ИСПОЛНУВАЊЕ НА ПРОРОШТВОТО ЗА ИДОЛОТ ОД КНИГАТА НА ПРОРОКОТ ДАНИЕЛ ВО СВЕТСКАТА ИСТОРИЈА

Божјиот суд ќе започне со праведниците и ќе ја одразува вистинската состојба на Божјиот народ. Но, судот над Божјиот народ не е целосната слика на судот. На крајот на краиштата, на целиот свет ќе му се суди:

„Бог, пак, не осврнувајќи се на времињата на незнаење, сега редум им заповеда на сите луѓе да се покаат, зашто определи ден кога праведно ќе му суди на светот преку одредениот од Него Човек, откако ги увери сите со Неговото воскресение од мртвите“ (Дела 17:30,31).

Книгата на пророкот Даниел, која го опишува Божјиот суд од сите аспекти и во целост, ни го открива и овој важен аспект на Божјиот суд. Откривањето на оваа вистина започнува во второто поглавје од книгата на Даниел, кое ја опишува последната фаза од извршувањето на казната на Божјиот суд врз светот. И од седмото до дванаесеттото поглавје се дадени подробности за тоа како небесниот суд дошол до оваа пресуда во прекрасните слики од различните делови на идолот во книгата на пророкот Даниел.

Бог нè води до крај. До донесувањето на пресудата (извршување на казната) на Божјиот суд над целиот свет.

КОЈ СОЗДАЛ ТАКОВ АПСУРДЕН ЏИН?

Ајде накратко да го осветлиме ова пророштво и да извлечеме некои заклучоци од него.

Во пророштвото ни е претставен еден многу необичен идол (кип, статуа). Необичен е затоа што бил направен од различни делови. Од најскапоцениот, кој се состоел од злато, до најевтиниот, кој се состоел од глина. Ниту еден скулптор кој се почитува себеси не би создал таков кип од толку разновидни материјали. Бидејќи комбинирањето на скапоценото злато со евтината глина значително ја намалува вредноста на златото.

Покрај тоа, конструкцијата на овој идол (кип) е толку нестабилна, така што само некој кој не разбира ништо за таквите конструкции може да создаде вакво нешто. Да се трошат злато и сребро, за сето тоа да се држи на глина, не е најдоброто решение кога се гради ваков кип.

Можеби разумно би било прашањето: кој е овој неспособен креатор, кој го создал овој идол? Немојте да се изненадите од одговорот, авторот на овој апсурден џин е целото човештво. Токму човештвото, минувајќи низ вековите на времето, било тоа кое го извајало овој идол.

Луѓето, секој живеејќи во свое време, го извајале својот дел од идолот од материјалот што им останал и кој и самите го ценеле. Во овој идол од книгата на Даниел, Бог ни дава кратко, но во исто време доволно разбирање за историјата на човештвото: од времето на Вавилонското царство па сè до крајот на постоењето на сите земни народи и воспоставувањето на вечното Божјо царство.

ШТО СИМБОЛИЗИРА ЗЛАТНАТА ГЛАВА НА ИДОЛОТ?

Златната глава на овој идол од книгата на Даниел го претставува Вавилонското царство. Односно времето од кое започнува временското одбројување на ова пророштво. Даниел, објаснувајќи му го на вавилонскиот цар Навуходоносор пророштвото што Бог му го дал, вели:

„Ти царе, цар над царевите, кому небесниот Бог му подарил царства, власт сила и слава, и во рацете твои ти ги предал сите човечки синови, каде и да живеат тие, сите ѕверови земни и птици небески и те поставил за господар над сите нив, – ти си таа златна глава“ (Даниел 2:37,38).

Царот Навуходоносор навистина го направил Вавилонското царство многу богато и просперитетно. Тоа било време на целосна преродба, економски просперитет и културен развој. Навуходоносор веќе бил во многу подобра положба од својот татко. Го добил данокот кој порано одел во Ниневија. Затоа немал недостаток на работна рака и не морал да се бори за независност.

Неговите војни само ги зголемиле неговите материјални средства и довеле голем број затвореници — бесплатни работници. Затоа тој го напуштил Вавилон целосно обновен. Современите археолошки ископувања ги откриваат речиси целосно трагите од тоа време. Временскиот период на владеењето на Вавилонското царство, прикажан во идолот од книгата на пророкот Даниел со златната глава е од 605. година до 539 пред Христа, кога Медо-Персија го заменила Вавилонското царство на престолот на светското владеење.

МЕДО-ПЕРСИЈА Е ПРЕТСТАВЕНА СО СРЕБРЕНИТЕ ГРАДИ НА ИДОЛОТ

Јасно е дека бидејќи Вавилонското царство било освоено од Медо-Персија, тогаш вториот дел од идолот, претставен со сребрените гради, ја симболизира токму оваа сила. Пророкот Даниел на царот Навуходоносор за овој настан му рекол вака:

„По тебе ќе се крене друго царство, послабо од твоето“ (Даниел 2:39).

Освен тоа, и самиот Даниел бил сведок на овој настан кога му зборувал на последниот вавилонски цар Валтазар, за Божјиот суд:

„А еве што е напишано: Мене, Мене, Текел, Парсин. А еве го значењето на зборовите: Мене – го изброи Бог царството твое и му стави крај; Текел – измерен си на кантар и се најде многу лесен; Парсин – царството ти е разделено и дадено им е на Мидијците и Персијците... Во истата ноќ Валтазар, царот халдејски, беше убиен. А Дариј Мидиецот кој тогаш беше на шеесет и две години, го презеде царството“ (Даниел 5:25-31).

Годините на владеењето на Медо-Персија, претставена на кипот во книгата на пророкот Даниел со сребрени гради, е од 539. година п.н.е. до 331. година п.н.е., кога Медо-Персија била заменета со Грција, на чело со Александар Македонски.

ГРЦИЈА — СТОМАК И БЕДРА ОД БАКАР

Светската доминација на Грција е претставена во идолот од книгата на Даниел со стомак и бедра од бакар. Години на владеење од 331-168. година п.н.е.

„… и трето царство, бакарно, ќе владее над целата земја“ (Даниел 2:39).

РИМ — ЖЕЛЕЗНИ ПОТКОЛЕНИЦИ

Грчката доминација е заменета со светската доминација на Римското царство, претставено во идолот во книгата на пророкот Даниел со железни потколеници.

„А четвртото царство ќе биде цврсто како железо; зашто како што железото троши и дроби сè, така и тоа ќе дроби и ќе уништува“ (Даниел 2:40).

Римското царство владеело од 168 година п.н.е – 476 година од н.е.

КОЕ Е ЗНАЧЕЊЕТО НА НОЗЕТЕ И ПРСТИТЕ НА НОЗЕТЕ НА ИДОЛОТ?

Понатаму, вообичаената слика за толкувањето на идолот, кога едно царство се заменува со друго, се менува:

„А тоа што си ги видел – нозете и прстите на нозете направени делумно од грнчарска глина и делумно од железо, тоа царство ќе биде разделено и во него ќе остане само нешто од цврстината на железото, бидејќи си видел железо, измешано со грнчарска глина. И како што прстите на нозете беа делумно од железо, а делумно од глина, така и царството ќе биде делум силно, а делум слабо. А она, пак, што си видел железо, измешано со грнчарска глина, тоа значи дека царевите на тоа царство ќе се обидат да се соединат преку мешани бракови меѓу себе, но нема да се слеат едно со друго, како што железото не се меша со глината“ (Даниел 2:41-43).

Од светската доминација на Римското царство, Божјото пророштво, кое ја открива историјата на човештвото пред нас, нè води до распаѓање на Римското царство на десет суверени царства: Хуни, Англосаксонци, Франки, Алемани, Бургунди, Ломбарди, Остроготи, Херули, Визиготи,  Вандали. Ова е сликата на поделена Европа.

Пророштвото вели дека некои царства ќе бидат послаби, а други посилни. Ќе се прават обиди преку бракови, т.е. преку семето на човекот, повторно да се обединат во едно царство. Но, ништо нема да излезе од тоа. Во принцип, ова можете да го набљудувате како во историјата на Европа, така и сега од вестите.

Дали гледате како современиот свет е претставен во пророштвата? Нееднаквост, од железо до глина и нестабилност. Ако измешате глина со железо нема да добиете ништо цврсто. Тие се различни компоненти. И не можете да создадете силна целина од нив.

Затоа, единството на Европа, кое се одигрува пред нашите очи, не е ништо повеќе од илузија. Се базира буквално на силата на оние кои се претставени со железо, а не со глина. А глината е немоќна пред моќта на железото. Затоа, државите претставени со глина се принудени да играат заедно со оваа игра наречена „единство“ и молчешкум да ги прифатат условите на железните држави.

КОЈ Е РЕЗУЛТАТОТ ОД ИДОЛОТ ВО КНИГАТА НА ДАНИЕЛ?

„И во деновите на тие царства небесниот Бог ќе подигне царство кое нема да се разруши никогаш, а тоа царство нема да биде предадено на друг народ; тоа ќе ги победи и разруши сите царства, а само тоа ќе остане вечно. Како што виде еден камен сам падна од планината и го раздроби железото, бакарот, глината, среброто и златото. Великиот Бог му даде на царот да разбере што ќе се случи во иднина...“ (Даниел 2:44,45).

И токму во тоа време, во време на таква неправда и измама, т.е. во нашево време, Бог му  предвидува на светот извршување на казната на Неговиот суд, чијшто истражен дел сега се одвива на небото, како што предупредува пораката на трите ангели.

КАКО ЗАПОЧНАЛО ЗАПОЗНАВАЊЕТО НА НАВУХОДОНОСОРА СО БОГА?

Во книгата на пророкот Даниел ни е прикажан судот над целото човештво. Верниците, т.е. домот Божји, се оние со кои започнува истражниот суд на небото. Така е и со оние кои во овој момент не се дом Божји.

Првата категорија од овие луѓе, кои ќе бидат спасени, Бог ни ја претставува со царот Навуходоносор. Незнабожец, кој не е од Божјиот народ. Грешник, кој се поклонува на други богови, односно не ја знае вистината за единиот и вистински Бог.

Оваа категорија на луѓе е широко застапена во светот. Има многу такви луѓе околу нас. Кој е Божјиот план за нив во врска со Божјиот суд? На крајот на краиштата, Божјиот суд ја одразува земната реалност.

Бог ги сака сите луѓе и сака сите да се спасат:

„Тоа е добро и угодно пред нашиот Спасител Бог, Кој сака сите луѓе да се спасат и да ја познаат вистината“ (1 Тимотеј 2:3,4).

И ова не се само зборови. Зад оваа желба стојат конкретни Божји постапки. Запознавањето на царот Навуходоносор со вистинскиот Бог започнува со многу необична евангелска програма: тој го напаѓа Божјиот народ:

„Во деветтата година од царувањето свое, во десеттиот месец, на десеттиот ден од месецот, вавилонскиот цар Навуходоносор дојде со сета своја војска пред Ерусалим, го опседна и направи околу него опкоп“ (2 Царевите 25:1).

Навуходоносор, амбициозен човек, кој го живее својот живот, ги спроведува своите планови за доминација во светот. Тој го поробува Божјиот народ и притоа се соочува со Божјиот остаток. Со луѓе верни на Бога во личноста на Даниел и неговите другари.

ДУХОВНИ ПАРАЛЕЛИ СО НАШЕТО ВРЕМЕ

Веднаш да направиме паралела со нашите денови за да извлечеме духовни заклучоци. Библијата ни кажува дека на крајот на времето (ова е практично нашето време), светот, предводен од моќниците на овој свет, ќе подигне оружје против Божјиот народ, сакајќи да го уништи. Сите вклучени во ова ќе ги следат своите цели: Желбата за светски мир под една светска влада.

„Кога ќе речат: мир и безбедност…“ (1 Солунјаните 5:3).

Во исполнувањето на нивните желби да го потчинат Божјиот народ под оваа светска влада, изведувачите прво ќе се соочат со сите оние кои сега се нарекуваат Божји народ. Но, не сите верници ќе му бидат верни на Бога. Затоа, меѓу сите оние кои се од Божјиот дом, ќе се сретнат и со Божјиот остаток, преку кој Бог ќе го започне Своето влијание врз овие луѓе. Божјото влијание врз таквите ќе биде преку остатокот, а не преку сите што се нарекуваат Божји народ. Одговорот веќе го најдовме во книгата на пророкот Даниел.

„И определи царот секојдневна храна од царската трпеза и вино што сам го пиеше, па заповеда да ги одгледуваат три години, а потоа да се појават пред царот. Меѓу нив беа од Јудините синови Даниел, Ананија, Мисаил и Азарија... Даниел науми да не се осквернува со јадењето од царската трпеза и од виното што го пиеше царот, па затоа го замоли началникот на дворјаните да не го принудува да се осквернува“ (Даниел 1:5-8).

СЕГА ЖИВЕАТ И НАВУХОДОНОСОР И ВЕРНИОТ ОСТАТОК — ДАНИЕЛ И НЕГОВИТЕ ДРУГАРИ

Навуходоносор ги потчинил сите на својата волја. Оние кои биле покорени повеќе не го будат неговиот интерес, бидејќи целта е постигната. Повикани биле оние кои не се вклопувале во неговите поставени рамки.

„И им дарува Бог на четирите момчиња знаење и разбирање на секаква книга и мудрост, а на Даниел му подари уште да толкува и секакви виденија и соништа. Откако завршија деновите, кога царот беше заповедал да ги претстават, началникот на дворјаните ги претстави пред Навуходоносор. Царот зборуваше со нив и од сите момчиња не се најде ниту едно како што беа Даниел, Ананија, Мисаил и Азарија, и потоа тие почнаа да служат пред царот. И во сè, за што се бараше мудрост и разбирање, и за што и да ги прашаше царот, ги најде за десетпати подобри од сите гатачи и гледачи, колку што ги имаше во целото негово царство“ (Даниел 1:17-20).

Бог го фокусира вниманието на царот кон Неговиот остаток. Тој му дава на остатокот извонредна мудрост, која го зачудува царот.

Да го споредиме тоа со нашите денови. Христос им кажува на Своите следбеници со што Тој ќе ги збогати во последното време:

„Тогаш им рече: ‘Ќе се крене народ против народ и царство против царство; а на некои места ќе има и големи потреси, и глад и помор; ќе има страотни појави и големи знаци на небото. А пред сето тоа ќе стават раце на вас и ќе ве изгонат, предавајќи ве во синагогите и затворите, и ќе ве водат пред цареви и управници, заради Моето име. И тоа ќе ви биде вам прилика за сведоштво. И затоа врежете во вашите срца, да не размислувате однапред што ќе одговорите, зашто Јас ќе ви дадам уста и мудрост, на која не ќе можат да и противречат ниту да и се противстават сите ваши противници’“ (Лука 21:10-15).

„Она што било, пак ќе биде, и она што се правело, пак ќе се прави – нема ништо ново под сонцето. И ако за нешто се рече: ‘Види, ете, тоа е ново’; но тоа веќе било во текот на вековите, што биле пред нас“ (Проповедник 1:9,10).

Суштината и принципите на големата борба не се менуваат, се менуваат само имињата на учесниците.

САМО ВЕРНИОТ ОСТАТОК МОЖЕ ПРАВИЛНО ДА ГИ ТОЛКУВА БОЖЈИТЕ ПРОРОШТВА

И така, Бог го свртува вниманието на царот кон Својот верен остаток. Потоа, во второто поглавје, верниот остаток во личноста на Даниел му ги објаснува на царот Навуходоносор Божјите пророштва, кои никој освен Божјиот остаток не може да ги објасни:

„Халдејците му одговорија на царот и рекоа: ‘На земјата нема човек што може да му го открие на царот сонот, и затоа ниеден цар, колку и да е голем и силен, не побарал нешто слично од ниеден маѓесник, гледач или волшебник; сонот, што го бара царот, е толку тежок, што никој друг не може да му го открие на царот, освен боговите, кои не живеат со смртниците“ (Даниел 2:10,11).

Маѓесниците, кои немале блиски односи со Бога, не можеле да му го откријат пророштвото на царот. И ова е она што го гледаме денес. За многу христијани, пророчките книги Даниел и Откровение се сметаат за книги затворени за разбирање. А оние кои се обидуваат да ги објаснат, немајќи близок однос со Бога, затоа што не му се верни на Бога во сè, така ја толкуваат Библијата, што од нивните усни излегува неверојатна ерес, која не е слово Божјо, туку човечко толкување на Божјото слово и наметнувањето на сопственото значење на Божјото слово.

Кога оние кои сакаат да го потчинат Божјиот народ на светската влада ќе го слушнат од Божјиот остаток толкувањето на пророштвата за последното време, ќе се видат себеси во светлината на тие пророштва. Ќе видат чија волја ја исполнуваат, со тоа што го принудуваат  Божјиот народ да ги прифати законите на светската влада.

ЗОШТО НАВУХОДОНОСОР НАПРАВИЛ ИДОЛ ЦЕЛОСНО ОД ЗЛАТО?

Ќе има и луѓе на кои ќе им биде тешко да се одделат од своите планови и цели. Дури и ако тие се во спротивност со Божјите планови. Таков бил и царот Навуходоносор.

Кога дознава од Даниел дека неговото царство, проречено во пророштвото за судбината на светот, нема да трае вечно, а тој копнеел по тоа, тој решава да ја оспори Божјата сезнајност. Подигнал идол од чисто злато во полето Дура и им наредил на сите да му се поклонат:

„Царот Навуходоносор направи златен идол, висок шеесет лакти, шест лакти широк, и го постави во полето Дура, во областа вавилонска… Тогаш гласникот високо извика: ‘Ви се објавува вам народи, племиња и јазици -штом ќе го чуете звукот на трубата, од свирката, од цитрата, од харфата и од пеењето, како и од секакви свирки, паднете ничкум и поклонете му се на златниот идол што го постави царот Навуходоносор; а оној што нема да падне на колена и не се поклони, веднаш ќе биде фрлен во вжарена печка’“ (Даниел 3:1,4-6).

Оваа постапка не била произволна одлука на царот, сè било внимателно осмислено. Идолот од чисто злато, а не само златната глава, зборувал за вечното постоење на Вавилон. И дека ништо нема да го замени – ниедно друго царство. А принудувањето на сите да му се поклонат на овој идол значи прифаќање на ставовите на царот Навуходоносор за иднината.

БОГ НЕ СЕ ОДВРАЌА, ТУКУ БАРА НАЧИНИ ДА ГИ СПАСИ СИТЕ ЛУЃЕ

И што ќе направи Бог со оние кои ќе истраат во своите желби? Можеби ќе се одврати од нив?

Многу христијани денес, проповедајќи им го Божјото слово на неверниците, им ги откриле библиските пророштва и не гледајќи никаква промена во плановите на оние на кои им проповедале, побрзале да ги запишат како оние кои се изгубени за вечност.

Но, книгата на Божјиот суд, книгата на пророкот Даниел, не го учи ова.

Кажете ми, дали сите христијани кои веруваат денес, откако го слушнале Божјото слово, веднаш ги напуштиле своите планови и се обратиле кон Бога? Многумина од денешните верници, како Навуходоносор, не се обратиле веднаш кон Бога. И Бог не се одвратил од нив, туку бара начини да ги спаси. Таков е нашиот Бог, кој не сака некој да загине, туку сите да дојдат до покајание.

БОГ ПРАВИ НАТПРИРОДНО ЧУДО СО НАВУХОДОНОСОР

Следната фаза на Божјото влијание врз тврдоглавиот цар било натприродното чудо. Младите луѓе биле фрлени во печка, но не изгореле:

„Одеднаш, царот Навуходоносор се стаписа, се крена на нозе и им рече на големците свои: ‘Нели беа тројца врзани што ги фрливме во огнот?’ Тие му одговорија на царот: ‘Навистина така беше, царе!’ На тоа тој рече: ‘Еве јас гледам четворица, како одат неврзани среде огнот и ништо не им се случува; и четвртиот личи на ангел.’ Тогаш Навуходоносор се приближи до отворот на распалената печка со оган и рече: ‘Седраху, Мисаху и Авденаго, слуги на севишниот Бог, излезете и дојдете.’

Тогаш Седрах, Мисах и Авденаго излегоа од огнот, и штом се собраа локалните управители, намесниците, воените началници и советниците на царот, видоа дека огнот немал никаква сила врз телата на тие луѓе, дури и косата на главата не им беше опржена, а и облеките нивни не им беа изгорени, па дури и мирис на изгорено немаше на нив. Тогаш Навуходоносор рече: ‘Нека е благословен Бог на Седрах, Мисах и Авденаго, Кој го испрати Својот ангел и ги избави слугите Свои што се надеваа на Него и не ја послушаа царската заповед, па ги предадоа телата свои на огнот за да не служат и да не се поклонат на друг бог, освен на својот Бог’“ (Даниел 3:24-28).

КАКО НА ПОЧЕТОКОТ НА РАЃАЊЕТО НА ЦРКВАТА, ТАКА И НА КРАЈОТ НА ВРЕМЕТО, ВЕРНИОТ ОСТАТОК ЌЕ ИМА ПОСЕБНА МОЌ

Христос ветил дека ќе му помогне на Својот народ и ќе му даде посебна моќ: 

„А Тој им рече: ‘Го видов сатаната како падна од небото како молња! Еве, ви давам власт да газите на змии и скорпии, и власт над секоја непријателска сила; и ништо нема да ви наштети’“ (Лука 10:18,19).

Во својот почеток, христијанската црква добила власт од Христа и посебна сила  да ги истргне душите од канџите на паганството:

„А кога го поминаа островот сè до Пафос, наидоа на еден човек маѓесник и лажен пророк, Јудеец, по име Варисус, кој беше со намесникот Сергиј Павле, човек умен. Тој ги повика Варнава и Савле, и посака да го слушне словото Божјо. Но им се спротивстави Елима – маѓесникот, така всушност се преведува неговото име, настојувајќи намесникот да го одврати од верата.

Но Савле, наречен Павле, исполнет со Дух Свети, го впери погледот на него, и рече: ‘О, ти кој си полн со секакво лукавство и злоба, сине ѓаволски, непријателу на секоја праведност, нема ли да престанеш да ги искривуваш правите Господови патишта? И еве сега, раката Господова е врз тебе; ќе бидеш слеп и за некое време нема да го гледаш сонцето!’ И наеднаш над него падна мрак и темнина, и џбарајќи, бараше водач. Тогаш намесникот, откако виде што се случи, поверува, восхитен од учењето Господово“ (Дела 13:6-12).

И на крајот на времето, Бог ќе му даде на Својот остаток посебна моќ, за да ги преобратат и спасат оние кои сè уште можат да се спасат, луѓе како царот Навуходоносор. Многумина, како и царот, ќе веруваат во Господ во тоа време. И откако ќе ги видат Господовите чуда што ги прави Божјиот остаток, тие ќе се придружат на остатокот и ќе се спасат со него.

АКО СМЕ ИСКРЕНИ ВО НАШИТЕ СРЦА, ТОГАШ ГОСПОД СИГУРНО ЌЕ НÈ СПАСИ

Но и понатаму ќе има тврдоглави, дури и кога ќе ги видат чудата Господови. Ние повторно според човечко размислување би рекле: добро, ако по чудото не поверувал, тогаш за што друго да разговараме со таков човек? Дефинитивно е изгубен. Но, ова не е ништо повеќе од наш површен заклучок. Библијата вели дека Бог на луѓето гледа поинаку од нас:

„Господ му рече на Самоил: …Јас не гледам така, како што гледа човек, зашто човек гледа на лицето, а Господ гледа на срцето“ (1 Самоилова 16:7).

И затоа можеме да бидеме сигурни за нашето спасение. Зашто, ако сме чесни во нашите срца и не сме измамници, ако Му служиме на Бога и се трудиме со сета сила да станеме како Христос, тогаш Господ сигурно ќе нè спаси. За да го направиме ова, треба да бидеме искрени со себе:

„Чеда мои, да не се сакаме со зборови или со јазик, туку со дела и вистина! И по тоа ќе знаеме дека сме од вистината, и пред Него ќе го увериме своето срце; бидејќи, ако срцето наше нè осуди, Бог е поголем од нашето срце и знае сè. Возљубени, кога нашето срце не нè осудува, тогаш ние имаме слобода пред Бога“ (1 Јованово 3:18-21).

„Но, секој човек да се испита самиот себе… ако бевме се испитувале сами себе, тогаш немаше да бидеме осудени“ (1 Коринтјаните 11:28-31)

КОЈ Е БОЖЈИОТ ЛЕК ЗА ГОРДОСТА?

Бог го видел срцето на царот Навуходоносор и знаел дека тој може да се спаси. Затоа, Тој го искористил последното средство за да го стори тоа. Страдањето како лек за гордоста. Ова е последното средство за да се спасат оние кои сè уште можат да се спасат.

Апостол Павле тргнал против Бога и бил запрен од Христос со сила и слепило. И тоа функционирало:

„Тресејќи се од страв и ужас, тој праша: ‘Господи, што сакаш да направам?’“ (Дела 9:6).

За секогаш да се сеќава на својата зависност од Бога и никогаш повеќе да не го надвладее гордоста, слабиот вид го придружувал во текот на целиот живот:

„И, за да не се превознесувам со премногу откровенија, во телото ми се даде трн… Затоа трипати Го молев Господ тоа да го отстрани од мене. Но Тој ми рече: ‘Доста ти е Мојата благодат, бидејќи Мојата сила се покажува потполно во слабоста.’ Затоа со многу поголема радост ќе се фалам со своите слабости за да се всели во мене силата Христова“ (2. Коринтјаните 12:7-9).

И еве го Божјиот лек за гордиот цар Навуходоносор, кој ги гради своите планови против Божјата волја:

„Дванаесет месеци подоцна, шетајќи по вавилонскиот царски дворец, царот велеше: ‘Не е ли тоа големиот Вавилон што јас го изградив за да ми биде царска престолнина – со силата на својата моќ, за слава на моето величество?’ Уште тие зборови беа во неговата уста кога дојде глас од небото: ‘Тебе ти се објавува, цару Навуходоносору: царството ти е одземено; ќе бидеш протеран од друштвото на луѓето ќе престојуваш со полските животни; ќе се храниш со трева како говедата, и седум времиња ќе поминат над тебе додека не сознаеш дека Сèвишниот има власт над човечкото царство и дека Тој го дава кому што сака.’

И веднаш словото се изврши над Навуходоносора: беше протеран од човечкото друштво, јадеше трева како говедата го переше небесната роса; влакната му пораснаа како во лав, а неговите нокти како птичји канџи“ (Даниел 4:29-33).

НЕВОЗМОЖНО Е ДА СЕ СУДИ ЗА СУДБИНАТА НА ЧОВЕКОТ ПРЕД ВТОРОТО ДОАЃАЊЕ

Многу луѓе не ја гледаат Божјата рака зад искушенијата. И, не разбирајќи го делувањето на Божјата промисла, тие стануваат позакоравени кон вистината, наместо да се понизат пред Бога, и пропаѓаат. Господ зборува за таквите во Својата Реч:

„Заради нивното грешно лукавство, Јас се разгневив и ги биев, се криев и се лутев; но тие продолжуваа да си се враќаат на своите патишта… А нечесните се како разбрането море, кое не може да се смири, и чии води исфрлаат тиња и кал. Нема мир за грешниците, вели Господ Бог“ (Исаија 57:17,20,21).

Но, Навуходоносор, и покрај неговото долго противење на вистината, не се покажал толку злобен. И затоа е невозможно да му се суди на човекот за неговата вечна судбина до второто доаѓање, кога сè што е тајно ќе стане јавно. По страдањата што тој ги претрпел, тој се обратил.

„Но, откако се изврши тоа во оние дни, јас, Навуходоносор, ги кренав очите кон небото и разумот се врати во мене, па Го благословив Севишниот, Го восфалив и Го прославив вечно Живиот, чие владение е вечно и чие царство е од род во род. И сите што живеат на земјата ништо не значат; Тој дејствува според Својата волја како во небесната војска, така исто и меѓу живите на земјата и нема никој што би можел да се противи на раката Негова и да му рече: што правиш?

Во тоа време разумот се поврати во мене и славата на моето царство ми се поврати со величината и поранешниот вид: тогаш ме побараа советниците мои, великодостоинствениците мои, и јас бев повторно издигнат на царствово свое, и величието мое уште повеќе се издигна. Сега јас, Навуходоносор, Му оддавам слава и Го величам Небесниот Цар, Чии сите дела се вистински и патиштата Негови праведни и Кој има моќ да ги понизни горделивите“ (Даниел 4:34-37).

БОГ НЕ САКА НИКОЈ ДА ЗАГИНЕ, ТУКУ СИТЕ ДА СЕ ПОКАЈАТ

Во примерот за тоа како Бог постапил со царот Навуходоносор во книгата на пророкот Даниел, гледаме што прави и што ќе прави Бог со оние кои сè уште не припаѓаат на Божјиот верен остаток.

Ќе вложи максимални напори да ги спаси. Затоа што Тој не сака некој да загине, туку сите да се покајат.

Преку Својот верен остаток, Бог во последните денови ќе им ги разјасни на изгубените пророштвата за Божјиот печат и жигот на ѕверот. Бог ќе им ја открие Својата моќ и чуда на многумина. Тој ќе им испрати искушенија и неволји на оние кои се противат на вистината за да се свртат кон Него и да се спасат.

Зошто го прави ова? Затоа што, без разлика како се однесуваме кон Него, Тој е наш Бог и наш Отец. Отец кој го сака своето создание:

„Зашто Бог толку го возљуби светот, што Го даде Својот Единороден Син, та секој што верува во Него да не загине, туку да има вечен живот“ (Јован 3:16).

„Божјата љубов кон нас се покажа во тоа што Бог Го испрати во светот Својот Единороден Син за да живееме преку Него. Во тоа се состои љубовта, што не ние Го возљубивме Бога, туку Бог нас нè возљуби и Го прати Синот Свој за да ги очисти гревовите наши“ (1 Јованово 4:9,10).

ШТО БОГ Е ПОДГОТВЕН ДА НАПРАВИ ЗА НАС?

Горенаведените текстови не ни даваат урамнотежен поглед на длабочината на Божјата љубов. Односно, претстава за тоа што Бог е подготвен да направи кога ќе одлучи да го даде Својот Син за наше спасение. Бидете внимателни!

Дали смртта на Христос, Синот Божји, е скапа цена за спасение на луѓето или не е скапа? Најскапа! Во Христа Бог ни ги дал сите небесни богатства. И сега, за да не биде залудна оваа платена цена, Бог продолжува да дејствува:

„Оној, Кој не Го поштеди ни Својот сопствен Син, туку Го предаде за нас сите, зарем нема да ни подари со Него сè?“ (Римјаните 8:32).

Обидете се да размислите: ако во Христа е дадено целото богатство, тогаш што останува под терминот „сè“? Спасението во Христа е најголемото богатство. Значи, едно од ова „сè“ што може да му помогне на човекот да се спаси е страдањето, преку кое човекот се понизува и доаѓа кај Бога:

„Зашто Господ го казнува оној кого што го сака; го кара секој син што го прима. Ако трпите казна, Бог со вас постапува како со синови. Зашто кој е тој син кого таткото не го казнува?Ако, пак, останете без казна, во која сите станаа соучесници, тогаш сте деца незаконски, а не синови.

Ако се плашиме од нашите татковци кога нè казнуваат, тогаш колку повеќе треба да Му се покориме на Отецот на духовите, па да бидеме живи? Зашто тие нè казнуваат за кратко време, како што им се чинело најдобро; а Тој – за полза, та да учествуваме во Неговата светост. Секоја казна во почетокот не се покажува дека е за радост, туку за жалост; но потоа на оние што ќе се поучат од неа таа ќе им принесе мирен род на праведност“ (Евреите 12:6-11).

Спасението на гордиот цар Навуходоносор во вечноста е најјасен доказ за тоа.

НИТУ ЕДНО БОЖЈО ДЕТЕ НЕМА ДА ЗАГИНЕ

Веќе забележавме дека небесниот суд не е ништо друго освен одраз на земната реалност. Откако Навуходоносор се понизил преку страдање, тој се обратил кон Бога. Ова станало земна реалност, а небесниот суд ќе го одрази тоа. Навуходоносор е Божјо дете, спасено за вечноста.

Врз основа на овој пример мора да бидете убедени во светлината на Божјиот суд. Дека Бог никогаш нема да донесе пресуда во Неговиот суд без да направи сè што може за да го спаси секој човек. Ако има барем некаква шанса да се доведе противникот на вистината до покајание и спасение, дури и преку страдање, болест, а можеби дури и самата смрт, Бог ќе ја искористи таа шанса. Затоа што Тој го сака Своето создание. За Него нашата смрт е само сон од кој Тој ќе не разбуди во вечноста.

Од примерот на она што Бог го прави со Навуходоносор, ние можеме да научиме многу важна лекција за себе во светлината на Божјиот суд. Бог ќе се бори со сета Своја сила и средства за спасение на секој човек. И ако некој навистина може да се спаси, Бог ќе го спаси. Тоа значи дека ниту едно Божјо дете нема да загине.

ДАЛИ ВАЛТАЗАР БИЛ КАЗНЕТ ЗА ПИЈАНСТВО И ИДОЛОПОКЛОНСТВО?

Нема сите што се надвор од Божјиот остаток да се обратат и да се покаат, како гордиот цар Навуходоносор. Една категорија од оние што живеат на земјата (најбројните) сепак ќе останат изгубени, и покрај сите Божји напори да ги спаси.

Во книгата на пророкот Даниел, оваа категорија на луѓе е претставена со Валтазар, внук на царот Навуходоносор, последниот вавилонски цар.

Да го разгледаме подетално овој човек и неговите дела. За да разберете сами што треба да избегнувате во животот за да не пропаднете засекогаш:

„Царот Валтазар приреди голема гозба за илјада свои достоинственици и заедно со нив пиеше вино. Откако се напи од виното, Валтазар заповеда да се донесат златните и сребрените садови, кои татко му Навуходоносор ги беше зел од Ерусалимскиот храм за да пијат од нив царот, достоинствениците негови, жените негови и наложниците негови. Тогаш ги донесоа златните садови кои беа земени од Светилиштето на домот Божји во Ерусалим и пиеја од нив царот и достоинствениците негови, жените негови и конкубините негови. Пиеја вино и ги славеа боговите златни и сребрени, бакарни и железни, дрвени и камени“ (Даниел 5:1-4).

Без да го знаете контекстот на сè што се случува, можете да извлечете погрешен заклучок. Дека Бог го казнил Валтазар за пијанство, разврат или идолопоклонство. Но, тоа не е така. Навуходоносор пиел ферментирано вино, кое Даниел и неговите другари некогаш одбиле да го пијат. Исто така, Навуходоносор на почетокот бил идолопоклоник. Бидејќи ги внел садовите од Божјиот дом во храмот на својот бог:

„… и дел од садовите на домот Божји, и тој ги испрати во земјата Сенаар, во домот на својот бог, и ги внесоа тие садови во ризницата на својот бог“ (Даниел 1:2).

Излегува дека, ако за ова се казнува и лишува од спасение, тогаш Навуходоносор немало потреба да се спасува. На крајот на краиштата, Бог не е пристрасен. Меѓутоа, Бог прави сè што е можно за да го спаси Навуходоносор. Но, Валтазар, пак, бил осуден на смрт. Значи причината не е пијанството или идолопоклонството. Иако и ова е пречка за спасение. Навуходоносор бил спасен затоа што се откажал од идолопоклонството.

НЕБОТО ВНИМАТЕЛНО СЛЕДИ ШТО НИ СЕ СЛУЧУВА НА ЗЕМЈАТА

Тогаш која е причината, поради која спасението е едноставно невозможно? Одговорот е во книгата на Даниел. За време на гозбата на Валтазар се случило нешто необично.

„Во истиот момент се појавија прсти од човечка рака и пишуваа спроти светилникот на ѕидот од царскиот дворец, и царот ги виде прстите на раката што пишуваше“ (Даниел 5:5).

Луѓето го живеат својот живот и не мислат дека небото ги набљудува сите нивни постапки. Прстите што напишале нешто на ѕидот не биле случајни. И она што тие го напишаа не биле зборови по случаен избор. Тоа бил Божјиот суд за Валтазар. И оваа пресуда само го одразувала она што се случувало во дадениот момент. Значи, за да пресуди небесниот суд, небото внимателно следи што ни се случува на земјата.

Само ова би требало да спречи многу луѓе од погрешни постапки. На крајот на краиштата, живееме во време на истражен суд, кој се случува на небото. Во него ќе се разгледува животот на секој од нас.

НЕОПХОДНО Е ДА СЕ УТВРДИ, ЗОШТО ВАЛТАЗАР ЈА ПРЕТРПЕЛ БОЖЈА КАЗНА

Која одлука на Божјиот суд му била објавена на Валтазар? Пред да го дознаеме ова, да обрнеме внимание на тоа, зошто Валтазар го претрпел суровиот Божји суд?

„Царе, Севишниот Бог беше му дарувал на татко ти Навуходоносор царство, величие, чест и слава. Пред величието што му го беше дал Тој, сите народи, племиња и јазици трепереа и се плашеа – кого сакаше го убиваше и кого сакаше – го оставаше жив; кого сакаше го издигаше, и кого сакаше го понижуваше. А кога срцето негово се возгордеа и духот негов се ожесточи во дрскост, тој беше симнат од царскиот престол и славата му беше одземена, а беше прогонет од луѓето и срцето негово заприлега на ѕверско, и живееше со дивите магариња; го хранеа со трева како вол, а телото негово се наквасуваше од небеската роса, сè додека не разбра дека над човечките царства владее Севишниот Бог и поставува над нив, кого сака.

А ти сине негов, Валтазаре, не покажа понизност, иако го знаеше сето тоа. Туку се подигна против Небесниот Господ и садовите од Неговиот дом ти ги донесоа, па ти и твоите великодостојници, твоите жени и конкубини пиевте од нив вино и ги славевте боговите сребрени и златни, бакарни и железни, дрвени и камени, кои не гледаат, ни слушаат, ниту разбираат; а Бог, во чии раце е и твојата душа и во Кого се сите твои патишта, ти не Го прослави. Заради тоа и се појавија од Него тие прсти од рака и е напишано ова писмо“ (Даниел 5:18-24).

Да обрнеме внимание во читањето на клучните зборови „иако го знаеше сето тоа“, „не покажа понизност“, „туку се подигна против Небесниот Господ“, „и ги славевте боговите сребрени и златни, бакарни и железни, дрвени и камени“, „а Бог, во чии раце е и твојата душа и во Кого се сите твои патишта, ти не Го прослави“, „Заради тоа и се појавија од Него тие прсти“, т.е. објавена е пресудата.

Ајде да анализираме, чекор по чекор, сè што му се случило на Валтазар, во светлината на истражниот суд. Затоа што мораме да разбереме што треба да избегнуваме, за небесниот суд да не ни донесе, како на Валтазар, осудувачка пресуда. Бидејќи небесниот суд е одраз на земната реалност.

ВАЛТАЗАР ЗНАЕЛ ДЕКА БОГ ГО ПОНИЗИЛ ГОРДИОТ НАВУХОДОНОСОР, НО ДАЛИ ТОЈ ИЗВЛЕКОЛ НЕКАКВИ ЗАКЛУЧОЦИ ОД ОВА?

Обвиненијата против Валтазар започнуваат со фактот дека тој знаел сè што се случило со неговиот дедо, царот Навуходоносор. Особено внимание се посветува на она што Бог го направил за да го понизи гордиот цар – седум години живот, како ѕвер.

Да го разгледаме подетално кажаното. Валтазар знаел дека Бог го понизил гордиот Навуходоносор. Тој знаел дека тоа е чудо Божјо. Затоа што сè што му се случило на Навуходоносор било според пророштвото, односно, тоа што се случило не било случајно. Бог му покажал на Навуходоносор пророчки сон, кој Даниел, претставникот на Божјиот остаток, му го објаснува на царот (види Даниел 4:21,22).

И сè се случило точно како што рекол Бог. Односно, случајноста била исклучена од сите страни. Точно седум години се однесувал како животно. И после седум години сè било готово. Самиот цар Навуходоносор се обратил кон Бога, се понизил и ја признал Неговата врховна власт. Тоа е сè што знаел Валтазар!

Но, наместо да се понизи пред Семоќниот Бог, Валтазар се крева против небесниот Бог. Односно, Валтазар се противи на Божјата сила со својата сопствена сила и авторитет. Дали ова ве потсетува на некого?

„А во срцето свое си велеше: ‘Ќе се искачам на небото, ќе го издигнам престолот свој погоре од Божјите ѕвезди… ќе се искачам до висините на облаците, ќе бидам рамен на Севишниот’“ (Исаија 14:12-14).

ЗОШТО ВАЛТАЗАР БИЛ ОСУДЕН НА СМРТ?

Валтазар, знаејќи за вистинскиот и жив Бог, од кого зависи неговиот живот, го крева своето срце против Бога. И наместо да му оддава слава на овој Бог, кој му дал живот и царство, тој почнал да ги почитува лажните богови.

Ги зел светите садови кои ја претставуваат Божјата вистина и ги користел за да ги слави лажните богови. Со мешање на вистината со лагата, тој покажал дека вистината мора да и служи на лагата.

Поради тоа е издадена и смртната казна:

„Заради тоа и се појавија од Него тие прсти од рака и е напишано ова писмо… Бог го изброи твоето царство и му стави крај… измерен си на кантар и се најде многу лесен… царството ти е разделено и дадено им е на Мидијците и Персијците… Во истата ноќ Валтазар, царот халдејски, беше убиен“  (Даниел 5:24-30).

Божјата вага на правдата го препознала Валтазар како лесен, недостоен ниту за земниот живот, а уште помалку за вечен. Сите што имаат таков дух ќе загинат и нема да влезат во вечноста.

Духот на Валтазар е во оние кои ја знаат Божјата вистина, Божјата волја, но во исто време не го понизуваат своето срце за да ја чуваат. И не само што не ја почитуваат Божјата волја, туку, знаејќи за неа, почнуваат да и се спротивставуваат. Всушност, кршејќи ја волјата Божја, тие ја користат Божјата вистина за да ги постигнат своите цели.

Еве како тоа изгледа во пракса:

Еднаш во едно село каде што живеел човек што „блудствувал“ се одржала евангелска програма. Кога бил поканет на програмата, тој се насмеал и одговорил дека веќе е спасен за царството Божјо, бидејќи Христос рекол дека блудниците први ќе влезат во царството Божјо. Својот грев го покрил со зборовите Христови.

Дали светите садови од Божјиот храм биле создадени за да се пие ферментирано вино од нив и да се слават паганските богови? Не, тие не се создадени за грев, туку за света служба во Божјиот свет храм. Но, Валтазар решил да ги искористи за грев. И поради тоа Божјиот суд го осудил како достоен на смрт.

КАКО ПРАВИЛНО ДА СЕ РАЗБЕРАТ ЗБОРОВИТЕ НА ИСУС ЗА БЛУДНИЦИТЕ?

Дали Христос ги кажал овие зборови за да се намножат блудниците? Или сакал да им даде причина да мислат дека ако живеат во грев и блуд, ќе се спасат? Се разбира не. Тој зборувал за тоа дека мнозина кои не се сметаат себеси за грешници не брзаат да дојдат кај Бога со покајание за прошка. Но блудниците, проститутките, презрени од општеството и од сопствената совест, знаејќи дека се грешници и сакајќи да добијат прошка и мир во срцата, одат кај Бога преку Христа за прошка.

И еве потврда за тоа дека Христос не ни дал причина да мислиме дека можеме да продолжиме со блуд и притоа да бидеме спасени, прифатени од Бога:

„Тогаш книжниците и фарисеите доведоа кај Него жена фатена во прељубодејство; ја поставија насреде и Му рекоа: ‘Учителе, оваа жена сега е фатена во прељубодејство’...Тој се исправи и им рече: ‘Кој од вас е без грев, прв нека фрли камен на неа!’… А тие, штом го чуја тоа, бидејќи совеста ги гризеше, се разотидоа еден по еден, почнувајќи од најстарите па до последните: останаа само Исус и жената, која стоеше насреде. А кога се исправи и не виде никого освен жената, Исус и рече: ‘Жено, каде се оние што те обвинуваа? Никој ли не те осуди?’ А таа рече: ‘Никој, Господи.’ Тогаш Исус и рече: ‘Ни Јас не те осудувам. Оди си и немој повеќе да грешиш’“ (Јован 8:3-11).

Што велат последните Христови зборови: „Оди си и немој повеќе да грешиш“. Дали некој може да остане блудник, а сепак да биде спасен засекогаш? Се разбира не:

„Или не знаете дека неправедните нема да го наследат царството Божјо? Не лажете се: ни блудниците, ниту идолопоклониците, ни ракоблудците… ни пијаниците… нема да го наследат царството Божјо“ (1 Коринтјаните 6:9,10).

ДУХОТ НА ВАЛТАЗАР Е КАКО ДУХОТ НА САТАНАТА

Сè е мошне јасно и нема потреба да го користиме Божјото Слово за да го озакониме гревот. Ова е духот на Валтазар, и ова нема да му биде простено на Божјиот суд. Зад ова стои самиот сатана. Да се ​​потсетиме на второто Христово искушение:

„Тогаш ѓаволот Го одведе во Светиот град и Го постави на стреата од храмот и Му рече: ‘Ако си Син Божји, скокни долу, зашто напишано е: На ангелите Свои ќе им заповеда за Тебе да Те запазат и на раце ќе Те земат за да не Си ја сопнеш ногата од камен.’ А Исус му рече: ‘Напишано е исто така – Не искушувај Го Господ, Твојот Бог’“ (Матеј 4:5-7).

Сатаната се обидел да го искористи Божјото Слово за да го наведе Христа на грев. Христос, откако одговорил на искушението на сатаната со друг текст од Светото Писмо, покажал дека е недозволиво на овој начин да се користи Божјото Слово.

ДА ГО ПОВРЗЕМЕ ОНА ШТО ГО НАУЧИВМЕ СО НАШИТЕ ПОСЛЕДНИ ДЕНОВИ ОД ЗЕМНАТА ИСТОРИЈА

Библијата учи дека и покрај силната Божја желба да ги спаси сите луѓе во вечноста, сепак мнозина ќе бидат изгубени. Божјиот суд ќе биде врз оние кои ќе бидат модерен Валтазар, т.е. ќе го имаат неговиот дух. Односно да се знае вистината, но да не се живее во согласност со нејзините барања. И обратно, да и се противат, и притоа да го прикријат своето беззаконие со Божјото Слово.

Зборувајќи за крајот на овој свет, Христос вели дека пред Тој да дојде, целиот свет ќе биде предупреден за вистината.

„И ќе биде проповедано ова Евангелие за царството по целиот свет, за сведоштво на сите народи; и тогаш ќе дојде крајот“ (Матеј 24:14).

Светот ќе биде просветлен не со општото разбирање на вистината – што е Бог, дека треба да се верува во Него. Светот ќе биде просветлен со вистината за сегашното време. Односно, таа вистина со чија послушност ќе биде тестиран секој жител на земјата во ова последно време.

На ист начин како што во деновите на Ное луѓето биле тестирани со пораката за потопот. Пораката која претставува тест за сегашно време е пораката на трите ангели, која е упатена до сите што живеат на земјата:

„И видов друг ангел како лета среде небото, кој имаше вечно Евангелие, за да им благовести на жителите земни, на секое племе и колено, јазик и народ. Тој зборуваше со висок глас: ‘Имајте страхопочит кон Бога и подајте Му слава, зашто настапи часот на Неговиот суд, и поклонете Му се на Оној Кој ги создал небото и земјата, морето и водните извори!’

И друг ангел се појави по него, велејќи: ‘Падна, падна Вавилон, големиот град, зашто сите народи ги напои со жестокото вино на своето блудство!’

И трет ангел по него наиде, зборувајќи со висок глас: ‘Кој ќе му се поклони на ѕверот и на бистата негова, и прими белег на челото свое или на раката своја, тој ќе пие од виното на јароста Божја, вино неразводнето, излеано во чашата на Неговиот гнев, и ќе биде мачен со оган и сулфур пред светите ангели и пред Јагнето’“ (Откровение 14:6-10).

КОЈА ВИСТИНА ЌЕ ЈА ЗНААТ ЛУЃЕТО НА КРАЈОТ НА ВРЕМЕТО?

Сите што живеат на земјата ќе имаат јасна претстава за тоа што бара Бог од нив.

Секој ќе ја знае вистината за единствениот вистински Бог, кон кого треба да имаат страхопочит и да му оддадат слава. Сите ќе бидат просветлени во прашањето: како да му се оддаде слава на Бога. Ова значи да го споредите вашиот живот со животот на Исус Христос. Сите ќе дознаат за лажната религија на духовниот Вавилон, со која е опиен целиот свет. И секој ќе знае дека ако луѓето наместо да му оддаваат слава и да му се поклонуваат на вистинскиот Бог, му се поклонуваат на ѕверот, т.е. на лажниот бог наместо на Вистинскиот, тогаш тие ќе бидат казнети.

БЕЗЗАКОНИЕТО СЕ ПРИКРИВА ПОД ЖЕЛБАТА ДА МУ СЕ СЛУЖИ НА БОГА

Од каде доаѓа таквата дрскост на Валтазар и со каков мотив ќе бидат водени луѓето кои му се поклонуваат на лажниот бог – ѕверот? Како што можеби претпоставувате, тие ќе ги прикријат своите дела – поклонувањето на лажниот бог, прогонството и уништувањето на вистинските поклоници на Бога, како ова да е вистина.

Еве ја уредбата за смртната казна и забраната за купување и продавање, издадени против вистинските Божји поклоници:

„И му се даде да вложи дух во бистата на ѕверот, та да прозборува тој и да направи да бидат убиени оние кои нема да се поклонат пред бистата на ѕверот. И ќе направи на сите – мали и големи, богати и сиромаси, слободни и робови – да им се стави белег на десната рака или на челата нивни, та никој да не може ни да купува, ниту да продава, освен оние што го имаат тој белег, или името на ѕверот, или бројот на името негово“ (Откровение 13:15-17).

Но Христос ни ја открива мотивацијата на оние што ќе го направат тоа:

„Ова ви го кажав за да не се соблазните. Ќе ве исклучуваат од синагогите. Па уште и ќе настапи време кога секој што ќе ве убие, ќе мисли дека на Бога Му принесува служба. Тоа ќе го прават, зашто не Го познаа Отецот, ниту Мене“ (Јован 16:1-3).

Беззаконието е прикриено со желбата да му се служи на Бога. Може да кажете: Дали е можно такво нешто? Како прво, за тоа зборува Божјото Слово кое никогаш не греши, зашто тоа е словото на самиот Бог. А Бог не греши. Тој е сезнаен. Како второ, запомнете ја историјата на мрачниот среден век, кога милиони верни на Бога христијани биле спалени на клада поради својата верност на Бога. И ги спалиле оние, кои исто така себеси се нарекувале христијани, залагајќи се за Божјата вистина и борејќи се против ересот.

ДА ЈА СУМИРАМЕ НАШАТА ТЕМА

Гледате дека оние кои ја знаат вистината, но постапуваат спротивно на неа, ќе посакаат смрт за оние кои остануваат верни на Божјата вистина. Нема ништо ново под сонцето, сè ќе се повтори – така вели Господ. Секој што сака да биде спасен во вечноста мора да ја знае Божјата волја изразена во пораката на трите ангели. Прифатете ја со целото ваше срце, стопете се со оваа порака. Не дозволувајте во вашето срце ни помисла да отфрлите барем нешто од неа, без разлика колку и да изгледа привлечно и угодно за животот.

Живејте свет живот во Христа. И не се обидувајте да го прикриете своето беззаконие и различност со Христа со некои текстови од Светото Писмо, извадени од контекст.

Зашто, ако го направите ова, тогаш ќе го имате духот на Валтазар. И тогаш небесниот суд, кој ја отсликува земната реалност, ќе донесе одлука за вас: „измерен си на кантар и се најде многу лесен“, и не си подобен за вечноста.  

Нека Господ не сочува од таква дрскост кон Бога и Неговото Слово!