КАКО ДА ЈА ЧИТАТЕ БИБЛИЈАТА, ЗА ДА ЈА РАЗБЕРЕТЕ ПРАВИЛНО

Со разбирање на оваа тема — како да ја читате Библијата, за да ја разберете правилно — ќе научите правилно да ја разбирате Библијата и со помалку грешки, вклучувајќи ги и тешко разбирливите библиски пророштва. Ова е многу интересна тема, прочитајте ја многу внимателно.

БИБЛИСКОТО РАЗБИРАЊЕ НА ЗБОРОТ „ЧИТАЈ“

Да го поставиме прашањето: Дали умеете да читате? Дали сте изненадени од ова прашање? Се разбира, сите знаеме да читаме. А дали умеете да ја читате Библијата? Колку пати сте ја прочитале?

Многу христијани се трудат да ја прочитаат целата Библија за една година и успеваат. Затоа многумина велат дека ја читале Библијата 10-20 пати. Самиот факт што верниците го велат ова покажува дека нивното разбирање за читањето на Божјата Реч значително се разликува од библиското.

Книгата Откровение вели:

„Блажен е оној кој чита и оние кои ги слушаат зборовите на ова пророштво и пазат на напишаното во него; зашто времето е блиску“ (Откровение 1:3).

Колкав е бројот на оние што читаат, оние што слушаат и оние што го пазат напишаното? Оној што чита ни е претставен во еднина, но оние што слушаат и го пазат напишаното се претставени во множина. Како е тоа можно, кога многу христијани ја читале Библијата повеќе од еднаш, и сега постојано ја читаат од Создавање до Откровение. Ќе можеме да разбереме зошто е така напишано кога ќе сфатиме дека нашето разбирање на терминот „читање на Библијата“ е суштински различно од она што го кажува самата Божја реч.  

За нас читањето е техничка работа. Тоа значи да помине низ мислите и да се изговорат сите букви во книгата. Знаејќи ги буквите, ги поврзуваме во зборови — буква по буква, збор по збор, од првата буква во книгата до последната. А кога сме го направиле тоа, тоа значи дека сме ја прочитале книгата. Ова разбирање се смета прифатливо за сите.

Библиското разбирање на зборот „ЧИТАЈ“ е суштински различно од нашето. Да се ​​чита значи: да се види, да се слушне, да се разбере напишаното!

КАКО СЕ МЕНУВА ЖИВОТОТ НА ЧОВЕКОТ КОГА ЌЕ МУ СЕ ОТКРИЕ ВИСТИНСКАТА СМИСЛА НА НАПИШАНОТО

Дозволете ми да ви дадам пример од Божјата Реч:

„А на Филип му рече ангел Господов: ‘Стани и тргни на југ, по патот што води од Ерусалим за Газа, кој е пуст.’ Тој стана и тргна; и ете, еден човек од Етиопија, евнух, висок достоинственик на Кандакија, етиопската царица, кој беше чувар на сите нејзини ризници. Тој дошол во Ерусалим на поклонение, а сега се враќаше и, седејќи в кола, го читаше пророкот Исаија.

Филип побрза, и, откако чу дека тој го чита пророк Исаија, му рече: ‘Го разбираш ли тоа што го читаш?’ Овој одговори: ‘Како ќе можам да го разберам, ако некој не ме упати?’ Па го замоли Филип да се качи и да седне до него…

Тогаш Етиопјанецот проговори и му рече на Филип: ‘Те молам, за кого ова го зборува пророкот, за себе или за некој друг?’“ (Дела 8:26-35).

Евнухот го чита пророкот Исаија, а самите зборови напишани во него ги разбира само како зборови. Но, тој не разбира за кого се работи во овие зборови, односно не го разбира значењето на напишаното. Погледнете како се менува животот на еден човек кога ќе му се открие вистинската смисла на напишаното. Односно, кога под зборот „читај“ се открива концептот „разбирање“.

„А тогаш, Филип ја отвори устата своја, започнувајќи да му објаснува од тоа место во Писмото и да му благовести за Исус. И одејќи така патем, тие стигнаа до една вода; и Етиопјанецот рече: ‘Еве вода! Што ми пречи да се крстам?’ (А Филип му рече: ‘Ако веруваш од сè срце – можеш.’ Тој одговори и рече: ‘Верувам дека Исус Христос е Син Божји.’) И заповеда колата да запре, па слегоа во водата обајцата, и Филип и евнухот, и го крсти. А кога излегоа од водата, Духот Свети се симна над евнухот, а Филип беше грабнат од ангел Господов, па евнухот веќе не го виде. Тој радосно го продолжи својот пат“ (Дела 8:35-39).

Постапките на обичниот читател на Божјата Реч се кардинално различни од постапките на оние кои ја разбираат Божјата Реч. Евнухот веднаш постапил според зборовите и врз него слегува Божјиот Дух, Божјото одобрување. Тој доживеал вистинска радост, која ја немал, кога само ги читал зборовите, но не ги разбирал.

НЕРАЗБИРАЊЕТО НА БОЖЈАТА РЕЧ ВОДИ ДО ОБЕСХРАБРУВАЊЕ И РАЗОЧАРУВАЊЕ

Кога Христос бил распнат, Неговите ученици не разбрале што е напишано. Иако, како и многу христијани денес, тие многупати го читале Светото Писмо уште од детството. Распнувањето на Христос ги уништило и тие ја изгубиле надежта во Месијата. Ја изгубиле вербата во Исус:

„Во истиот ден двајца од нив одеа во едно село, по име Емаус, кое беше оддалечено од Ерусалим шеесет стадии. И зборуваа меѓу себе за сите овие настани. И додека расправаа и разговараа еден со друг, Самиот Исус се приближи и одеше со нив; но очите им се замрежија за да не Го познаат.

А Тој им рече: ‘Какви се тие зборови што ги разменувате меѓу себе одејќи и зошто сте нажалени?’ Едниот од нив, по име Клеопа, Му одговори и рече: ‘Единствен туѓинец ли си ти во Ерусалим, та не си разбрал што се случи во него овие дни?’ И го праша: ‘Што?’ Тие Му одговорија: ‘Она што се случи со Исус од Назарет, Кој беше пророк, силен на дело и на слово, пред Бога и пред сиот народ; дека нашите првосвештеници и управници Го предадоа да биде осуден на смрт и Го распнаа; а ние се надевавме дека е Тој Оној што треба да го избави Израел; но и покрај сето тоа, денес е веќе трет ден, откако се случи ова…

Тогаш им рече: ‘О, безумни! Срцето ви е споро за да поверувате во сè што рекле пророците!Не требаше ли така да пострада Христос и да влезе во Својата слава?’ Па, како почна од Мојсеј и од сите пророци, им зборуваше што е кажано за Него во целото Писмо“ (Лука 24:13-27).

Читајќи го Светото Писмо повеќе пати – тие апсолутно не го разбрале прочитаното. Ова довело до обесхрабрување, малодушност, разочарување и отфрлање на вистината.

ДО ШТО ВОДИ ПРАВИЛНОТО ЧИТАЊЕ НА БОЖЈАТА РЕЧ?

Христос им објаснил на учениците што било напишано, што на библиски јазик значи „читање“ на напишаното. Односно разбрале што било напишано таму. И, како што можеби претпоставувате, кон што води читањето, односно разбирањето на Божја Реч? Тоа доведува до промена во животот:

„Тогаш им се отворија очите и тие Го познаа; но Тој стана невидлив за нив. И си рекоа еден на друг: ‘Зар не гореа срцата наши, кога ни зборуваше по патот и кога ни го објаснуваше Писмото?’ Па во истиот час станаа, се вратија во Ерусалим…“ (Лука 24:31-33).

Тоа е иста слика како и со евнухот: не само читање на Божјата реч, туку читање на Божјата Реч во смисла на правилно разбирање ги менува животите на луѓето.

Пред апостолите да го однесат вечното Евангелие во светот, Христос им дал правилно разбирање на Божјите списи:

„Па им рече: ‘Ете, тоа е она за што ви зборував уште додека бев со вас, зашто треба да се исполни сè што е напишано за Мене во Законот Мојсеев и кај Пророците, и во Псалмите.’ Тогаш им го отвори умот за да ги разбираат Писмата, и им рече: ‘Така е напишано и така требаше да пострада Христос и да воскресне од мртвите на третиот ден, и да биде проповедано во Негово име покајание и проштавање на гревовите кај сите народи, почнувајќи од Ерусалим; а вие сте сведоци за ова’“ (Лука 24:44-48).

ВЕРНИКОТ ТРЕБА ДА БИДЕ КАКО ДЕТЕКТИВ

Лично, јас цврсто верувам дека не може да има вистинско оживување во последните денови, прикажано со ангелот од 18-то поглавје од Откровението, чија слава ја осветлува целата земја, без правилно разбирање на Божјата Реч. Особено, правилното разбирање на пророштвата кои се однесуваат на настаните кои порано биле предвидени во Библијата и се исполнуваат пред нашите очи. Зошто толку многу луѓе ја читаат Библијата, без да разберат што читаат или правилно да ја разберат? Одговорот е во Христовите зборови:

„Ги истражувате Писмата, зашто вие мислите дека во нив имате живот вечен; а токму тие сведочат за Мене“ (Јован 5:39).

Овие зборови навестуваат две работи. Библијата не треба само да се чита, туку и да се истражува. Тоа значи (испитува, разгледува, дознава). И второто навестување: Сè во Божјата Реч на овој или оној начин е поврзано со Христа, со планот на спасението преку Него, односно со вечното Евангелие. Христос нè советува дека верникот кој го чита Светото Писмо треба да биде како детектив кој, пред да донесе каков било заклучок, треба внимателно да истражи, испита, размисли, провери и дури потоа да донесе одлука. На крајот на краиштата, судбината на луѓето зависи од вашата одлука.

Пример од судската историја на САД. Во 1949. година, Тимоти Еванс бил обесен под обвинение за убиство на неговата бремена сопруга и двегодишната ќерка. Дури четири години подоцна, серискиот убиец Џон Кристи, кој претходно сведочел на судењето на Еванс, го признал убиството. Тој бил обесен, а Тимоти Еванс постхумно бил рехабилитиран.

Грешките при изрекување на смртната казна се релативно чести: според едно истражување од 1987. година, имало 349 погрешни пресуди меѓу смртните казни изречени во САД, а 23 од нив биле извршени.

МОРА ДА БИДЕМЕ ВНИМАТЕЛНИ ВО НАШИТЕ ТОЛКУВАЊА НА БОЖЈАТА РЕЧ

Ако за неправедно погубениот Тимоти Еванс постои надеж дека на Божјиот суд ќе биде рехабилитиран како невин и воскреснат за вечен живот, но, за оние кои го искривиле вистинското значење на Божјата Реч и залутале и ги довеле другите во заблуда, небесниот суд нема да донесе ослободителна пресуда.

„Погрижи се пред Бога да се докажеш како работник кој нема од што да се срами кога верно го проповеда словото на вистината. А од непристојни и празни зборови бегај, зашто тие ги водат луѓето уште повеќе кон безбожност. И словото нивно ќе се пренесува како жива рана. Такви се Именеј и Филит, кои застранија од вистината, говорејќи дека воскресението веќе се збиднало, и со тоа им попречуваат во верата на некои“ (2 Тимотеј 2:15-18).

Оценката на делата на овие луѓе на Божјиот суд, кои го изопачуваат Светото Писмо и ја уништуваат верата на другите верници со своите лаги, мора да се гледа во светлината на Христовите зборови:

„Кој ќе соблазни едно од овие мали, за него е подобро да му се обеси воденички камен на вратот и да потоне во морска длабочина. Тешко му на светот од соблазни, зашто соблазните треба да дојдат; но тешко му на оној човек, преку кого доаѓа соблазната“ (Матеј 18:6,7).

Затоа, треба да размислите илјада пати и да проверите дали вашето разбирање на Библијата е во спротивност со самата Библија! И ако во вашите толкувања постои нешто што е во спротивност со Божјата Реч, тогаш внимавајте тоа да не им го давате на луѓето како Слово Божјо. Затоа што тоа ќе биде ваше лично толкување. А тоа, верувајте не е исто.

НЕБИБЛИСКОТО УЧЕЊЕ ДЕКА ЕВА НЕ БИЛА ПРВАТА ЖЕНА НА АДАМ

Да погледнеме примери за тоа како се раѓаат различни теории кога некои луѓе ја читаат Библијата. Овие теории се побиени од самата Библија. Но ова, за жал, не ги загрижува оние што ги создале. Дали знаевте дека постои прилично раширено учење дека Ева не била првата жена на Адам?

Неговата прва жена била некоја Лилит. Дали сте изненадени? Она што ќе ве изненади уште повеќе е тоа што ова учење се обидува да се заснова на Библијата. Еве дел од тоа учење.

„Христијанската религија тврди дека првата жена на земјата и жена на Адам била Ева. Таа била создадена од неговото ребро. Тогаш, како да се објаснат стиховите од книгата Создавање?

„И Бог го создаде човекот според образот Свој, според образот Божји го создаде; машко и женско ги создаде. И ги благослови Бог, и им рече: ‘Плодете се, и множете се, и наполнете ја земјата, и господарете над неа, и овладајте ги морските риби (и ѕверовите), и небеските птици (и секаков добиток, целата земја), и сите животни што лазат по земјата’“ (Создавање 1:27,28).

Односно, првиот маж и жена се создадени во првото поглавје. А во второто поглавје пишува дека жената била создадена од реброто на Адам. И тоа била Ева — втората жена на Адам. Пред Ева, која била создадена од реброто на Адам, Бог ги создал жените на ист начин како и мажите. И таа била еднаква со него. Тоа била Лилит. Од самиот почеток на односот меѓу Адам и Лилит имало конфликт. Бунтовната жена не се согласувала со доминацијата на мажот. Таа постојано нагласувала дека е рамноправна со него. Наместо Лилит, Бог му ја дал на Адам послушната и покорната Ева.“ 

МНОГУ Е ВАЖНО Е ДА СЕ РАЗБЕРАТ МНОГУТЕ СЛОЕВИ НА СВЕТОТО ПИСМО

Зошто се родила оваа теорија? Поради погрешно разбирање на Светото Писмо. Поради фактот дека луѓето не знаат како правилно да ја читаат Библијата, откако во првото поглавје од книгата Создавање прочитале дека мажот и жената се создадени од Бога, решиле дека последователниот наратив треба да продолжи од овој настан, и нема никакви појаснувачки моменти за настанот што веќе е опишан. И ова е првата грешка на оние кои читајќи ја Библијата ги генерираат овие лажни теории.

Многу луѓе не сфаќаат дека Божјата Реч се разликува од сите други книги, бидејќи дава сеопфатен опис на она што се случува. Односно, тоа е сведоштво од многу различни агли. Дадено е за читателот, кој живее во било која доба, да има целосна слика за настаните од минатото во Библијата. За да може, благодарение на сеопфатниот опис, да навлезе толку длабоко во напишаното, како самиот тој да е учесник во тие настани. Впрочем, Библијата не е книга на мртви зборови, туку е книга со вечно живи настани!

Христос, зборувајќи за идните настани за воскресението на мртвите, рекол:

„А Бог не е Бог на мртвите, туку на живите, зашто во Него се сите живи“ (Лука 20:38).

И што слушаме во овие зборови? Дека Бог во Библијата нештата што не постојат за нас ги нарекува како постоечки: 

„…пред Бога, Кому тој Му поверува, Кој ги оживува мртвите и го повикува да суштествува, она што не суштествува“ (Римјаните 4:17).

Односно, во Библијата има описи за тоа како Бог гледа на одредени работи и како ние гледаме на нив.

Освен тоа, Библијата има наративи не само за минатото, туку и за сегашноста и иднината. И тие се испреплетуваат едни со други.

Ако не ја разбереме оваа повеќеслојна природа на Светото Писмо, кое опишува сè од сите страни  — од Божја страна, од наша страна, вклучувајќи ги и различните времиња. Тогаш ние, без да ја земеме во предвид оваа карактеристика на Библијата, можеме да изведеме такви теории, особено во толкувањето на пророштвата, дека лагата за наводната прва жена на Адам, Лилит, ќе изгледа како само невина бајка.

ОСОБЕНОСТА НА ПИШУВАЊЕТО НА ПРВОТО И ВТОРОТО ПОГЛАВЈЕ ОД КНИГАТА СОЗДАВАЊЕ (БИТИЕ)

Во другите книги што луѓето ги читаат и на чиј стил се навикнати, немаат презентација слична на онаа на Библијата.

Речиси во сите овие книги постои последователен приказ на настаните. Без никаков обид да се направи сеопфатна и духовна проценка на настанот. Навикнувајќи се на овој световен стил на раскажување, кој се служи како лесна храна, човекот, откако ќе стане верник и почнува да ја чита Библијата, ја чита како световна литература, во стилот на световната литература, без да води сметка за особеноста на Светото Писмо — да се даде сеопфатна и, згора на тоа, духовна прооценка на сè што се случува.

Да се ​​вратиме на лажната теорија за Лилит, наводно првата жена на Адам. Зошто оваа теорија се родила од само еден единствен текст? Затоа што оние што ја родиле не увиделе дека второто поглавје од Создавање не е ништо повеќе од подетален опис на она што е накратко опишано во првото поглавје од Создавање. Тие се два дела од иста целина.

Она што беше детално опишано во првото поглавје за создавањето на земјата и сè што е на неа, накратко е сумирано во второто поглавје со кратко дополнување на горенаведеното. И еве јасна потврда за тоа:

„Така се довршија небото и земјата и сето нивно воинство. Седмиот ден Бог ги заврши делата Свои, што ги направи; и си отпочина во седмиот ден од сите дела Свои, што ги создаде. И Бог го благослови седмиот ден, и го освети, зашто во тој ден си отпочина од сите дела Свои, што ги направи и создаде“ (Создавање 2:1-3).

Дали гледате? Дека шесте дена на создавањето се сумирани во реченицата: „Така се довршија небото и земјата и сето нивно воинство. Седмиот ден Бог ги заврши делата Свои, што ги направи.”

Потоа доаѓа дополнителен детал кој не се наоѓа во првото поглавје: „и седмиот ден се одмори од сета своја работа што ја направи. И Бог го благослови седмиот ден и го освети, зашто тој се одмори од сите негови дела, што Бог ги создаде и создаде“.

МАЛА ИЛУСТРАЦИЈА ЗА ПОДОБРО РАЗБИРАЊЕ

Значи, Светото писмо има неколку слоеви. Тоа е како човек кој носи неколку слоеви облека. Долна облека, спортска облека и, да речеме, комбинезон. Сите три типа облека припаѓаат на иста личност. Што има на рамениците и што ве загрева? Само долната облека? Можеби само „спортската облека“? Или само комбинезонот? Не. Но, сите заедно — се целосна и објективна слика на вашата облека.

А за оние, кои не го разбираат ова раслојување на Библијата, погледнете што тие добиваат. Ако кажете дека мажот е облечен во долна облека, тогаш според нивното разбирање, тој е веќе облечен. Тие продолжуваат понатаму — кон друга личност. Така, друг човек (на голо тело) е веќе облечен во „спортска облека“. И, како што претпоставувате, трет човек облекува комбинезон (исто така на голо тело).

Затоа, кај таквите „мудреци“ — немало човек кој бил облечен нормално. Но, тројца полуголи и неразумно облечени луѓе. Но, мора да признаете, тоа не е исто: еден добро облечен и тројца неразумно облечени. Ние не можеме да ставиме знак на еднаквост меѓу нив. За овие „мудреци“ е незамисливо три нешта да бидат на иста личност. И дека за секоја негова облека може да се зборува посебно.

„ПРВАТА ОБЛЕКА“ НА СОЗДАВАЊЕТО НА ЗЕМЈАТА — ВРЕМЕТО

Да ја пренесеме оваа илустрација во првите поглавја од Создавање за создавањето на земјата. Да замислиме дека создавањето на земјата и сè што е на неа е човекот. И единственото нешто што ќе се каже за него е неговата облека.

Првата облека на овој човек, или вистината за создавањето на светот е ВРЕМЕТО. Бог ја следи временската рамка, зборувајќи накратко за она што е создадено во секој од деновите. Но, да се задржиме детално на описот на времето: И настапи вечер, и настапи утро – прв ден; и настапи вечер, и настапи утро – втор ден; и така до шестиот ден.

Второто поглавје накратко ги сумира резултатите од шесте создавачки денови: „Така се довршија небото и земјата и сето нивно воинство“. А облеката на времето се надополнува со седмиот ден, со укажување на неговата особеност, наспроти шесте создавачки денови: „Седмиот ден Бог ги заврши делата Свои, што ги направи; и си отпочина во седмиот ден од сите дела Свои, што ги создаде. И Бог го благослови седмиот ден, и го освети, зашто во тој ден си отпочина од сите дела Свои, што ги направи  и создаде“ (Создавање 2:1-3).

Овде се комплетира облеката на ВРЕМЕТО (првата облека на човекот). Бог го опишал целото време што го создал за човекот, сите седум дена во седмицата.

КОЈА Е „ВТОРАТА ОБЛЕКА“ НА СОЗДАВАЊЕТО НА ЗЕМЈАТА?

Но, облеката на времето не е целата облека што Бог ја облекол на симболичниот човек наречен Создавање на светот. Било неопходно да се даде подетален опис за тоа што е создадено и како се одржувало на оваа земја:

„Ете така настанаа небото и земјата, во она време кога Господ Бог ги создаде земјата и небото. А уште не беа никнале полски грмушки и земни тревки, зашто Господ Бог уште не праќаше дожд на земјата, ниту, пак, имаше човек кој ќе ја обработува земјата, но се креваше пара од земјата и ја оросуваше површината на целата земја“ (Создавање 2:4-6).

Бог, преку вториот слој облека ни покажува дека во тоа време, кога вегетацијата сè уште не била создадена, Тој обезбедил наводнување на земјата со пареа за идните растенија, кои ги создал малку подоцна. Како сè е промислено од Бога.

БОГ ГО ОСВЕТЛУВА СОЗДАВАЊЕТО НА ЗЕМЈАТА ОД СИТЕ СТРАНИ

На почетокот на третиот ден, пред создавањето на вегетацијата, Бог создал систем за наводнување за идните растенија. Ова е она што Тој го кажал подоцна во второто поглавје. Еве го времето кога Бог го создал овој систем:

„И Бог рече: ‘Нека се собере водата, што е под небото на едно место, и нека се појави копно!’ И стана така. (Водата што е под небото се собра на своите места и се појави копно). Копното Бог го нарече земја,  а собраните води ги нарече – мориња;  и виде Бог дека тоа е добро…

Се појавило копно и за него систем за наводнување – пареа, за да се спречи сушење и овенување на земјата.

„И Бог рече: ‘Нека израсте од земјата зеленило – трева, што дава семе, плодоносни дрвја  кои во себе имаат семе (според својот род и вид)!’ И стана така. Земјата пушти од себе зеленило: трева што дава семе според својот род (и вид), а и (плодоносни) дрвја што раѓаат плод, чие семе е според нивниот род. И Бог виде дека тоа е добро. И настапи вечер, и настапи утро – трет ден“ (Создавање 1:9-13).

Забележете дека кога се вели дека пареата ја наводнува земјата, тоа зборува за истото време на создавање на нашата земја за шест дена. Не за кое било друго време.

Односно го разбирате стилот на опишување на создавањето на нашата земја. Бог го осветлува настанот од сите страни, така што ние, и без да бидеме таму во тоа време, да имаме целосна слика за тоа што се случувало, гледано од различни агли!

ДОДЕКА ЈА ЧИТАТЕ БИБЛИЈАТА, ВНИМАВАЈТЕ НА СВЕТИЛНИЦИТЕ – ЗНАЦИТЕ

Понатаму Бог опишува друг слој. Уште една облека од тоа време, која досега не била спомната. Тоа е, како бил создаден човекот. И во кое време тоа се случило во однос на  создавањето на жената. Каде живеел, како ги именувал сите животни, како била создадена Ева итн.

Со други зборови, можете да видите дека информациите се дадени во слоеви (облеки), при што следната е поставена на претходната, но на исто тело, и во иста временска рамка.

Доколку читателите на Библијата го разбрале ова и погледнале на светилниците кои го наведуваат читателот на овој принцип, тогаш никогаш не би се родила лагата дека првата жена на Адам не била Ева, туку извесна Лилит. Едноставно од една Ева, за која се зборува во различни поглавја од Библијата во различни контексти, направиле две различни жени. И резултатот беше лага, наместо вистина.

За таквите изумители подготвив прашање. Зошто само Ева била поделена на двајца мажи, а не и Адам? Впрочем, создавањето на човекот е спомнато и во првото поглавје од Создавање. А во второто поглавје, повторно човекот е создаден од прав. Запомнете, драги пријатели, додека ја читате Библијата, внимавајте на светилниците што ве водат, за да не се удавите во бурните струи на вашата сопствената имагинација. Во приказната за создавањето на светот, тие светилници биле зборовите:

„Ете така настанаа небото и земјата, во она време кога Господ Бог ги создаде земјата и небото. А уште не беа никнале полски грмушки и земни тревки, зашто Господ Бог уште не праќаше дожд на земјата, ниту, пак, имаше човек кој ќе ја обработува земјата“ (Создавање 2:4,5).

Овие светилници помагаат да го разбереме временскиот контекст во кој се одвивало сè што е напишано во поглавјата 1-2 од Создавање.

ДРУГ ПРИМЕР ЗА ПОВЕЌЕСЛОЈНАТА ПРИРОДА НА СВЕТОТО ПИСМО

На сличен начин, четвртото поглавје од Создавање се занимава со Адам и Ева кои ги родиле Каин и Авел. Подоцна Сит. Каин го убива Авела и оди да живее во земјата Нод. Понатаму се зборува  за неговата жена, од каде таа доаѓа?

„И си отиде Каин од пред лицето на Господ, и се насели како прогонет во земјата Нод, источно од Едем. И легна Каин со жената своја, и таа забремени и го роди Енох. Потоа соѕида град и го нарече според името на својот син – Енох“ (Создавање 4:16,17).

Како што веќе можете да разберете, четвртото поглавје од Создавање ни открива еден слој од она што се случувало во тоа време. Имено, појавата на огранокот на Каинците, оние кои се побуниле против Бога. Бидејќи ова поглавје не одговара на прашањето од каде тој добил жена, кога, според нашето разбирање, на земјата живееле само Адам, Ева, Каин и никој друг, тогаш одговорот на ова прашање секако ќе биде на друго место во Светото Писмо, кое открива уште еден слој кој ги опишува настаните што се случуваат во тоа време.

Овој друг слој опишува друг огранок на човештвото со спомнувањето на родоначалникот на целиот човечки род — Адам. И таму е кажано:

„А откако го роди Сит, Адам поживеа уште седумстотини години, раѓајќи синови и ќерки“ (Создавање 5:4).

Библијата учи дека Каин, Авел и Сит не биле единствените деца на Адам.

НЕКОИ ПРАВИЛА ВО ПРОУЧУВАЊЕТО НА ПРОРОШТВАТА

Пред да се запознаеме со структурата на пророчката книга Даниел, треба да разбереме, преку илустративни примери, кои се различните слоеви кои го опишуваат истото време од различни агли со дополнителни детали. Мора да научиме да ги бараме и гледаме на светилниците – знаци во Библијата.

За да не излеземе од времето за кое зборуваат пророштвата (кога ги проучуваме пророштвата), и да не ги толкуваме погрешно библиските пророштва. Односно, да не направиме од една Ева две жени на Адам, давајќи му различни толкувања на ист настан, кој се случил во различни времиња и на различни луѓе.

Без разбирање на принципите, на кои се напишани пророштвата, ние можеме во еден слој од пророштвото да кажеме дека станува збор за една работа. А во другиот слој, зборувајќи за истата работа, но со дополнувања, да кажеме дека станува збор за нешто сосема друго. Но во толкувањето на пророштвата ќе имаме своја лага, свои две Адамови жени. И ова е многу опасно.

Секое лажно разбирање на Библијата е опасно за верникот, тоа дава погрешна претстава за Божјата вистина. Особено е опасно лажното толкување на пророштвата. Се работи за наше спасение. Во книгата Откровение се вели:

„И ми рече: ‘Овие зборови се верни и вистинити. Господ, Бог на светите пророци, го испрати ангелот Свој, за да им покаже на Своите слуги што ќе стане наскоро. Еве, доаѓам скоро; блажен е оној кој ги пази пророчките зборови на оваа книга’“ (Откровение 22:6,7).

„И Јас му сведочам на секого кој ги слуша пророчките зборови на оваа книга. Ако некој нешто додаде кон нив, нему Бог ќе му наметне казни опишани во оваа книга. Ако некој одземе од пророчките зборови на оваа книга, Бог ќе му го одземе делот од книгата на животот, и од светиот град, и од она што е напишано во оваа книга“ (Откровение 22:18,19) .

КОЛКУ ПАТИ ИСУС ХРИСТОС ЌЕ ДОЈДЕ НА ЗЕМЈАТА?

Само правилното разбирање на библиските пророштва ќе му овозможи на верникот да го задржи напишаното и да се сретне со Христа меѓу верните Божји. Секое искривување на библиските пророштва во која било насока (да се избегне да се каже нешто, или да се каже нешто непотребно) ќе го лиши човекот од Божјото спасение. И пророштвата имаат исто така различни слоеви, кои ни го откриваат истото време. А исто така и светилници, по кои можеме да оцениме дека навистина станува збор за исто време. Ова ќе ви го покажам користејќи едноставни примери од книгата Откровение.

Но, прво ќе ви поставам прашање: Колку Христови доаѓања на земјата очекувате? При кое праведните ќе бидат наградени за нивната верност со вечен живот, а нечесните ќе пожнеат гнев? Едно, две, три? Да ги прочитаме Христовите зборови:

„Но, како што беше во деновите на Ное, така ќе биде и при доаѓањето на Синот Човечки; зашто, како што во деновите пред потопот јадеа и пиеја, се женеа и се мажеа до оној ден кога Ное влезе во ковчегот, и не сфатија додека не дојде потопот и истреби сè – така ќе биде и доаѓањето на Синот Човечки. Тогаш ќе бидат двајца на нива: еден ќе биде земен, а другиот ќе биде оставен; две жени ќе мелат со рачна мелница: едната ќе биде земена, а другата ќе биде оставена. Па така, бидете будни, зашто не знаете во кој час ќе дојде вашиот Господ“ (Матеј 24:37-42).

Христос го споредува Своето доаѓање со она што се случило во деновите на потопот. Јасно е дека, како што еднаш биле тестирани верата и послушноста на луѓето кон Бога во времето на потопот, така и доаѓањето ќе биде едно.

Христос им го рекол ова и на Своите ученици и на оние кои Го отфрлиле: 

„Исус рече… и ќе Го видите Синот Човечки како седи од десната страна на Силата и како иде на облаците небески“ (Марко 14:62).

УШТЕ ЕДНО ДОАЃАЊЕ НА ИСУС ХРИСТОС?

Значи, второто Христово доаѓање ќе биде само еднаш. А сега обратете внимание на следните текстови од книгата Откровение.

„И небото исчезна како свиткана хартија, и секоја гора и секој остров се поместија од местата свои; и царевите земни, и благородниците, и богатите, и војводите, и силните, и секој роб и слободен се скрија во пештери и горски камењари, велејќи им на планините и на карпите: ‘Паднете врз нас и скријте нè од лицето на Оној Кој седи на престолот и од гневот на Јагнето, зашто дојде големиот ден на Неговиот гнев, и кој може да опстане?’“ (Откровение 6:14-17).

Така, во шестото поглавје од книгата Откровение, имаме слика за второто доаѓање. А ако не ги разбираме многуте слоеви на пророштвата и не ја читаме Библијата како обична книга, тогаш нè чека изненадување:

„’Ти благодариме, Господи Боже Седржителе, Кој си, Кој беше и Кој ќе бидеш, зашто ја прими Својата голема сила и се зацари! Народите збеснаа, но дојде Твојот гнев и времето да им се суди на мртвите и да дадеш награда за слугите Твои – на пророците, на светиите и на оние кои имаат страхопочит кон името Твое, мали и големи, и да ги погубиш оние што ја уништуваа земјата!’ Тогаш на небото се отвори храмот на Бога, и се јави ковчегот на заветот во Неговиот храм; и имаше светкавици и гласови, громови и земјотрес, и град голем“ (Откровение 11:17-19).

Во единаесеттото поглавје од книгата Откровение, повторно имаме слика за доаѓањето на Божјото царство, судот на мртвите и наградата на праведните и злите, земјотрес и голем град. Зошто единаесеттото поглавје зборува за второто доаѓање кога веќе е зборувано во шестото поглавје? Дали можеби ќе има две доаѓања? Не, Библијата јасно учи дека ќе има само едно второ доаѓање.

ТРЕТО, ЧЕТВРТО И ПЕТТО ДОАЃАЊЕ НА ИСУС ХРИСТОС?

Но, читајте понатаму:

„И друг ангел излезе од храмот и извика со силен глас на Оној што седеше на облакот: ‘Замавни со српот и жнеј, зашто дојде твојот час за жетва: бидејќи житото на земјата е зрело!’ И Оној што седеше на облакот го фрли српот свој на земјата и земјата беше пожнеана“ (Откровение 14:15,16).

Второто доаѓање е претставено со жетвата на земјата. Трето доаѓање? Читаме понатаму:

„Седмиот ангел ја изли чашата своја на воздухот; и од престолот на небесниот храм се пронесе силен глас кој извика: ‘Се сврши!’ И имаше светкавици, громови и гласови, и стана силен земјотрес, таков голем и силен потрес, каков што немало откако има луѓе на земјата. Големиот град се раздели на три дела, и градовите на незнабошците паднаа; а великиот Вавилон се спомна пред Бога за да му се даде чашата со вино од јароста на Неговиот гнев. Сите острови исчезнаа, и гори веќе не се гледаа. И град, голем како талант, падна од небото на луѓето; а луѓето Го проколнуваа Бога поради злото од градот, зашто тоа зло беше многу големо“ (Откровение 16:17-21).

Четврто доаѓање?

„И го видов небото отворено, и ете, бел коњ и Оној Кој јаваше на него се вика Верен и Вистинит, и Тој праведно суди и војува; очите Му беа како огнен пламен, а на главата имаше многу круни и напишано име кое освен Него, никој не го знаеше. И беше облечен во облека натопена со крв, и со името – Слово Божјо. А небесните војски, облечени во бел и чист висон, врвеа по Него на бели коњи. Од устата Негова излегуваше остар меч за да ги казни со него идолопоклониците. Тој ќе ги пасе со железен жезол и ќе ја изгази кацата со вино на јароста и гневот на Бога Седржителот. На облеката и на бедрото Негово беше напишано името: ‘Цар над царевите’ и ‘Господар над господарите’“ (Откровение 19:11-16).

Се разбира, не се работи за петтото Христово доаѓање. Сè уште е истата слика за второто доаѓање, но во друг контекст и со дополнителни детали.

КОНТЕКСТИ НА ВТОРОТО ДОАЃАЊЕ

Второто доаѓање, опишано во поглавје 6, се разгледува во контекст на печатите во книгата Откровение. Во 11. поглавје – во контекст на трубите. Во 14. поглавје – во контекст на крајот на проповедањето на пораките на трите ангели. Во 16. поглавје – во контекст на седумте последни зла што се излеваат на земјата за да ги казнат злите. И во 19. поглавје – во контекст на Божјата победа над силите на темнината.   

Секој пророчки слој завршува со истиот настан: Второто Христово доаѓање. Односно, сите овие слоеви не одат подалеку од времето пред второто доаѓање. Немаме пет, туку едно второ Доаѓање во различни контексти.

ШТО МУ ВЕЛИ ДАНИЕЛ 1:21 НА ВНИМАТЕЛНИОТ ЧИТАТЕЛ?

Сега, со ова знаење, се свртуваме кон книгата на пророкот Даниел. Оваа книга се занимава со Божјиот суд и детално ја прикажува судбината на сите категории луѓе кои живеат на земјата. Да ја погледнеме структурата на оваа книга во контекст на Божјиот суд.

Првото поглавје ни кажува за судот на Божјиот народ, како и за испитот на остатокот и  ослободувањето на Божјите деца:

„И остана таму Даниел до првата година на царот Кир“ (Даниел 1:21).

За оние кои само ја читаат Библијата и не навлегуваат во неа, оваа мала реченица нема да каже многу. Но, за оние кои се вдлабочуваат во зборот и ја разбираат структурата на книгата, оваа реченица ќе биде многу обемна. Бидејќи таа  зборува за ослободување на Божјиот народ:

„А избавените од меч Навуходоносор ги пресели во Вавилон, и тие му беа робови нему, до зацарувањето на персискиот цар, за да се исполни зборот Господов, кажан преку устата на Еремија: додека земјата не ги отпразнува своите саботи, ќе почива во пустош, сето тоа време, сè додека не се навршат седумдесет години.

А во првата година на персискиот цар Кир, за да се исполни зборот Господов, кажан преку устата на Еремија, Господ го подбуди духот на Кир, персискиот цар, и тој заповеда да прогласат по целото негово царство, усно и писмено, и да кажат: ‘Вака рече Кир, царот перскиски: Господ, Бог небесни, ми ги даде сите земни царства и ми заповеда да Му изградам дом во Ерусалим, во Јудеја. Кој е меѓу вас од сиот Негов народ, Господ, неговиот Бог нека биде со него, и тој нека оди таму’“ (2 Летописи 36:20-23).

СВЕТИЛНИЦИ КОИ ЈА ПОТВРДУВААТ ВРСКАТА ПОМЕЃУ ВРЕМЕТО НА ВАВИЛОНСКОТО ЗАРОБЕНИШТВО И СЕГАШНОТО ВРЕМЕ

Обратете внимание на зборовите дека избавувањето било исполнувањето на Божјата реч. Односно, гледате како една книга од Библијата е во хармонија со друга. Она што Кир го направил во своето време, избавувајќи ги Божјите деца од вавилонското ропство, е еден вид на ослободување на Божјите деца од вавилонското ропство, што Христос ќе го открие при Своето второ доаѓање. И за да го потврдиме ова ние имаме светилник, паралели и тоа повеќе од една:

1. Физички Вавилон тогаш — Духовен Вавилон сега.   

2. Суд над Божјиот народ тогаш— Суд над Божјиот народ сега.

3. Верниот остаток и неговите испитувања тогаш, и сега.

4. Ослободување преку Божјата реч тогаш, и сега.

5. Ослободување тогаш преку Кир, како прототип на Христос, и ослободување сега преку Христос при второто доаѓање.

РАЗМИСЛЕТЕ ЗА СВЕТИЛНИКОТ: КИР Е ПРОТОТИП НА ИСУС ХРИСТОС

Ќе го насочам вашето вниманието на петтата точка:

„Вака му вели Господ на Својот помазаник Кир (на грчки „Христос“): ‘Те држам за десната рака, за да ти покорам народи, и ќе ги симнам појасите од бедрата на царевите, за да ти се отворат вратите, и портите да не бидат затворени. Пред тебе ќе одам, планини ќе рамнам, бакарни врати ќе разбивам и железни резиња ќе кршам; тебе ќе ти ги предадам чуваните во темно богатства и сокриените добра, за да познаеш дека Јас сум Господ, Кој тебе те нарекува по име, Бог Израелов. Заради Јаков, Мојот слуга и Израел, Мојот избраник, Јас те нареков по име, те именував, иако ти не Ме познаваше’“ (Исаија 45:1-4).

Еве еден светилник за нас: Ослободителот на Божјиот народ во Стариот Завет Кир, за тоа бил помазан од Бога, односно избран од Бога. Исто како што Бог го помазал Божјиот Син Исус Христос, Спасителот на светот.

Овие светилници ќе ни бидат многу корисни додека ги проучуваме пророштвата во книгата на Даниел. Тие ќе нè држат на вистинскиот пат и ќе ни помогнат правилно да ги разбереме пророштвата:

„Нека биде благословен Бог и Отецот на нашиот Господ Исус Христос, Кој нè благослови со секаков духовен благослов од небесата во Христос, така што и нè избра преку Него, уште пред светот да биде создаден, за да бидеме свети и непорочни пред Него во љубовта, предопределувајќи нè за посинување за Себе преку Исус Христос, зашто тоа Му беше по волја, за да иде фалена славата на Неговата благодат, со која нè дарува преку Својот Возљубен Син, во Кого имаме откуп преку Неговата крв, простување на гревовите по богатството на Неговата благодат… откако ни ја откри тајната на Својата волја според Своето благоволение што го беше положил во Себе од порано“ (Ефесјаните 1:3-9).

Значи, контекстот на првото поглавје од книгата на пророкот Даниел е ваков: накратко за судот над Божјиот народ, повеќе за испитувањето на остатокот, и накратко за ослободувањетона оние кои веруваат во Бога според Божјото слово.

ДА ГО РАЗГЛЕДАМЕ КОНТЕКСТОТ НА ВТОРОТО ПОГЛАВЈЕ ОД КНИГАТА НА ПРОРОКОТ ДАНИЕЛ

Да го разгледаме контекстот на второто поглавје. Интересно е затоа што е историски и пророчки. Во историскиот дел од книгата на пророкот Даниел беше дадено пророштво за судбината на целиот свет. Во ова поглавје ни е прикажан Божјиот суд за секое светско царство на крајот од неговото владеење.

Сетете се на Божјиот суд за Валтазар:

„…измерен си на кантар и се најде многу лесен… царството ти е разделено и дадено им е на Мидијците и Персијците“ (Даниел 5:27,28).

Ова поглавје го содржи судот за целиот грешен свет.  Второто Христово доаѓање ќе стави крај на неговото постоење.

„Додека го гледаше, еден камен се откачи од планината сам, удри во идолот, во неговите железно – глинени нозе и го скрши. Тогаш заедно сè се раздроби: железото, глината, бакарот, среброто и златото станаа како прав на летно гумно; ветрот ги однесе, и трага од нив не остана, а каменот што го разби идолот стана голема планина и ја исполни целата земја“ (Даниел 2:34,35).

По судот на целиот свет, воспоставувањето на вечното Божјо царство:

„И во деновите на тие царства небесниот Бог ќе подигне царство кое нема да се разруши никогаш, а тоа царство нема да биде предадено на друг народ; тоа ќе ги победи и разруши сите царства, а само тоа ќе остане вечно. Како што виде еден камен сам падна од планината и го раздроби железото, бакарот, глината, среброто и златото. Великиот Бог му даде на царот да разбере што ќе се случи во иднина…“ (Даниел 2:44,45).

Воспоставувањето на Божјото царство — избавување на Божјите верни деца.

„Ќе испрати Синот Човечки Свои ангели и ќе ги соберат сите причинители на гревот од Неговото царство, и оние што вршат незаконски дела, и ќе ги фрлат во вжарена печка; таму ќе има плач и крцкање со заби. Тогаш праведниците ќе заблескаат како сонце во царството на нивниот Отец. Кој има уши да слуша, нека чуе“ (Матеј 13:41-43).

Погледнете ја структурата на второто поглавје: суд за царствата на светот, суд за целиот свет и ослободувањето на оние кои му се верни на Бога според Божјата реч. Забележете ги паралелите помеѓу првото и второто поглавје?

ЗА ШТО ЗБОРУВААТ ТРЕТОТО, ЧЕТВРТОТО И ПЕТОТО ПОГЛАВЈЕ ОД КНИГАТА НА ПРОРОКОТ ДАНИЕЛ?

Да преминеме на третото поглавје. Опишан е испитот и ослободувањето на остатокот. Повторно паралели со првото и второто поглавје и со дополнителни детали.

Во четвртото поглавје е опишан испитот (тестот) и спасението на оние кои не се остаток од Божјиот народ. Значи, повторно, паралелите се во контекст на Божјиот суд и спасение.

Петтото поглавје го опишува судот на непослушните и ослободувањето на Божјиот народ од власта на Вавилон.

ШЕСТОТО ПОГЛАВЈЕ Е ПОСЛЕДНОТО ПОГЛАВЈЕ ОД ИСТОРИСКИОТ ДЕЛ ОД КНИГАТА НА ПРОРОКОТ ДАНИЕЛ

Во шестото поглавје повторно испитувањето и спасувањето на остатокот. Некои ќе речат: Зошто шестото поглавје се враќа на испитување и ослободување на остатокот и казнувањето на оние што се побуниле против Божјиот остаток? Поентата е дека во третото поглавје има испитување и избавување на остатокот од рацете на вавилонскиот цар, а во шестото поглавје од рацете на царот на Медо-Персија. Што сака Бог да покаже со ова? Бог ни покажува дека Тој е Бог кој го чува Својот остаток, во секое време до крајот на земната историја и им враќа на злите:

„Вака вели Господ Бог: ‘Ете, ќе ја кренам раката Своја кон народите, ќе им дадам знак на племињата, – и ќе ги донесат синовите твои на раце и ќерките твои – на раменици… и ќе дознаеш дека сум Јас Господ, дека оние, што се надеваат на Мене, нема да се посрамат. Може ли да се одземе плен од силен, и можат ли да се одземат заробени од победникот?’

Да, така вели Господ: и секој заробен од јунак ќе биде одземен и грабежот од тиранинот ќе биде вратен; зашто Јас се борам со твоите противници и ќе ги спасам твоите синови; ќе ги нахранам твоите угнетувачи со нивното сопствено месо, ќе бидат напоени со својата крв како со ново вино; и секое тело ќе дознае дека Јас сум Господ, твој Спасител и твој Искупител, Силниот Бог Јаковов“ (Исаија 49:22-26).

Во шестото поглавје, кое го завршува историскиот дел од книгата на пророкот Даниел, Бог на крајот вели дека Самиот Тој спасува во секое време. Слично на тоа, на крајот на времето Бог ќе го спаси остатокот што му е верен.

Историскиот дел од книгата на пророкот Даниел ни е даден од Бога со цел со јасни примери да се објасни вистината за Божјиот суд, во кој ќе се разгледуваат делата како на Божјиот народ така и на оние што не се од Божјиот народ. И, исто така, да се покаже казната за злите кои го угнетуваат верниот Божји остаток.   

ПРИФАТЕТЕ ЈА БИБЛИЈАТА ОНАКА КАКО ШТО Е НАПИШАНА, А НЕ КАКО ШТО САКАТЕ САМИ ДА ЈА ВИДИТЕ  

Следниот пророчки дел од книгата на пророкот Даниел од 7. до 12. поглавје, треба да се посматра во рамките на оние духовни поуки, што Бог ги поучувал во историскиот дел. И, исто така, во временската рамка на она што е откриено во второ поглавје, каде што историскиот дел од книгата на пророкот Даниел се спојува со нејзиниот пророчки дел.

Обидот да се разгледа пророчкиот дел од книгата на Даниел изолирано од духовните поуки од нејзиниот историски дел, би довело до збунетост. Тоа би било лажно толкување на Библијата надвор од контекстот што Бог го воспоставил.

Човек не смее да се обидува да го најде во Библијата она што сака да го најде во неа, мора да го прифати она што таа го кажува, дури и ако тоа е во спротивност со неговите гледишта. Да се потсетиме што вели Божјата Реч за оние кои додаваат или одземаат од Божјите пророштва, односно погрешно ги толкуваат. Таквите ќе се соочат со Божјиот суд на Небесниот суд за себе и за душите што ги уништиле, за кои Синот Божји ја пролеал Својата скапоцена крв.

ЕДНА ОД ПРИЧИНИТЕ ЗА ПОЈАВУВАЊЕ НА ЕРЕСИ И ЛАЖНИ УЧЕЊА

Ја покренавме оваа тема за секој што ќе ја земе во раце Светата Библија да биде свесен за својата несовршеност и Божјото совршенство. Секој што ги отвора страниците на Божјата Реч да чувствува страхпочит кон нејзиниот Автор.

На хероите од Библијата кои доаѓаат во контакт со светото, Бог им рекол:

„А Тој рече: ‘Не приоѓај ваму. Собуј си ги обувките од нозете, зашто ова место, на кое стоиш, е света земја’“ (Излез 3:5).

Многу луѓе денес ја отвораат Светата Библија и почнуваат да ја читаат, без да се молат. Без да ги доверат своите грешни умови во рацете на Светиот Бог, кој е единствениот кој може да даде разбирање на Неговите вистини скриени во Неговата Реч:

„Но ние не го примивме духот од овој свет, туку Духот Кој доаѓа од Бога, за да го знаеме она што ни е дарувано од Бога; па тоа и го проповедаме не со зборови научени од човечка мудрост, туку научени од Светиот Дух: толкувајќи го она што е духовно со духовни поими“ (1 Коринтјаните 2:12,13).

Една од главните причини за појавата на ереси кај оние што ја читаат Библијата е целосното отсуство на страхопочит кон Бога, губењето на стравот Божји. Затоа и во последната порака до светот, во пораката на трите ангели, се упатува повик да имаме страхопочит кон Него. Затоа што без него, гордото срце ќе го одведе својот сопственик до пропаст, дури и кога ја чита Библијата.

Не ја пропуштајте следната тема, во која ќе започнеме детално да ги разгледуваме слоевите на пророштвата во книгата на пророкот Даниел.