ДАЛИ ИМА СВЕТИЛИШТЕ НА НЕБОТО? ШТО ВЕЛИ БИБЛИЈАТА

Сподели го ова:

Пред да разбереме што значат пророчките зборови од книгата на Даниел:

„Другиот му рече: ‘Две илјади и триста вечери и утрини; и тогаш светилиштето ќе се очисти’” (Даниел 8:14).

Да го свртиме нашето вниманието на книгата Откровение, која јасно ни го опишува како небесното светилиште, така и Христовата служба во ова светилиште како наш Застапник, Посредник и Првосвештеник.

Сега со вас ќе ја разбереме вистината не за земното светилиште, чија служба ја разгледавме во претходната тема, туку за небесното светилиште, со цел да извлечеме духовни заклучоци од она што се случува на небото.

Земното светилиште е изградено според упатствата на Господ. И тоа имаше за цел да стане илустрација на планот на спасението откриен во прототипови и сенки преку старозаветните жртви, и тоа било изградено за одредено време:

„Преку ова Светиот Дух покажуваше дека сè уште не е отворен патот за светилиштето (небесно светилиште) сè додека стои (функционира) првата скинија (земната), која (земната скинија) е симбол (споредба, подобие) на сегашното време, во кое се принесуваат дарови и жртви, кои не можат да го направат совршен по совеста оној што служи туку се состојат само од јадења и пиења, и разни миења и телесни обреди, установени до времето кога сето ова ќе се исправи (време да се одреди правилната позиција)“ (Евреите 9:8-10).

Содржина прикажи

СО ХРИСТОВАТА СМРТ ЗЕМНОТО СВЕТИЛИШТЕ И СЛУЖБАТА ВО НЕГО СЕ ИСЦРПЕА

Старозаветната земна скинија била создадена привремено, сè додека не почне да функционира вистинската небесна скинија, која не можела да почне да функционира сè додека не се принесе вистинската Жртва. Затоа, со Христовата смрт, земната скинија го губи своето значење. Еве како овој настан е запишан во Библијата:

„А Исус, откако повторно извика со силен глас, го испушти духот. И наеднаш се расцепи завесата на храмот на две – од горе до долу; и земјата се затресе; и карпи паднаа“ (Матеј 27:50,51).

Самиот Бог видно, со цепење на завесата во храмот од горе до долу, покажал дека со Христовата смрт земното светилиште и службата во него се исцрпеле, и дека очите на сите верници треба да биде свртени на небесното светилиште. Ова е главната вистина поради која апостол Павле го напишал посланието до Евреите:

„А најважното од ова што го зборуваме, е дека имаме таков Првосвештеник, Кој седна од десната страна на престолот на величието на небесата, и е служител на светилиштето и на вистинската скинија, што ја постави Господ, а не човек“ (Евреите 8:1,2).

Земното светилиште било местото каде Бог посебно бил физички присутен, и каде ги привлекувал сите верници да дојдат на поклонение. Но Христос пред Својата смрт на крстот рекол дека Бог ќе го смени местото на поклонение по Својата смрт:

„И кога Јас ќе бидам издигнат од земјата, сите ќе ги привлечам кон Себе. А ова го зборуваше за да покаже со каква смрт ќе умре“ (Јован 12:32,33).

СО ПРИНЕСУВАЊЕТО НА ВИСТИНСКАТА ЖРТВА, МЕСТОТО НА ПОКЛОНЕНИЕ Е ПРЕНЕСЕНО ОД ЗЕМНОТО СВЕТИЛИШТЕ НА НЕБЕСНОТО СВЕТИЛИШТЕ

Погледнете ја убавината на хармонијата на вистината. Пред Христовата смрт, односно пред принесувањето на вистинската Жртва, на која укажувале сите старозаветни жртви, сите верници доаѓале да му се поклонат на Бога во земното светилиште. Но, со Христовата смрт, односно со принесувањето на вистинската Жртва, исчезнала потребата за земната скинија. И затоа, местото на поклонение ќе биде преместено од земното светилиште на небесното светилиште.

Христос вели дека погледите на сите верници после Голгота ќе бидат свртени кон Него. А Апостол Павле веќе забележал дека сега за верниците е најважно да разберат дека Христос, нашиот Првосвештеник е во небесното светилиште, каде треба да го следиме со вера.

„И така, браќа, кога имаме слобода да влегуваме во светилиштето преку крвта на Исус Христос по нов и жив пат“ (Евреите 10:19).

„Та преку две неизменливи работи, во кои не е можно Бог да излаже, да имаме голема утеха и ние, кои прибегнуваме да се прифатиме за надежта што ни е дадена, а која е за нашата душа цврста и сигурна котва, и кој влегува дури зад завесата, каде што Исус за нас влезе најнапред, откако стана вечен Првосвештеник по чинот Мелхиседеков“ (Евреите 6:18-20).

ДВА ДЕЛА ШТО ЈА ОПИШУВААТ СЛУЖБАТА НА ИСУС ХРИСТОС

Ако погледнете со духовни очи на тоа како Новиот Завет ја опишува Христовата служба, ќе забележите дека Неговата служба е поделена на два дела кои сочинуваат една целина.

Едниот го опишува Неговиот живот, Неговата служба и смртта. Сето ова е исполнување на старозаветните прототипови и пророштва за смртта на Месијата. И ова не е ништо друго од вистината за простувањето на нашите гревови преку Христовата заменска Жртва:

„Браќа, ви напоменувам за Евангелието, Кое ви го проповедав, а кое вие го примивте и во Кое стоите. Преку Него и се спасувате, ако Го држите како што ви проповедав, освен ако не сте поверувале напразно. Ви го предадов најнапред она што го бев и примил, дека Христос умре за нашите гревови, според Писмата“ (1. Коринтјаните 15:1-3).

Зборувајќи за Христа и Неговата смрт, еден дел од Новиот Завет нè упатува во дворот на светилиштето кон жртвеникот, каде што се случило принесувањето и замената на грешникот со жртвата, по што грешникот бил оправдан:

„И така, знајте, мажи и браќа дека преку Него вам ви се проповеда простување на гревовите. И од сè, од што не сте можеле да се оправдате преку Законот Мојсеев, преку Него се оправдува секој кој верува“ (Дела 13:38,39).

„Но ќе бидат оправдани преку дар, со Божјата благодат, а преку откупот во Исус Христос. Него Бог Го постави со крвта Своја да биде жртва за помирување преку верата, за да ја покаже Својата праведност во опростувањето на поранешните гревови“ (Римјаните 3:24,25).

А другиот дел на Новиот Завет, особено посланијата на апостолите, посебно до Евреите и Откровението, нè испраќаат во небесното светилиште заради посветување, односно заради целосно чистење од гревовите:

„Ако ги исповедаме гревовите свои, Тој е верен и праведен за да ни ги прости гревовите и да нè очисти од секаква неправда“ (1. Јованово 1:9).

„Тогаш, колку ли повеќе крвта на Христос, Кој преку Светиот Дух се принесе Себе на Бога непорочен, ќе ја очисти совеста наша од мртви дела за да Му служиме на живиот Бог. Затоа е Тој посредник на новиот завет“ (Евреите 9:14,15).

„Кој нè возљуби и изми од нашите гревови преку Својата крв“ (Откровение 1:5).

ЗОШТО, ЗА МНОГУ ХРИСТИЈАНИ, ИЗГЛЕДА ДЕКА КНИГАТА ОТКРОВЕНИЕ Е ЗАТВОРЕНА ЗА РАЗБИРАЊЕ?

Многу христијани, поради некоја причина, не ги гледаат или не сакаат да ги видат овие два дела, кои ни ја откриваат полнотата на нашето спасение, како што покажал Бог во сликите во старозаветното светилиште, и се придржуваат само до првиот дел од Новиот Завет, кој зборува за Христос како заменска Жртва, преку која добиваме оправдување. Тие претпочитаат, дека целиот план за спасение се ограничил само на еден жртвеник. Тие духовно стојат само во дворот на светилиштето и не одат по Христа во самото небесно светилиште.

Со овие постапки тие покажуваат дека не им е потребно посветување, туку само оправдување.

Вториот дел од Новиот Завет, кој зборува за нашето посветување преку жртвата на Голгота, која нè испраќа во небесното светилиште, многу христијани упорно го игнорираат. Но залудно.

Речиси целата книга Откровение ја опишува Христовата служба во небесното светилиште како наш Првосвештеник. Отфрлајќи го небесното светилиште и Христовата служба во него, останувајќи постојано во дворот на светилиштето, овие луѓе ризикуваат да останат неспасени:

„И ми се даде мерна трска слична на жезол, и ми се рече: ‘Стани и измери го Божјиот храм и жртвеникот и оние што се поклонуваат во него. А дворот пред храмот остави го и не мери го, бидејќи им е даден на незнабошците’“ (Откровение 11:1,2).

Токму поради отфрлањето на небесното светилиште и Христовото посредување во него, за многу христијани книгата Откровение изгледа или затворена за разбирање, или тие, најблаго речено, лебдат во неа, оддавајќи се на измислени и слободни толкувања на пророчките симболи, одејќи во своите толкувања во однос на папството или во претеризам, или во футуризам.

Ова е исполнување на пророштвата на Даниел за постапките на малиот рог против небесната војска, односно против верниците кои се повикани да ја чуваат вистината за светилиштето, вистината за правилното поклонение на Бога.

СВЕШТЕНИКОТ Е КАНАЛ ПРЕКУ КОЈ БОГ ЈА ПРЕНЕСУВА ВИСТИНАТА НА СВОЈОТ НАРОД

Не можеме а да не забележиме, дека уште во првото поглавје книгата Откровение, почнувајќи од првиот стих, содржи во себе терминологија за светилиштето.

„Откровение на Исус Христос, кое Му го даде Бог, за да им го покаже на слугите Свои она што треба да стане скоро. Тој го најави тоа испраќајќи го Својот ангел на слугата Свој Јован“ (Откровение 1:1).

Дали ова ве потсетува на нешто? Секој што ќе и дозволи на Библијата самата да се објасни, веднаш ќе види во овие зборови, кои, патем, за многумина се неразбирливи, терминологија за светилиштето. Господ му рекол на Мојсеј додека ја градел земната скинија:

„И стави го капакот одозгора врз ковчегот, а во ковчегот положи го заветот, што ќе ти го дадам Јас: и тука, над капакот, меѓу двата херувима, кои ќе бидат над ковчегот на заветот, ќе ти се јавувам тебе и оттаму ќе ти зборувам тебе и за сè ќе им заповедам преку тебе на синовите израелски“ (Изреки 25:21,22).

Погледнете го каналот, преку кој Бог му ја пренесува вистината на Својот народ. Бог му ја открива на свештеникот, а тој понатаму им ја пренесува на народот:

„Зашто устата на свештеникот треба да располага со знаење, и Законот го бараат од устата негова, бидејќи тој е гласник на Господ Саваот“ (Малахија 2:7).

ИСУС КАКО НАШ ПРВОСВЕШТЕНИК НИ ГО ПРЕНЕСУВА БОЖЈОТО ОТКРОВЕНИЕ

Бог му го дава своето откровение на Христос и Тој, како наш Првосвештеник, ни го открива нам:

„И видов во десницата на Оној Кој седеше на престолот, книга напишана однатре и однадвор, запечатена со седум печати. И видов силен ангел што викаше со висок глас: ‘Кој е достоен да ја отвори книгата и да ги скрши печатите нејзини?’ И никој не можеше ниту на небото, ниту на земјата, ниту под земјата, да ја отвори книгата, ниту, пак, да ја гледа. И јас многу плачев, што никој не се најде достоен да ја отвори и да ја прочита таа книга, ниту да ѕирне во неа. А еден од старешините ми рече: ‘Не плачи! Ете, Лавот, Кој е од Јудиното колено, Коренот Давидов, победи да ја отвори книгата и да ги скрши нејзините седум печати!’… И видов кога Јагнето скрши еден од седумте печати, и чув едно од четирите животни кое проговори како со глас на грмотевица: ‘Дојди и види!’“ (Откровение 5:1-8; 6: 1).

Бог, непроменлив во Своето слово, преку овие илустративни примери од книгата Откровение нè учи на вистината за небесното светилиште и Христовата служба во него, како наш Првосвештеник.

СВЕЌНИЦИ ШТО УКАЖУВААТ ДЕКА КНИГАТА ОТКРОВЕНИЕ ЈА ОПИШУВА ХРИСТОВАТА СЛУЖБА ВО НЕБЕСНОТО СВЕТИЛИШТЕ

Понатаму, уште еден момент од книгата Откровение. Во Стариот Завет, кога го извел Својот народ од ропството на гревот во Ветената земја, Бог им ветил дека ќе ги направи царство на свештеници, под услов ако ги држат Неговите заповеди:

„Па сега, ако го слушате гласот Мој и го пазите заветот Мој, ќе Ми бидете избран народ меѓу сите народи, зашто Моја е целата земја. И вие ќе Ми бидете царство на свештеници и свет народ. Тоа се зборовите, што ќе им ги кажеш на синовите израелски“ (Пр. 19:5,6).

Во првото поглавје од книгата Откровение се зборува за Христовата активност во делото за нашето спасение.

„И од Исус Христос, Кој е верен сведок. Првороден од мртвите и Господар на земните цареви. Нему, Кој нè возљуби и изми од нашите гревови преку Својата крв и Кој нè направи пред Бога и Неговиот Отец царство на свештеници, слава и власт во вечни векови. Амин!“ (Откровение 1:5,6).

Понатаму во истото прво поглавје од Откровението, ние имаме уште еден светилник:

„Во Господов ден бев во Духот и чув, зад себе, силен глас – како од труба – кој велеше: ‘Јас Сум Алфа и Омега, Првиот и Последниот’“ (Откровение 1:10).

Христовиот глас е претставен како глас на труба. А старозаветните прототипови ни говорат дека Бог го повикувал Својот народ во светилиштето на богослужение преку звукот на трубите, во кои трубеле свештениците:

„И му рече Господ на Мојсеј, велејќи: ‘Направи си две сребрени труби, ковани направи ги, за да ти служат да го собираш народот и да ги креваш логорите. А кога ќе затрубат со нив, да се собере кај тебе целото општество пред влезот од скинијата на собранието… Кога, пак, се свикува собранието, трубете, но не на тој начин“ (Броеви 10:1-3,7).

ВЕРНИЦИТЕ ТРЕБА КАКО СВЕЌНИЦИТЕ ДА СТАНАТ СВЕТЛИНА НА ОВОЈ СВЕТ

Веќе забележавме дека Господ црта слика на светилиштето во книгата Откровение од првиот стих во првото поглавје. Понатаму Јован се врти и го гледа Христа, облечен како првосвештеник, како оди меѓу седумте свеќници.

Враќајќи се кон старозаветниот прототип, ние со вас знаеме дека ова укажува на првиот дел од светилиштето, на Светињата односно Светото Место. Згора на тоа, тоа бил предметот во првиот дел од светилиштето со кој свештеникот ја започнувал својата служба во тој дел. Свештеникот приоѓал до свеќникот и го регулирал за да добие максимално осветлување. Зашто, од структурата на скинијата ние знаеме, дека таа е структура од кожи. И таа била направена на таков начин, така што во неа однадвор не продирала никаква светлина.

Светлината на свеќникот, повеќекратно рефлектирана од златните предмети, ја осветлувала скинијата. Затоа, било многу важно службата во Светињата да започне со регулирање на свеќникот, така што целата Божја служба да се одвива во светлината на овој свеќник и во светлината што се рефлектира од златото.

Нашата служба кон Бога мора да се состои од Божјата светлина на вистината, што се рефлектира во нашата вера. Христос им рекол на Своите следбеници:

„Додека сум во светот, Јас сум Светлина на светот“ (Јован 9:5).

„Вие сте светлината на светот. Не може да се сокрие град, што се наоѓа на врв планина. Ниту, пак, светило се пали и става под поклопец, туку на свеќник, и им свети на сите в куќи. Така треба да свети пред луѓето и вашата светлина, за да ги видат вашите добри дела и да Го прослават вашиот Отец небесен!“ (Матеј 5:14-16).

По Христовото вознесение, верниците треба да станат, според Божјиот план, светлина за овој свет, кој се наоѓа во темнина.

ВЕРНИЦИТЕ ВО ДУХОВНА СМИСЛА ГО „ПОПРАВААТ“ СВОЈОТ СВЕЌНИК И ПОЧНУВААТ ДА ЈА ИСПОЛНУВААТ МИСИЈАТА ШТО ИМ Е ДОВЕРЕНА

Затоа при објаснувањето на визијата во првото поглавје од книгата Откровение се вели:

„Ова е тајната на седумте златни свеќници… седумте свеќници, што ги виде, тоа се седумте цркви“ (Откровение 1:20).

Бидејќи црквата постои во времето од првото Доаѓање до второто Доаѓање, а бројот седум е број на Божјата полнота и потполност, така седумте свеќници од книгата Откровение претставуваат полнота на Божјата црква во времето. Тоа се седум временски периоди на Божјата црква, ВО ВРЕМЕ КОГА БОЖЈАТА ЦРКВА е должна да свети во овој свет.

Свеќникот во светилиштето го осветлувал светилиштето однатре, каде што се вршела посредничката служба. Божјиот народ е должен да ја заштити вистинската служба, вистинското поклонение овде на земјата. Тој е должен да сведочи за небесното светилиште и целосно да ја осветли службата во него. Правејќи го ова, Божјиот народ станува светлина на овој свет.

И така, во првото поглавје од книгата Откровение, ни е претставено небесното светилиште. И нашиот Првосвештеник Христос, кој со глас на труба го повикува сиот Божји народ кон небесното светилиште, центарот на планот на спасението, за да покаже што се случува во него. Првиот чин на нашиот Првосвештеник во светилиштето е да ги поправи седумте свеќници, односно целата Божја црква во текот на седумте периоди, преку совети и пофалби. Слушајќи ги советите и охрабрувањата на Христос, верниците во духовна смисла го „поправаат“ својот свеќник и почнуваат да ја исполнуваат мисијата што им е доверена – да бидат светлина на овој свет.

СВЕЌНИЦИ, ШТО ЈА ПОКАЖУВААТ ВРСКАТА СО СВЕТИЛИШТЕТО

Откако советите биле дадени, односно свеќниците биле поправени, Јован пишува:

„Потоа погледав, и ете, отворена врата на небото, и поранешниот глас, што го бев чул како од труба, кој зборуваше со мене, рече: ‘Искачи се овде и ќе ти покажам што треба да стане потоа’“ (Откровение 4:1).

Јован бил обземен од духот, односно во состојба на примање визија од Бога. И тој вели дека го слушал истиот глас што го слушнал порано, како звук на труба.

Овие свеќници ни говорат за тоа дека, иако сликата за она што го видел Јован се променила, сепак она што го видел сè уште е тесно поврзано со светилиштето и нашиот Првосвештеник Исус.

ВИЗИЈАТА ЗА АНГЕЛИТЕ И ПРЕСТОЛОТ НЕ МУ БИЛА ДАДЕНА САМО НА ЈОВАН

Јован го гледа престолот Божји и живите суштества во близина на престолот. Според описот, овие суштества се слични на оние што пророкот Езекиел ги видел во визија, односно тие се херувими:

„Пред престолот, пак, имаше стаклено море, слично на кристал; а сред престолот и околу престолот – четири животни, однапред и одназад полни со очи: првото животно прилегаше на лав, второто – на теле, третото животно имаше лице како на човек, а четвртото личеше на орел во лет. Четирите животни имаа по шест крилја околу себе“ (Откровение 4:6-8).

Симболиката ви е јасна. Во Светињата над светињите во земното светилиште се наоѓал ковчегот на заветот. Капакот на ковчегот бил симбол на Божјиот престол. Над капакот била Шекина, видливото присуство на Бога, а покрај него биле ангели со раширени крилја. Визијата на ангелите и престолот Божји, покрај Јован, му била дадена и на пророкот Исаија:

„Во годината кога умре цар Озија, јас Го видов Господа, седнат на престолот висок и издигнат, а полите на облеката Негова го исполнија целиот храм. Околу Него стоеја серафими; секој од нив имаше по шест крилја: со две секој го криеше лицето свое, со две други ги криеше нозете свои, а со две леташе“ (Исаија 6:1,2).

Како и во Откровението, така и во Исаија, ангелите воскликнуваат:

„Четирите животни имаа по шест крилја околу себе, а однатре беа полни со очи, и без прекин дење и ноќе воскликнуваа: ‘Свет, свет, свет е Господ Бог Седржителот, Кој беше, Кој е и Кој ќе дојде’“ (Откровение 4:8).

„Околу Него стоеја серафими; секој од нив имаше по шест крилја: со две секој го криеше лицето свое, со две други ги криеше нозете свои, а со две леташе. И викаа еден кон друг и велеа: ‘Свет, свет, свет е Господ Саваот! Целата земја е полна со Неговата слава’“ (Исаија 6:2,3).

Повторно можеме да заклучиме дека поуките што ни ги дал Бог преку светилиштето се однесуваат на Божјата слава, на Божјата светост, која, поради гревот на луѓето, била скриена од човештвото за негово добро, за луѓето да не загинат од оваа светост.

ЈОВАН ГЛЕДА ВО ВИЗИЈА 24 СТАРЕШИНИ

Потоа Јован гледа 24 старешини, кои се претставени како спасени, со венци на главата, седнати на престоли:

„Околу престолот, пак, имаше дваесет и четири престоли; и на престолите видов седнати дваесет и четири старешини, облечени во бели алишта, а на главите светкавици, громови и гласови; имаа златни венци“ (Откровение 4:4).

И овие старешини се исто така сведоци дека Бог ни ја открива вистината за небесното светилиште. Погледнете што велат за себе:

„Дваесет и четирите Старешини паднаа пред Јагнето, држејќи секој од нив харфа и златни чаши, полни со темјан, кои се молитвите на светиите; и пееја нова песна, велејќи: ‘Достоен си да ја земеш книгата и да ги скршиш нејзините печати, зашто Ти беше заклан и со Својата крв нè откупи за Бога од секое колено, јазик, народ и племе, и нè направи пред нашиот Бог цареви и свештеници’“ (Откровение 5:8-10).

ДВАЕСЕТ И ЧЕТИРИТЕ СТАРЕШИНИ — СВЕШТЕНИЦИ НА НЕБЕСНИОТ БОГ

Погледнете го изобилството на духовна храна. Овие старешини со златни чаши полни со темјан – ова покажува дека тие се свештеници во светилиштето. И тие го потврдуваат ова со тоа што за себе велат дека се веќе откупени од Христос и се цареви и Божји свештеници. Тоа значи дека тие се веќе спасени луѓе, кои ја извршуваат свештеничката служба во небесното светилиште. Библијата ни кажува за тоа дека Бог им ветува на спасените дека тие ќе бидат Негово царско свештенство:

„Но вие сте избран род, царско свештенство, свет народ, луѓе придобиени за да ги возвестите совршенствата на Оној Кој ве повикал од темнина во Својата чудесна светлина; вие, кои некогаш не бевте народ, а сега сте народ Божји; кои не бевте помилувани, а сега сте помилувани“ (1. Петрово 2:9,10).

Христос, напуштајќи ја земјата, го зел со Себе првиот вртен сноп, оние кои заедно воскреснале со Него и се залог на идната жетва на светот:

„И наеднаш се расцепи завесата на храмот на две – од горе до долу; и земјата се затресе; и карпи паднааи гробови се отворија; и многу тела на упокоени светии воскреснаа; па кога излегоа од гробовите, по воскреснувањето Негово, влегоа во светиот град и им се јавија на мнозина“ (Матеј 27:51-53)

„Издигајќи се на височина, плени плен и им даде дарови на луѓето“ (Ефесјаните 4:8).

Подоцна, кога Господ ќе дојде и ќе го земе сиот Свој народ по последната жетва на небото за 1000 години, за да им суди на злите, сите спасени ќе бидат свештеници и судии.

„И видов престоли и седнати на нив, на кои им беше дадено да судат, а и душите чии глави беа исечени поради сведоштвото Исусово и заради словото Божјо, а и оние што не му се поклонија на ѕверот ниту на неговата биста, и не примија белег на челата свои и на рацете свои и оживеаја и царуваа со Христос илјада години… Блажен и свет е оној кој има дел во првото воскресение; над нив втората смрт нема власт, а ќе бидат свештеници на Бога и ќе царуваат со него илјада години“ (Откровение 20:4-6).

БРОЈОТ НА СТАРЕШИНИТЕ ЈА НОСИ ВО СЕБЕ ВИСТИНАТА ЗА СВЕТИЛИШТЕТО

Бројот на овие спасени 24 старешини, кои воскреснале со Христос и станале судии и свештеници, не е произволен, туку конкретен, зашто во себе ја носи вистината за светилиштето.

Во (1. Летописи 24. поглавје) се зборува за 24-те реда на свештеници во земната скинија. Ние добро ќе го разбереме ова од следниве стихови:

„Во деновите на јудејскиот цар Ирод, беше еден свештеник, по име Захарија, од Авијановиот род; и неговата жена од Ароновите ќерки, по име Елисавета. И обајцата беа праведни пред Бога, постапувајќи според сите заповеди и повелби Господови беспрекорно. Тие немаа деца, зашто Елисавета беше неротка; а обајцата беа веќе на поодминати години. Еднаш, додека тој по редот на својот свештенички чин служеше пред Бога, според обичајот на свештениците, нему му се падна ждрепката да влезе во храмот Господов и да покади“ (Лука 1:5-9).

Свештеникот Захарија бил од родот на Авиј и, по редослед на својот ред, влегол во храмот за да кади темјан. Овие 24 старешини, спасени од земјата, што воскреснале со Христос, ни укажуваат на 24-те свештенички реда, што имале место во земниот храм. Тие исто така се прикажани и со чаши со темјан во небесното светилиште. Така вие гледате како Бог јасно ја црта во нашата свест вистината за небесното светилиште и службата во него:

„Видов најпосле дека се поставија престоли и седна Старец; облеклото му беше бело како снег, а косата на главата Негова како чиста волна; престолот Негов личеше на огнен пламен, со тркала како оган што пламти. Река огнена излегуваше и минуваше пред Него; илјада илјади му служеа, и десетина илјади по десет илјади стоеја пред Него; седнаа судиите и книгите се отворија“ (Даниел 7:9,10).

САМО ЕДНА ЛИЧНОСТ ВО ЦЕЛИОТ УНИВЕРЗУМ МОЖЕ ДА ЈА ОТВОРИ КНИГАТА ВО ВИЗИЈАТА НА ЈОВАН

Понатаму Бог пред нас отвора слика за тоа дека Тој има откровение за нас, што беше кажано во првиот стих од првото поглавје од книгата Откровение. И никој не може ова откровение од Бога да им го открие на луѓето:

Но, веднаш подолу се вели дека има само една Личност во целиот универзум, која може тоа да го направи:

„А еден од старешините ми рече: ‘Не плачи! Ете, Лавот, Кој е од Јудиното колено, Коренот Давидов, победи да ја отвори книгата и да ги скрши нејзините седум печати’“ (Откровение 5:5).

Во овие стихови ни се открива најдлабоката вистина за нас, станува збор за Христос, како Син Човечки и победник. Ова значи дека Божјата вистина ќе ни се открие преку победоносниот Христов живот во човечката природа. Колку многу христијани го губат од вид ова.

Сепак, Светото Писмо, зборувајќи за Христовата посредничка мисија за нас и Неговата служба во небесното светилиште како наш Првосвештеник, го привлекува нашето внимание на Христовата човечка природа:

„Зашто еден е Бог и еден е Посредник меѓу Бога и луѓето – Човекот Христос Исус“ (1. Тимотеј 2:5).

„Затоа Тој мораше во сè да личи на браќата, па да биде милостив и верен првосвештеник пред Бога, за да ги очисти гревовите на народот. Зашто во она, што Сам претрпе, откако беше искушан, во тоа ќе може и на искушуваните да им помогне“ (Евреите 2:17,18).

„Зашто, ние немаме таков Првосвештеник, што не може да сочувствува во нашите слабости, туку таков Кој искусил сè како и ние, освен грев. И така, слободно да пристапуваме кон престолот на благодатта, за да примиме милост и да најдеме благодат за благовремена помош“ (Евреите 4:15,16).

ИСУС ХРИСТОС, КАКО НАШ НАЈБЛИЗОК РОДНИНА – БРАТ, НЕ ОТКУПУВА ОД ДУХОВНО РОПСТВО

Ние никогаш нема да го разбереме патот на спасението, патот на помирувањето со Бога, ако го разгледуваме овој пат одвоено од Христовиот победоносен живот во човечката природа. Во Неговиот живот е скриена сила за нашето спротивставување на гревот:

„Затоа и ние, имајќи толку многу сведоци, да отфрлиме од себе секакво бреме и грев, што лесно се прилепува за нас, и со трпеливост да побрзаме кон претстојната борба, имајќи Го пред очи Зачетникот и Довршителот на верата – Исус, Кој, поради Неговата идна радост претрпе крст, занемарувајќи го срамот, и седна од десната страна на престолот Божји. Мислете на Оној Кој од грешниците претрпе над Себеси таква поруга, та да не ви дотегне, и да не станете малодушни“ (Евреите 12:1-3).

Божјиот закон предвидува откуп на човекот од ропството од страна на најблискиот роднина:

„Ако брат ти, кој е кај тебе, осиромаши и го продаде својот имот, тогаш да дојде неговиот најблизок роднина и нека го откупи продаденото од братот негов“ (Левитска 25:25).

Христос, станувајќи во сè како нас, станал наш брат и Тој нè откупува со Својата крв од гревот, чијшто корен, чијшто квас е недовербата во Бога:

„Бидејќи пак децата имаат учество во месото и крвта, така и Тој зеде учество во тоа, и со смртта да го уништи оној, кој ја имаше власта над смртта, односно ѓаволот, и да ги избави оние, кои заради стравот од смртта, цел живот беа во ропство“ (Евреите 2:14,15).

„Исус им одговори: Вистина, вистина ви велам, секој што прави грев е роб на гревот. Но, робот не живее засекогаш во куќата; синот останува засекогаш. Значи, ако Синот ве ослободи, навистина ќе бидете слободни“ (Јован 8:34-36).

ОД КАДЕ Е ЗЕМЕН СВИТОКОТ ОД КНИГАТА ОТКРОВЕНИЕ?

Свитокот (во некои преводи книга) за кој ни зборува книгата Откровение и во кој се открива планот на спасението, односно сликата на откупот во книгата Откровение е земена од книгата на пророкот Еремија:

„И рече Еремија: такво беше словото Господово до мене. Еве, Анамеил синот на твојот чичко Селум, доаѓа кај тебе да ти каже: купи ја нивата моја, што се наоѓа во Анатот, зашто, според родбинското право, тебе ти се паѓа да ја купиш. И Анамеил, синот на мојот чичко, дојде кај мене, според словото Господово, во стражарницата и ми рече – купи ја мојата нива во Анатот, во земјата на Венијамин, зашто правото на наследство е твое и куповното право е твое: купи ја. Тогаш разбрав дека тоа беше слово Господово. И ја купив од Анамеил, синот на мојот чичко, нивата во Анатот, и му ја платив цената: седум шекели и десет парчиња сребро. И направив договор, му удрив печат, повикав потоа сведоци и среброто го измерив на вага. Па ја зедов потврдата за купопродажба, запечатена според законот, и наредбата, и отворената копија“ (Еремија 32:6-11).

ТРЕБА ДА СЕ БАРА ВО БИБЛИЈАТА ГОЛЕМИОТ БОЖЈИ ПЛАН, А НЕ ПРОТИВРЕЧНОСТИ

Понекогаш зборовите од Светото Писмо може да ни изгледаат неразбирливи. Зошто, кога се води војна, да се прават такви договори? Но оној, кој ја гледа целокупната слика на планот за спасението, ќе се восхитува на Божјата мудрост, која преку прототипови го црта во нашиот ум патот на нашето спасение.

Сега се одвива духовна војна, за време на која Христос нè откупува од гревот. Подоцна ние ќе го разбереме Бога, но не веднаш. Каде не можеме да се согласиме со Божјата реч:

„Моите мисли не се ваши мисли, ниту вашите патишта се Мои патишта, вели Господ. Но, како што е небото повисоко од земјата, така се и Моите патишта повисоки од вашите патишта, и мислите Мои повисоко од вашите мисли. Како што дождот и снегот паѓаат од небото и таму не се враќаат, туку ја напојуваат земјата и ја прават способна да раѓа и да се зеленее, за да му дава семе на оној, што сее и леб за да јаде, така и Моето слово, што излегува од устата Моја, не се враќа кон Мене празно, туку го исполнува она, што Ми е угодно, и го прави она за што сум го испратил Јас“ (Исаија 55:8-11).

Словото Божјо, што Бог ни го дал за наше посветување, сигурно ќе ја заврши својата работа во нас ако, наместо да бараме противречности во Библијата, во него го бараме големиот Божји план во врска со нашето спасение.

КАКОВ Е ПАТОТ ДО НЕБОТО?

Нашиот небесен Првосвештеник не крие од нас дека патот до небото е пат на страдање, тага, па дури и пат на кој, заради вистината, може да се загуби животот:

„Не плаши се воопшто од она што ќе треба да го истрпиш. Ете, ѓаволот некои од вас ќе фрли в затвор за да ве искуша, и ќе бидете нажалени десетина дни. Биди верен до самата смрт и ќе ти го дадам венецот на животот“ (Откровение 2:10).

Ова е пат на покајание и постојана будност:

„Биди буден и утврдувај ги оние што се на умирање; бидејќи делата твои не ги најдов совршени пред Мојот Бог. Спомни си за она што си го примил и чул, и послушај го, и покај се. Ако не бидеш буден, ќе дојдам против тебе како крадец, и нема да дознаеш кога ќе дојдам против тебе“ (Откровение 3:2,3).

КОИ ЌЕ БИДАТ ОНИЕ, КОИ НЕ ВЛЕГЛЕ ВО НЕБЕСНОТО СВЕТИЛИШТЕ?

Библијата, а особено книгата Откровение, многу јасно учат дека секој што не го следи Христа со вера во небесното светилиште, добива поинаков статус од Бога:

Преку временскиот период од „42 месеци“, како за време на неразделна доминација на папството во светот, и физички и духовно, ја добивате следнава вистина.

Папството ја гази вистината на земјата, ја соборува Божјата војска и ѕвездите на таа војска со измама. И оној, кој не влегол во небесното светилиште, туку останал во надворешниот двор, добива статус на безбожник, односно на оној, кого папството го измамило. Оној, што не гледа со вера во небесното светилиште и на службата на нашиот Посредник и Првосвештеник во него, кој не извлекува од тоа поуки за себе, тој ќе биде измамен и ќе загине. Бидејќи патот кон Бога води само Христовата смрт и посредување.

Откровение, поглавје 15, кажува за тоа како ќе заврши Христовото посредување во небесното светилиште:

„И се исполни храмот со дим од славата на Бога и од силата Негова, и никој не можеше да влезе во храмот додека не се извршија седумте казни на седумте ангели“ (Откровение 15:8).

Никој повеќе не може да влезе во небесниот храм. Но од храмот, од овој центар на спасение и судница, излегуваат ангели, извршувајќи ја одлуката на Божјиот суд, извршувајќи го Божјиот суд.

ЌЕ ДОЈДЕ ВРЕМЕ КОГА НЕМА ДА ИМА ПОТРЕБА ОД НЕБЕСНО СВЕТИЛИШТЕ.

16-то поглавје кажува за излевање на Божјиот гнев врз оние што не се помириле со Бога преку Христовото посредување и жртва. Откако сите што сакаат да се помират со Бога преку Христа и Неговата служба во небесното светилиште ќе се помират со Бога, и откако сите оние што не сакале да го сторат тоа ќе бидат уништени, во вечната татковина на спасените нема да има потреба од небесен храм и небесно светилиште:

„Храм, пак, не видов во него, бидејќи Господ Бог Седржителот и Јагнето се неговиот храм“ (Откровение 21:22).

ШТО ПРАВЕЛ ПРВОСВЕШТЕНИКОТ НА ДЕНОТ НА ОЧИСТУВАЊЕТО?

Да го свртиме со вас внимание на денот на очистувањето на светилиштето во земниот модел, за да разбереме што се случува сега на небото. На овој ден биле земени два козела:

„И тогаш Арон ќе фрли ждрепка за двата козела: една ждрепка за Господ, а другата за отпуштањe“ (Левитска 16:8).

Со крвта на козелот за грев, првосвештеникот влегувал во Светињата над светињата. Ова се случувало еднаш годишно, со каква цел? Да го очисти светилиштето од гревовите насобрани во него. Во текот на целата година луѓето грешеле, се каеле и принесувале заменски жртви.

НА ДЕНОТ НА ОЧИСТУВАЊЕТО, ГРЕВОВИТЕ НА ПОКАЈНИЦИТЕ СЕ БРИШЕЛЕ ОД СВЕТИЛИШТЕТО

Посредување е делотворност на жртвата во времето. Човекот го исповеда гревот над главата на жртвата за замена и му се дава време да се посвети. Односно време за поправање, како повеќе не би бил извор на грев.

Со помош на крвта, пролеана пред завесата, неговиот грев, така да се каже, бил запишан. И му било дадено време на благодат за негово поправање, по што станало јасно дали за него била залудна заменската жртва, или пак времето на милоста и благодата било залудно.

Ако човек навистина се покае за гревот и, благодарение на заменската жртва и посредувањето, го остави гревот, тогаш неговиот грев на денот на судот ќе биде избришан од Божјото светилиште, и светилиштето на тој начин се чистело. Затоа што луѓето што принеле заменска жртва биле очистени од гревот. Забележете дека ова се случувало на денот на очистувањето на светилиштето:

„И тоа да ви биде вечен закон: во седмиот месец, на десетиот (ден) од месецот, смирувајте ги душите ваши, и никакава работа да не вршите, ни вие, нити придојдените, населени меѓу вас, зашто во тој ден ве очистуваат, за да ве очистат од сите ваши гревови, и да бидете чисти пред лицето Господово“ (Левитска 16:29,30).

На овој ден Бог ги признавал за чисти сите оние што се покајале за сите претходно сторени гревови пред лицето Негово.

Погледнете ја врската. Чистењето на светилиштето од насобраните гревови е тесно поврзано со чистењето на Божјиот народ, кој принел заменска жртва и го искористил посредувањето на свештеникот. Сите гревови на оние што се покајале и ги оставиле, по чистењето на светилиштето биле положени на главата на вториот козел, жртвениот козел, и тој бил одведен на пусто место, каде што умрел:

„Па, откако ќе ги очисти светилиштето, скинијата на собранието и жртвеникот, (и откако ќе ги очисти свештениците) ќе го приведе живиот козел. Потоа да ги положи Арон двете свои раце врз главата на живиот козел, да ги исповеда над него сите беззаконија на синовите израелски, и сите нивни престапи, и сите нивни гревови, и да ги стави врз главата на живиот козел, и да го пушти преку раката на определен човек во пустината; и козелот ќе ги понесе врз себе сите нивни беззаконија во непроодна земја; и да го пушти козелот во пустината“ (Левитска 16:20-22).

ДА ПРЕМИНЕМЕ ОД ЗЕМНОТО КОН НЕБЕСНОТО

А сега да се свртиме кон небесната стварност. Христос е нашата заменска Жртва. Неговото посредување е време за наше посветување и чистење од гревовите. Денот на судот на небото е време кога Бог ќе разгледа кој дошол кај Него на гозба во свадбени алишта, а кој не:

„Затоа одете по крстопатите и колкумина ќе најдете, поканете ги на свадба! И излегоа слугите на крстопатите, ги собраа сите што ги најдоа – и лоши и добри; и се наполни свадбениот дом со гости. Кога влезе царот да ги види гостите, забележа еден необлечен во свадбени алишта. Па му рече: ‘Пријателе, како влезе овде, необлечен во свадбена руба?’ А тој молчеше. Тогаш царот им рече на слугите: ‘Врзете му ги рацете и нозете, земете го и фрлете го во крајната темнина; таму ќе биде плач и крцкање со заби! зашто, мнозина се повикани, а малкумина избрани’“ (Матеј 22:9-14).

Оваа парабола говори за истражниот суд. Поканетите се оние кои ја декларирале својата вера во Христа како заменска Жртва. Но, тие не се измиле во Неговата крв, ниту се посветиле со послушност кон вистината, и затоа останале во својата валкана облека. И поради оваа причина тие не можат да бидат спасени. Библијата за спасените кажува:

„Да се радуваме и да се веселиме и да Му оддадеме слава, бидејќи дојде свадбата на Јагнето, и невеста Му се приготви! И и се даде да се облече во чист и светол висон. А висонот е праведноста на светиите“ (Откровение 19:7,8).

„Оние, облечени во бели облеки, кои се и од каде дошле?… Тие се што дојдоа од големи маки; тие ги испраа облеките свои и ги избелија со крвта на Јагнето. Затоа се пред престолот на Бога, Кому Му служат во Неговиот храм и дење и ноќе; и Оној, Кој седи на престолот, ќе се всели во нив“ (Откровение 7:13-15).

ПО НЕБЕСНИОТ СУД САТАНАТА ЌЕ ЈА ИСПОЛНИ УЛОГАТА НА КОЗЕЛОТ ЗА ОТПУШТАЊЕ ВО ЗЕМНОТО СВЕТИЛИШТЕ

Во пресрет на второто Христово доаѓање на земјата ќе живеат две категории на луѓе. Едната се посветува преку послушност кон вистината, еве ја нивната карактеристика:

„Тие се оние што го следеа Јагнето каде и да оди… и во устата нивна измама не се најде; тие се непорочни пред престолот Божји… Тука е трпението на светиите; тука се оние што ги пазат заповедите Божји и верата во Исус“ (Откровение 14:4,5,12).

А втората категорија на луѓе се оние кои не се посветиле со послушност кон вистината. Тие се поклонуваат на ѕверот и неговиот лик и добиваат белег на челото и раката; тие самите ќе одговараат за своите гревови. Но гревовите на праведните, што ги оставиле, по небесниот суд ќе бидат ставени на главата на козелот за отпуштање, односно на сатаната, и тој ќе ги носи на разорената земја за време на неговото 1000 – годишно запустување:

„Потоа видов како од небото слегуваше ангел кој го имаше клучот од бездната и голема верига во раката своја: го фати змевот, древната змија, која е ѓаволот и сатаната – и го врза за илјада години; потоа го фрли во бездната и го заклучи, ставајќи печат врз него за да не ги лаже веќе народите до завршувањето на илјада години; по ова време тој треба да биде пуштен за малку време“ (Откровение 20:1-3).

Сè што се манифестирало во земното светилиште како прототип, ќе се манифестира во слики преку небесното светилиште.

ДАЛИ ИМА СВЕТИЛИШТЕ НА НЕБОТО?

За жал, следниот пасус од посланието до Евреите денес од многумина е погрешно разбран и уште полошо толкуван. Но, кога е правилно сфатен, се отвора таква убавина на вистината, што ви го одзема здивот:

„И така, браќа, кога имаме слобода да влегуваме во светилиштето преку крвта на Исус Христос по нов и жив пат, што Тој ни го отвори низ завесата, односно преку Своето тело, имаме Врховен свештеник над домот Божји. Затоа да пристапиме со искрено срце, во полна вера, откако ќе ги очистиме срцата од зла совест со попрскување и откако ќе го измиеме телото со чиста вода“ (Евреите 10:19-22).

Многумина, не разбирајќи и спротивставувајќи се на вистината за небесното светилиште, велат дека на небото нема никакво светилиште и одделенија во него. Христос е светилиште, а Неговото тело се нарекува завеса. Во најдобар случај, тие се согласуваат дека постои светилиште, но без завеса, бидејќи тоа е Христовото тело.

Погледнете го контекстот на прочитаните текстови. Апостол Павле вели дека Самиот Христос влегол во светилиштето, но исто така Павле вели дека денес секој верник има можност да влезе во светилиштето преку полна вера по нов и жив пат, што Христос ни го открил преку Своето тело. Христовото тело не е завеса во светилиштето, туку ние влегуваме во светилиштето зад завесата со посредство на Христовиот свет живот во телото!

Светилиштето е место на престојување на светиот Бог. И Христос ни оставил пример на свет живот во тело. Благодарение на ова, ние можеме да станеме учесници во Божјата природа и, на крајот на краиштата да се појавиме пред светиот Бог:

„Бидејќи Неговата божествена сила ни подари сè што е потребно за животот и побожноста, а преку познанието на Оној Кој нè повика со Својата слава и совршенство, преку кои ни се дарувани многу големи и драгоцени ветувања, та преку нив да станете учесници во Божјата природа ако се оддалечите од гнилежот на овој свет“ (2. Петрово 1:3,4).

САМО ВО ХРИСТОВИОТ СВЕТ ЖИВОТ Е ПОПЛОЧЕН НАШИОТ ПАТ КОН СВЕТИОТ БОГ

Ова значи дека човек не може да дојде во заедница со светиот Бог и да се појави пред Неговото лице, заобиколувајќи го Христовиот свет живот во човечко тело. Тој ни оставил пример во сè и ние сме должни да одиме по Неговите стапки. Тој е нашиот пат кон светиот Бог:

„Исус му рече: ‘Јас сум Патот, Вистината и Животот; никој не доаѓа кај Отецот, освен преку Мене’“ (Јован 14:6).

„Кој вели дека во Него пребива, должен е да постапува така, како што постапи и Тој“ (1. Јованово 2:6).

„Вистина, вистина ви велам: кој верува во Мене, делата што ги вршам Јас и тој ќе ги врши, и поголеми од нив ќе врши; зашто Јас си одам кај Својот Отец“ (Јован 14:12).

Во Исусовиот свет живот на земјата ни се открива патот до небесното светилиште, каде се наоѓа Бог. Односно, во светиот Христов живот е поплочен нашиот пат до светиот Бог.

Понатаму, во врска со фактот дека наводно нема завеса на небото која би ги делила двете одделенија на светилиштето, и дека Христос наводно влегол зад едната завеса за да се појави пред Божјото лице за нас. Факт е дека старозаветните прототипови не нè учат на ова.

Погледнете ги овие текстови кои зборуваат за чистење на лепрозниот во светилиштето:

„На осмиот ден од своето очистување, да му ги донесе тој на свештеникот при вратата од скинијата на собранието, пред лицето Господово“ (Левитска 14:23).

„Па ќе го натопи својот десен показалец во маслото што му е во левата дланка, и со прстот ќе попрска од маслото седумпати пред Господ“ (Левитска 14:16).

„Преостанатото, пак, масло, што му е во дланката на свештеникот, тој ќе гo излее врз главата на оној што се очистува; и ќе го очисти свештеникот пред Господ“ (Левитска 14:18).

ЗЕМНАТА СКИНИЈА Е ОТПЕЧАТОК НА НЕБЕСНАТА СКИНИЈА

Местото во близина на скинијата на собранието и ритуалите пред скинијата исто така се нарекувале место пред лицето Божјо. Освен тоа Павле, споредувајќи ја земната скинија со небесната, пишува:

„И им служат на образот и на сенката на небесните работи, како што му беше речено на Мојсеј, кога ја подигаше скинијата: ‘Гледај, рече, да направиш сè според образецот, што ти беше покажан на планината’“ (Евреите 8:5).

Земната скинија не е ништо друго, туку отпечаток на небесната скинија. Во земната скинија имало две завеси: едната е влез во самото светилиште, во Светињата или „Светото Место“; а другата се наоѓа во самото светилиште како влез во Светињата над светињите. Значи, кога Павле зборува за Светињата над светињите, тој вели „втората завеса“, дури и „втората скинија“, но кога зборува за првиот дел, тој едноставно вели „скинијата“:

„Зашто скинијата беше направена вака: во првиот дел се наоѓаа светилникот, трпезата и изложените лебови; тој дел е наречен ‘Свето Место’. А зад втората завеса од скинијата беше делот, наречен ‘Светиња над светињите’… При ваков распоред, во првиот дел од скинијата секогаш влегуваа свештениците и извршуваа служба Божја; а во вториот дел влегуваше по еднаш во годината првосвештеникот и тоа не без крв, што ја принесуваше како жртва за себе и за гревовите на народот, направени поради незнаење“ (Евреите 9:2,3,6,7).

Зборувајќи за тоа, дека Христос влегол во светилиштето, Павле не го користи бројот два, што е карактеристично за него кога тој зборува за влегувањето на свештеникот во првиот дел на светилиштето.

ЗОШТО НА СВЕТИЛИШТЕТО МУ Е ПОТРЕБНО ЧИСТЕЊЕ?

Зошто небесното светилиште мора да се очисти? Како дошло до потреба од чистење? Ајде да го прочитаме пророкот Исаија и посланието до Евреите:

„Но Тој ги зеде врз Себе нашите болки и ги понесе нашите слабости… А Тој беше изнаранет за нашите гревови и мачен заради нашите беззаконија; казната за нашиот мир падна врз Него… и Господ ги натовари врз Него гревовите на сите нас“ (Исаија 53:4-6).

„Така и Христос, откако еднаш се принесе Самиот Себе како жртва, за да ги однесе гревовите на мнозина“ (Евреите 9:28).

Христос на Себе ги зел гревовите на сите оние што ги положиле на Него, како заменска Жртва. Заедно со нив Тој влегол во небесното светилиште, каде на Божјиот суд ќе биде разгледано, како да се постапи со тие гревови. Небесниот суд треба да открие што се случило со грешникот како резултат на милоста од заменската Жртва.

Оние гревови, кои човекот ги положил на Христа, но не ги оставил во својот живот, светилиштето ќе се исчисти од нив на тој начин што при второто Христово доаѓање, овие луѓе ќе одговараат за своите гревови.

А оние гревови, кои луѓето ги положиле на Христа, и со посредство на Христовата сила се посветиле и ослободиле од тие гревови, и престанале да ги прават, тие ќе бидат положени на сатаната, и тој ќе сноси осуда за нив.

Односно, под чистење на светилиштето Библијата има за цел да стави точка на и… во големата борба. Виновниците ќе бидат осудени, праведните оправдани и, најважното нешто, во очите на сите разумни суштества, Бог и Неговото владеење ќе бидат ослободени од сите обвинувања. И ова е толку важно за вечното постоење на универзумот.

ОНИЕ ШТО ЌЕ ЖИВЕАТ НА НЕБОТО СЕ ОЧИСТЕНИ СО ПОДОБРАТА ЖРТВА – ИСУС ХРИСТОС

Кога се чистело земното светилиште, ние со вас веќе забележавме дека тоа било чистење на Божјиот народ пред Божјото лице. Таков чин сега се случува во небесното светилиште, светилиштето се чисти, Бог го чисти Својот народ:

„И така, образите небесни требаше да се очистат на таков начин, а самото небесно со подобри жртви од овие“ (Евреите 9:23).

За да живеат уште една година по чистењето на земното светилиште, користени се несовршени животински жртви, кои луѓето не можат да ги направат совршени. Во небесното светилиште, Бог ги чисти оние кои мораат да станат совршени, бидејќи тие ќе живеат вечно пред Бога, гревот никогаш нема да се повтори. Затоа небесното, односно оној што ќе живее на небото, се очистува со подобрата жртва, односно со Христос:

„Првиот човек е од земја, земјен; вториот човек е Господ од небото. Каков е земјениот, такви се и земјените; и каков е Небесниот, такви се и небесните; и како што го носиме ликот на земјениот, така ќе го носиме и образот на Небесниот“ (1. Коринтјаните 15:47-49).

ДА ИЗВЛЕЧЕМЕ ЗАКЛУЧОЦИ

Значи, ние со вас направивме истражување на темата за светилиштето. И во светлината на прототипот или сенката, во светлината на земното светилиште и службата во него, ја откривме неверојатната вистина за нашето спасение.

Христовото сегашното посредување во небесното светилиште е време на милост, време во кое Неговата жртва е делотворна и преку која човекот може да се спаси. Ова е време, кога Бог активно им помага на сите кои со вера ги положиле своите гревови на Христа и добивајќи мир од Бога, се очистиле од тие гревови, така што Христовата смрт не би била залудна во нивниот живот. И за да може верникот да помине низ завесата што го одделува од Бога, како последица на човековиот пад во грев, со посредство на Христовиот свет живот во човечко тело.

Кој ќе ја разбере оваа вистина, ќе го следи Христа со вера во небесното светилиште, односно ќе се стреми кон светиот Бог и ќе соработува со Него во делото на своето спасение.

Во следната тема ќе се задржиме на текстот од книгата на Даниел:

„Другиот му рече: ‘Две илјади и триста вечери и утрини; и тогаш светилиштето ќе се очисти’“ (Даниел 8:14).

И во светлината на она што веќе го научивме, ќе видиме неверојатно откровение од Бога за времето во кои живееме, и за тоа, кого Бог го смета за Свој народ.

Сподели го ова: