биде во срцето на земјата три дни и три ноќи“ (Матеј 12:40).

„…Христос умре за нашите гревови, според Писмата… Тој беше погребан…“ (1 Коринтјаните 15:3,4).

„Бев мртов, и ете, жив сум за сите векови…“ (Откровение 1:18).

Овие текстови сведочат дека човекот Исус Христос ја предвидел Својата смрт според Писмото, при што Тој навистина бил мртов, како и секој мртов човек. И во тоа време Тој бил во гробот (во утробата на земјата).

КАКО ЛАЖНАТА ДОГМА НА ОНИЕ, КОИ НЕ ВЕРУВААТ ВО БЕСМРТНОСТА НА ДУШАТА, СЕПАК ГИ ВОДИ КОН СПИРИТИЗАМ

Се чини дека сè е исклучително јасно. И нема врска со спиритизмот, кој се заснова на верувањето дека човекот има две природи, смртна (тоа е тело што оди во гроб) и бесмртна (тоа е душа, дух), во кои свесното постоење на оваа личност продолжува, а што е на небото, ние не гледаме. Но, не избрзувајте со заклучоци, послушајте ја оваа догма на оние христијаните кои ја отфрлаат бесмртноста на душата:

„При распнувањето умрела Неговата (Христова) човечка природа, но не и Неговата божествена природа, бидејќи таа не може да умре“ („Во почетокот беше Словото…“, издавачка куќа „Извор на животот“, 1993 година).

Верниците кои верно проповедаат насекаде во светот за состојбата на мртвите, кои ја отфрлаат лагата на ѓаволот, лагата на Вавилон за бесмртноста на душата, кои велат дека Исус станал 100% човек за да ни биде пример во сѐ и да има можност да умре за нашите гревови, одеднаш почнаа да зборуваат за тоа дека човекот Исус имал две природи, смртна природа која умрела и бесмртна природа која не може да умре. Дали ова ве потсетува на нешто?

Што ризикувал Христос со тоа што дошол на земјата и станал човек за да го даде Својот живот ако Тој, според ова учење, го дал само Своето смртно тело на смрт, односно човечката природа, но истовремено продолжил да постои во Својата бесмртна божествена природа?

Останува да се признае дека Христос навистина му рекол на разбојникот дека неговата душа ќе биде во рајот веднаш по распнувањето, заедно со божествената бесмртна природа на Христос. Дали гледате каде ве води ова учење? До учењето за бесмртноста на душата, до спиритизмот, суптилно и незабележливо, како што сака да прави ѓаволот.

КАКО ПРАВИЛНО ДА СЕ РАЗБЕРАТ ЗБОРОВИТЕ НА АПОСТОЛ ПАВЛЕ ЗА БОРБАТА НА ИСУС ХРИСТОС ВО ПОСЛАНИЕТО ДО ЕВРЕИТЕ?

Со таквото учење, Неговата борба во Гетсиманија станува многу несфатлива и бесмислена, а уште повеќе Неговата агонија на крстот. А зборовите на апостол Павле за оваа борба изгледаат сосема неразбирливи:

„Во деновите на Својот земен живот, Тој со силен вик и солзи упати молби и молитви кон Оној Кој можеше да Го спаси од смртта и поради Својата потчинетост од почит беше чуен“ (Евреите 5:7).

Апостол Павле ни кажува дека во деновите на Својот земен живот, односно за време на Својот земен живот во човечко тело, Христос Му се молел на Бога Отецот со плач и солзи да Го спаси од смртта. И како што можете да видите, Христовата смрт била главен дел од планот на спасението, и Христос го знаел тоа:

„Тогаш Исус му рече: ‘Врати го ножот во ножницата. Зашто сите што се фаќаат за нож, од нож ќе загинат; или мислиш дека не можам да Го помолам сега Својот Отец да Ми прати повеќе од дванаесет легиони ангели? Но, како ќе се исполнат Писмата, ако ова не стане?’“ (Матеј 26:52-54).

Христос се потчинил на оваа волја на Отецот, велејќи: „Нека биде волјата Твоја“. Но, Павле вели дека Тој побарал од Отецот да Го спаси од смртта и Бог го слушнал:

Значи, ако Христос умрел според Писмото и не бил спасен од Бога од таа смрт, тогаш за каква смрт зборува Павле овде, дека Христос бил чуен од Бога и спасен од смртта?

Станува збор за втората смрт, која ќе биде судбина на сите кои не се помириле со Бога, а по која нема да има воскресение.

Христос со силен вик и солзи Му се молел на Отецот да Го спаси од втората смрт, која е крајот на човековото постоење и по која нема воскресение.

ЗЕМАЈЌИ ГИ ВРЗ СЕБЕ НАШИТЕ ГРЕВОВИ, ИСУС ХРИСТОС СЕ ПЛАШЕЛ ОД ВТОРАТА СМРТ

Христос станал замена за човечкиот род, земајќи ги врз Себе сите гревови на светот:

„Но Тој ги зеде врз Себе нашите болки и ги понесе нашите слабости; а ние мислевме дека Тој беше поразуван, казнуван и понизуван од Бога. А Тој беше изнаранет за нашите гревови и мачен заради нашите беззаконија; казната за нашиот мир падна врз Него, а преку Неговите рани ние се излекувавме“ (Исаија 53:4,5).

Гревот го разделил човекот од Бога:

„Но беззаконијата ваши ве разделија од вашиот Бог, и гревовите ваши прават да го сокрива лицето Свое од вас, за да не слуша“ (Исаија 59:2).

Преземајќи ги нашите гревови врз Себе, Христос ја презел врз Себе и одговорноста за тие гревови, Тој станал грев заради нас.

„Зашто Оној, Кој не знаеше грев, Бог за нас Го направи грев, та преку Него да станеме праведност Божја“ (2 Коринтјаните 5:21).

Земајќи ги гревовите на светот врз Себе и одговорноста за нив, и знаејќи колку е туѓ гревот за Бога и како тој разделува од Бога, Христос не се плашел од првата смрт со која Тој морал да умре за гревовите на луѓето, туку од втората смрт, која засекогаш ќе го одвои грешникот од Бога, и после која нема да има воскресение.

„Сатаната со своите жестоки искушенија навалувал на Исусовото срце. Спасителот не можел да го види она што е зад гробот. Надежта не Му зборувала дека ќе излезе од гробот како Победник, ниту за тоа дека Отецот ја примил жртвата. Тој се плашел од помислата дека гревот му е толку одвратен на Бога, па дека нивната разделба ќе биде вечна. Христос ја чувствувал онаа душевна мака, која ќе ја почувствува грешникот, кога милоста веќе нема да се залага за грешниот човечки род. Свеста за гревот кој го навлекол Божјиот гнев на Него како замена за човекот, било она што ја направила толку горчлива чашата која ја пиел и која го скршила срцето на Божјиот Син“ (Копнежот на вековите, 753).

ПРОТИВРЕЧНОСТ И АПСУРДНОСТ НА ТЕОРИЈАТА ДЕКА САМО ЧОВЕЧКАТА ПОЛОВИНА НА ИСУС ХРИСТОС УМРЕЛА НА КРСТОТ

Но, оваа Христова молитва е апсурдна ако го прифатиме учењето за тоа дека во времето на Христовата смрт умрела Неговата човечка природа, а Тој самиот го продолжил Своето постоење во Својата божествената природа, која не може да умре.

Зошто тогаш Христос во агонија му се молел на Отецот да Го избави од смртта (и, згора на тоа, Бог Го слушнал), ако Христос во Неговата божествената природа не умрел и не можел да умре? И дали Тој воопшто умрел на крстот според таквото учење или само Неговото тело умрело?

Но, тогаш прашањето е: со што сме откупени? Преку жртвата на Самиот Син Божји, преку Неговата личност или само преку човечкото тело, кое Тој го зел за привремена употреба за Голгота?

Да се мисли така е богохулно. Но, токму на ова богохулење се должи теоријата дека некој човечки дел од Христос умрел на крстот, додека бесмртниот божествен дел никогаш не умрел. Слушајте што вели Христос за Себе:

„…Бев мртов, и ете, жив сум за сите векови и ги имам клучевите од адот и смртта“ (Откровение 1:18).

Христос зборува за Себеси како Личност, дека Тој бил мртов и дека сега е жив.

„А смртта и пеколот беа фрлени во Огненото Езеро. Тоа е втората смрт. И кој не беше запишан во книгата на животот, беше фрлен во Огненото Езеро“ (Откровение 20:14,15).

Христос, кој не умрел, не можел да каже за Себе дека бил мртов. Христос, кој по Својата смрт го продолжил Своето постоење во Својата бесмртната божествена природа, која не може да умре, овој Христос ништо не ризикувал со доаѓањето на нашата земја. И не требало да се плаши од гревот, бидејќи како и да е Неговата вечна божествена природа е бесмртна и не може да греши, таа е божествена, света… Само човечката природа би згрешила, добро, би умрела, и Тој би го продолжил Своето блажено постоење во бесмртната божествена природа. Решение за победничка опција во Божјата црква.

ШТО НАПИШАЛ БОЖЈИОТ ГЛАСНИК ЗА СМРТТА НА ИСУС ХРИСТОС?

Во времето на апостолите и пионерите на АСД, никогаш не постоело ова погрешно учење, кое во суштина не е ништо друго од прикриено учење за бесмртноста на душата, прикриен спиритизам. Еве цитати од делата на Елена Вајт:

„Бог дозволил (Неговиот Син) да се изложи на опасностите што се својствени за секоја човечка душа, да се бори, како што секое човечко дете мора да се бори и ДА СЕ ИЗЛОЖИ НА ОПАСНОСТА ОД НЕУСПЕХ И ВЕЧНА ЗАГУБА“ (Копнежот на вековите, 49).

„Цената на нашето откупување нема да се сфати сѐ додека откупените не застанат со својот Откупител пред Божјиот престол. Тогаш, кога славата на вечниот дом ќе засветли пред нашите восхитени сетила, ќе се сетиме дека Исус го напуштил сето тоа заради нас, дека не само што станал изгнаник од небесните дворови, туку поради нас СЕ ИЗЛОЖИЛ НА ОПАСНОСТА ДА ДОЖИВЕЕ НЕУСПЕХ И ВЕЧНА ЗАГУБА“ (Копнежот на вековите, 131).

„Гледајте ја Неговата ранета глава, Неговите прободени ребра, изнакажаните нозе! СПОМНЕТЕ СИ ДЕКА ХРИСТОС СТАВИЛ СÈ НА КОЦКА! ЗАРАДИ НАШИОТ ОТКУП, во опасност е доведено целото небо. Во подножјето на крстот, имајќи на ум дека Христос би го положил Својот живот и за еден единствен грешник, и ти можеш да ја процениш вредноста на една душа!“ (Христовите поуки, 196).

„Ако сатаната барем малку успееше да го наведе Христа на грев, ќе го удреше Исуса по глава. Ако се случеше тоа, надежта на човештвото ќе пропаднеше. Божјиот гнев ќе паднеше врз Христа како што паднал врз Адам. НЕМАШЕ ДА ИМА НАДЕЖ ЗА СПАСЕНИЕ НИТУ ЗА ХРИСТОС НИТУ ЗА ЦРКВАТА“ (Знаци на времето, 9. јули, 1898).

Гледате дека учењето на Божјата црква во времето на пионерите многу се разликувало од денешното учење.

ПИОНЕРИТЕ НА АДВЕНТИЗМОТ ПРЕДУПРЕДУВАЛЕ НА ОПАСНОСТИТЕ ОД СПИРИТИЗМОТ ВО ХРИСТИЈАНСТВОТО

И најразочарувачкото нешто во оваа историја е што пионерите на адвентизмот ги предупредиле своите браќа и сестри за ова:

„Спиритистичкото движење, кое се ослободи од или се откажа од ‘единствениот врховен Бог и нашиот Господ Исус Христос’, беше првото што го искористи древното небиблиско учење за Тројството, имено дека Исус Христос е вечниот Бог, иако тие немаа библиска изјава за да го поткрепат ова, додека имаме изобилство библиски докази дека Тој е Син на вечниот Бог“ (Џејмс Вајт, 24. јануари, 1846, „Утринска ѕвезда“).

На пионерите на адвентизмот им било јасно дека со прифаќањето на папското учење за Тројството, верниците ќе го поддржат спиритистичкото движење и со тоа ќе станат дел од него.

Елена Вајт предупреди дека погрешното разбирање на Бога од страна на верниците ќе доведе до омега отпадништво во Божјата црква, кое ќе продолжи да се шири додека не дојде Христос и не стави крај на тоа. Таа, исто така, истакна дека отпадништвото ќе започне по нејзината смрт.

„По моето заминување ќе се случат големи настани; сатаната ќе работи како што никогаш порано не работел. Сè што може да се потресе, ќе биде потресено. Мораме да се приближиме до Бога, бидејќи ние не можеме да се потпреме на човекот или на толпата. Ние треба да го запознаеме Бога подлабоко од кога било досега“ (Asiatic Division News, May 1-15, 1915, p. 43, цитировано из «The Alpha and the Omega of Apostasy» од Јулиус Гилберт Вајт).

„Нема сомнеж дека ова наскоро ќе се случи – големото отпадништво, кое се развива и засилува, сѐ повеќе се шири и ќе продолжи да се шири сѐ додека Господ не слезе од небото со крик“ (Series B, no. 7, p. 57).

УЧЕЊЕТО ЗА ТРОЈСТВОТО СЕКОГАШ ГИ НАВЕДУВА СВОИТЕ СЛЕДБЕНИЦИ ДА СЕ МОЛАТ НА СВЕТИОТ ДУХ

Заблудата е како снежна топка фрлена од планина — колку подолго се тркала, толку е поголема нејзината брзина, толку поголема станува. И токму на тоа сатаната ги наведува верниците. Спиритизмот подразбира комуникација со духот на една личност, заобиколувајќи ја самата личност. Ако го читате Светото Писмо, нема да најдете во него ниту една молитва кон Божјиот Дух. Сите молитви се упатени до Бога и само до Бога Отецот, во името на Христос. Христос им рекол на Своите следбеници:

„…Вистина, вистина ви велам: што и да посакате од Отецот, во Мое име, ќе ви даде“ (Јован 16:23).

Во молитвата „Оче наш“, како и во „Проповедта на гората“, во посредничката молитва за учениците, Христос нѐ поучил и ни дал пример на сите нас, дека нашите молитви треба да бидат кон Бога Отецот и само кон Бога Отецот. Но, учењето за Тројството вели дека покрај Бога Отецот и Неговиот Син, постои и трета личност на божеството — Духот. И спротивно на учењето на Библијата и примерот на Христовиот живот, верниците, кои отфрлаат едно лажно учење на Вавилон за бесмртноста на душата, засновано на спиритизам, паѓаат во друго лажно учење на Вавилон, засновано на истиот спиритизам и тие започнуваат да му се молат на Духот. Со воздигнување на „личноста“ на Светиот Дух, следбениците на тројството го забораваат и омаловажуваат Бога Отецот. Како можат да се игнорираат јасните зборови од Библијата и примерот на Христовиот живот, кои говорат за потребата да Му се молиме на Бога Отецот во името на Христос?

АПОСТОЛИТЕ НЕ СЕ МОЛЕЛЕ НА СВЕТИОТ ДУХ

Денешните верници до засипнатост му се молат на Духот да слезе врз нив во вид на доцен дожд, да ги вдахне и да ги доведе до мисионерски успех. Но, апостолите ги гледаа работите поинаку кога го примија раниот дожд на Божјиот Дух:

„А овие, штом ги ислушаа, еднодушно го подигнаа гласот кон Бога и рекоа: ‘Господаре, Ти Кој си го создал небото и земјата, и морето и сè што се наоѓа во нив; и Кој преку Светиот Дух со устата на нашиот татко Давид, Својот слуга, си рекол: Зошто беснеат народите и луѓето намислуваат празни работи? Се дигнаа царевите земни и кнезовите се собраа заедно против Господ и против Неговиот Помазаник. И навистина, се здружија во тој град Ирод и Понтиј Пилат заедно со незнабошците и со народот израелски против Твојот Свет Син Исус, Кого си Го помазал Ти, за да го направат она што однапред го беше определила раката Твоја и волјата Твоја – да се збидне.

И сега, Господи, погледај на нивните заплашувања и дај им на слугите Свои наполно слободно да го проповедаат Твоето слово, полагајќи ја раката Своја за исцеление, и да се случуваат чудесни знаци во името на Твојот Свет Син Исус’. И откако се помолија, се затресе местото каде што беа собрани, и сите се исполнија со Дух Свети и слободно го проповедаа словото Божјо“ (Дела 4:24-31).

Што слушате во нивната молитва? Молитва до Духот да ја примат неговата сила одозгора? Не, во нивната молитва слушам апел до Бога Отецот во името на Божјиот Син, Исус Христос. И така на оваа молитва Бог одговорил, крштевајќи ги со Својот Сопствен Дух.

Научете да извлечете духовни поуки од Божјата реч. Саул пошол кај волшебничката за да разговара со духот на пророкот Самоил. Значи, на Саул му било доволно да разговара со духот на Самоил, додека самиот Самоил не му бил потребен. Сатаната, со својата вавилонска спиритистичка теологија, го поделил Бога на делови: на Бог Отецот и Неговиот Дух. И поттикнува комуникацијата со Духот, како со посебна личност, наместо со Бог Отецот.

КОГА БИБЛИЈАТА ЗБОРУВА ЗА ДУХОТ НА ЕДНА ЛИЧНОСТ, СЕ МИСЛИ НА ИСТАТА ЛИЧНОСТ

Писмото вели:

„А нам, пак, ни го откри тоа Бог преку Својот Дух, зашто Духот продира во сè, па дури и во длабочините Божји. Бидејќи, кој човек знае што има во човекот, освен човечкиот дух кој живее во него? Па така и Божјото не го знае никој, освен Божјиот Дух“ (1 Коринтјаните 2:10,11).

Бог го создал човекот според Својот лик и подобие; а апостол Павле оди од она што е познато и разбирливо за човекот за да му го објасни непознатото на човекот. Што му е познато на човекот? Нашата природа. Преку Божјото Слово научивме дека човекот — е жива душа, личност. Човекот — тоа не се две личности — личноста на човекот и личноста на неговиот дух, се во целосно единство една со друга. Човек — тоа е една личност. А кога Библијата зборува за духот на една личност, тоа подразбира иста личност. Во Библијата човекот понекогаш се поистоветува со неговиот дух:

„Господи, така живеат луѓето, и во сето тоа за Тебе ќе живее мојот дух; Ти ќе ме излекуваш, ќе ми даруваш живот“ (Исаија 38:16).

„Вашата убавина да биде не надворешна, односно во плетењето на косите, китењето со злато или облекување на облеки, туку – внатрешна, во срцето на скриениот човек, во постојаност и тих дух, што е драгоцено пред Бога“ (1 Петрово 3:3,4).

Духот на човекот — тоа не е нешто одвоено од самиот човек, тоа е самиот човек, неговите чувства, мисли и побуди. Човекот, создаден според Божјиот лик, е неделива целина, целосна личност. Високо духовниот човек има силен дух. Затоа, човекот самиот знае што е во него и каков дух е во него, бидејќи тој е тој дух, тоа е една личност.

БОГ ИМА СВОЈ СОПСТВЕН ДУХ, СЛИЧНО КАКО КАЈ ЧОВЕКОТ, КОЈ Е СОЗДАДЕН СПОРЕД БОЖЈИОТ ЛИК

Врз основа на овој факт, кој е разбирлив за човекот, и кој произлегува од личното искуство на човекот, апостол Павле продолжува да го објаснува она што не му е разбирливо на човекот.

Бог има Свој сопствен Дух, слично како кај човекот, кој е создаден според Божјиот лик. Тоа не е втора личност одвоена од Бога, тоа е Божјиот сопствен Дух, тоа е Самиот Бог Отец. Христос за ова рекол вака:

„Бог е Дух и оние што Му се поклонуваат, треба да се поклонуваат со дух и со вистина“ (Јован 4:24).

Забележете дека Духот не е Бог, туку Бог е Дух, но сепак е истиот Бог Отецот, а не некое трето лице. Во духот на пророштвото е напишано:

„Бог е Дух; а сепак е Личност; затоа што така ни се открил Себеси“ (Здравје и среќа, 413).

Забележете, ова е сведоштво на Божјиот гласник, Бог Отецот, Тој е Дух, и ТОЈ е Личност, не две личности Отец и Дух, туку една личност. Затоа, ниту Библијата, ниту Духот на пророштвото не учат дека постои некаква трета личност на божеството, некој посебен Дух.

САТАНАТА ГО СОЗДАЛ СПИРИТИЗМОТ И УЧЕЊЕТО ЗА ТРОЈСТВОТО ЗА ДА СТАНЕ КАКО БОГ

Кога ќе гледате на Големата борба со духовни очи, тогаш почнувате да разбирате дека на небото, кога се разгорела борбата во вселената, Луцифер, кој подоцна станал сатана, се побунил против Бога Отецот и Неговиот Син и, како трет по сила, посакал да стане еднаков со Бога:

„А во срцето свое си велеше: ‘Ќе се искачам на небото, ќе го издигнам престолот свој погоре од Божјите ѕвезди… ќе се искачам до висините на облаците, ќе бидам рамен на Севишниот’“ (Исаија 14:13,14).

Тој не успеал на небото. Кога бил фрлен на земјата, тој за овој свет станал бог на овој век и не се откажал од својата желба да биде како Бог. Создавајќи спиритистичко учење, во кое ја дели неделивата природа на човекот на смртно тело и бесмртна душа, под кои тој е жив.

И така тој вовлекол голем дел од христијаните во спиритизам. А за останатите непослушни, и оние кои ја отфрлаат лагата за бесмртноста на душата, тој ги вовлекува во спиритизам преку учењето за Тројството, во кое тој ја дели неделивата Христова природа на смртна човечка и бесмртна божествена. И како резултат на тоа, тој ги оставил христијаните без Спасител. Бидејќи испаѓа дека Христос не умрел на крстот и не станал мој пример, затоа што Тој не бил еднаков со луѓето во сè.

Но и тоа не му било доволно на ѓаволот, тој ги довел верниците до кулминација на својата измама, кон спиритизам — комуникација на верниците со него, како со некое трето лице на божеството, на кое тие му се молат, му се поклонуваат и кое го чекаат. Истата измама, истиот принцип на спиритизам.

БИДЕТЕ ВНИМАТЕЛНИ, БИДЕЈЌИ НИЕ СМЕ ОПОМЕНАТИ СО ПРИМЕРИ ОД БОЖЈАТА РЕЧ

Но, Божјите деца се предупредени за оваа фатална измама во последните денови.

Тие знаат дека нивниот раст во Бога не се должи на нивните молитви кон некоја трета, непостоечка личност на божеството. Но, нивниот раст во Бога се случува преку нивната сличност со Христа, преку Христовиот земен живот, бидејќи човекот Исус бил во највисок степен управуван од Божјиот Дух.

„А Господ е Духот; а каде што е Духот Господов, таму има слобода. Ние, пак, сите со откриено лице, како во огледало гледајќи ја славата Господова, се преобразуваме во истиот лик, од слава во слава, како од Духот Господов“ (2 Коринтјаните 3:17,18).

А оние, кои ќе се повикаат на третата најмоќна личност во вселената, сметајќи го за некоја личност на божеството, тие во сѐ ќе ја повторат историјата на Саул, која со вас ја разгледавме на почетокот. Саул не го слушал пророкот Самоил додека бил жив. Тој стапил во контакт со таканаречениот дух на Самоил, со цел овој дух да го научи што да прави кога наоколу има непријатели.

И овој дух, наводно пророкот Самоил, го одвел Саула до вечна пропаст:

„Така умре Саул поради своето беззаконие, што го направи пред Господ, зашто не ги запази зборовите Господови и се допрашуваше до вражачите, а не Го побара Господа. Затоа Тој и го погуби и царството негово го предаде на Давид, Јесеевиот син“ (1 Летописи 10:13,14).

Христијаните сега не се обраќаат кон живиот Бог Отецот. Тие Го направија речиси мртов во нивните умови, седејќи беспомошно на престолот. И тие почнаа да викаат кон некој бог, Духот, барајќи од него сила и помош во ова последно време.

Од Саул веќе знаете каде ќе ве одведе овој дух. Погледнете ги харизматиците и пентекосталците кои му се молат на Духот и ќе разберете каде ве води големиот измамник, ѓаволот. Речиси целиот свет ќе биде измамен и ќе падне под влијание на демоните и ќе биде вовлечен во замките на спиритизмот. Така малкумина ќе останат верни. Гледајте и молете се, браќа и сестри!

Сподели го ова: