2300 ВЕЧЕРИ И УТРИНИ – КОЈ Е ОВОЈ ПЕРИОД И КОГА ЌЕ ЗАВРШИ?

Сподели го ова:

Како, кога и преку кого Бог ќе му ја открие на светот вистината за небесното светилиште, вистината за вистинското поклонение? Ајде да ги прочитаме библиските текстови:

„И чув како еден ангел прашуваше друг, велејќи: ‘До кога ќе трае тоа од видението за секојдневната жртва и за бесчесното опустошување, што ги гази Светилиштето и војската небесна?’ Другиот му рече: ‘Две илјади и триста вечери и утрини (утра); и тогаш светилиштето ќе се очисти’” (Даниел 8:13,14).

Погледнете го внимателно овој текст, за да разберете за што зборува. Бидете мошне внимателни и Бог ќе ви даде духовно откритие.

Одговорот: „Две илјади и триста вечери и утрини“ е одговор на поставеното прашање: „До кога ќе трае тоа од видението за секојдневната жртва и за бесчесното опустошување, што ги гази Светилиштето и војската небесна?“ Забележете дека периодот наведен како 2300 вечери и утрини е период на времетраење на она што Даниел го видел во видението.

Содржина прикажи
ВИДЕНИЕТО НА ДАНИЕЛ ВО ОСМОТО ПОГЛАВЈЕ

Ајде да видиме како започнало ова видение:

„Во третата година на царувањето на Валтазар ми се покажа мене, на Даниел, видение, по она што ми се покажа порано. Го гледав видението, и додека гледав, се најдов во Сусана, цврст град во покраината Елам; и во привидот се видов при реката Улај. Ги подигнав очите, и ете: овен стоеше покрај реката. Имаше два рога: двата рога беа високи, но едниот повисок од другиот, а оној повисокиот израсте после“ (Даниел 8:1-3).

На Даниел му било дадено видение за овен, кој ја симболизира Медо-Персија:

„Овните што ги видовте со два рога се царевите на Медија и Персија“ (Даниел 8:20).

Последните зборови, кои го опишуваат видението на Даниел, се во дванаесеттиот стих, бидејќи тринаесеттиот стих го поставува прашањето за времетраењето на видението:

„И народот беше предаден заедно со секојдневните жртви поради бесчестието; а тој, откако ја собори вистината на земјата, дејствуваше и успеваше. И чув како еден ангел прашуваше друг, велејќи: До кога ќе трае тоа од видението за секојдневната жртва и за бесчесното опустошување, што ги гази Светилиштето и војската небесна?”  (Даниел 8:12,13).

ПРАВИЛНО ТОЛКУВАЊЕ НА ПЕРИОДОТ ОД 2300 ВЕЧЕРИ И УТРИНИ

Познавајќи ја историјата и датумите на владеењето на споменатите земји, доаѓаме до заклучок дека периодот од 2300 вечери и утрини не е период од буквални 2300 дена, бидејќи буквалните 2300 дена претставуваат време од 6 години и нешто помалку од 4 месеци. Секако, видението кое дава преглед на владеењето на светските сили од Медо-Персија до папскиот Рим, не може да се постави во рамките на помалку од седум години. Затоа станува збор за пророчки денови, во кои еден пророчки ден би требало да се смета како буквална година:

„Четириесет денови носи го беззаконието на домот Јудин, ден за година, ден за година ти определив“ (Езекиел 4:6).

И ова толкување одговара на историската реалност. Видението започнува од времето на Медо-Персија и ќе заврши во деновите кога светот ќе биде добро запознаен со богохулните активности на папството. Односно, времетраењето на настаните прикажани во видението на Даниел ќе опфатат историски период од 2300 буквални години.

Бидејќи прв во видението се споменува овенот, односно Медо-Персија, чие владеење започнало во 6. век пред новата ера, тогаш крајот на наведениот период од 2300 вечери и утрини ќе се случи во 19. век.

ШТО ЌЕ СЕ СЛУЧИ ПО ЗАВРШЕТОКОТ НА ПЕРИОДОТ ОД 2300 ВЕЧЕРИ И УТРИНИ

Обратете внимание на што се фокусира текстот во Даниел 8:13.

За време на видението на Даниел му биле прикажани царства, кои се сменуваат едно со друго. По смена на овенот, односно Медо-Персија, дошол козелот (јарецот), односно Грција, по поделбата на Грција се појавува паганскиот Рим, а потоа и папскиот Рим, чии безбожни дела се опишани во Даниел 8:12.

Проучувајќи го Даниел 8:11,12, забележуваме дека Рим (папството), преку својот лажен систем тука ја воспоставил својата злобна свештеничка институција, ја затворил вистината за небесното светилиште од народот и ги лишил верниците од Христовото посредување. Односно ги лишил луѓето од делотворната секојдневна Христова жртва. И во тринаесеттиот стих тој прашува:

До кога ќе трае тоа од видението за секојдневната жртва и за бесчесното опустошување, што ги гази Светилиштето и војската небесна“? (Даниел 8:13).

Погледнете што добиваме. Во деветнаесеттиот век, по завршетокот на наведеното време од 2300 вечери и утрини, ќе се случат следните два настана:

1. Ќе се стави крај на она што е поврзано со Водачот на небесната војска, имено, она што е поврзано со Неговата секојдневна служба.

2. Ќе престане сеопфатната измама на земните жители од страна на папството преку нејзината порочна свештеничка институција, поточно, преку свештенството кое ја извршува својата нечесна служба.

Она што се случува на небото е тесно поврзано со она што се случува на земјата, исто како што она што се случува на земјата е тесно поврзано со она што се случува на небото. По завршетокот на 2300 години, два настани се случуваат истовремено: едниот на небото, а другиот на земјата. Едниот настан е тесно поврзан со Водачот на небесната војска, односно со Христос и Неговата секојдневна служба. Таа ќе престане. А другиот настан е поврзан со она што се случува на земјата, со крајот на измамата што папството му ја наметна на светот, одземајќи им ја на верниците вистината за небесното светилиште и Христовата служба во него, како наш Првосвештеник.

ЗАПОЧНУВА СЛУЖБАТА ВО ВТОРИОТ ДЕЛ ОД СВЕТИЛИШТЕТО, ВО СВЕТИЊАТА НАД СВЕТИЊИТЕ

Знаејќи ја доволно добро вистината за земното и небесното светилиште, и за Христовата служба во небесното светилиште како Посредник, лесно можеме да разбереме што се случува во светилиштето по завршетокот на времето што е наменето за секојдневните жртви и служби во првиот дел од светилиштето.

Што се случува? Започнува службата во вториот дел од светилиштето, во Светињата над Светињите. И ова време се нарекува ден на судот, ден на чистење на светилиштето од гревовите насобрани во текот на целиот период на служење во првиот дел од светилиштето, односно во Светињата.

Значи, по завршетокот на 2300-годишниот период на небото, во небесното светилиште ќе се случи најважниот настан за сите што живеат на земјата. Нашиот Првосвештеник Исус ќе влезе во вториот дел од небесното светилиште и ќе ја започне последната фаза од Неговата служба во него – фазата на чистење на светилиштето, фазата на истражниот суд.

Ова ќе се случи на небото. А на земјата (секогаш сетете се за врската помеѓу небото и земјата), вниманието на сите што живеат на земјата треба да биде насочено кон небесното светилиште, на местото каде што се одвива Божјиот суд. Односно, на земјата мора да се појави народ, кој е повикан од Бога да го заштити небесното светилиште, да го заштити вистинското поклонение.

БОГ СЕКОГАШ ДАВА ОБЈАСНУВАЊЕ НА ПРОРОЧКОТО ВИДЕНИЕ

Бог дава видение за пророштвото, а потоа и објаснување за него. Се сеќавате на второто поглавје. Сонот за судбината на светот, покажан на Навуходоносор, му бил објаснет на Даниел, кому Бог му го дал ова објаснување во сон. Во четвртото поглавје Навуходоносор гледа пророчко видение – дрво, и преку Даниел Бог повторно го открива значењето на видението. Во петтото поглавје, натписот на ѕидот и повторно Бог преку Даниел објаснува што било сокриено во натписот на ѕидот. Во седмото поглавје, Божјите гласници му даваат објаснување на Даниел за пророчкото видение што му било покажано. Како пример:

„Се приближив до еден од оние што стоеја напред и го прашав за вистинското значење на сето тоа, и тој почна да зборува со мене и ми ја објасни смислата на реченото: Овие големи ѕверови, четири на број, означуваат дека четири царства ќе се издигнат од земјата. Потоа, светиите на Севишниот ќе го земат царството и ќе владеат со него во векови“ (Даниел 7:16-18).

Погледнете го внимателно објаснувањето на небесното суштество за она што Даниел го видел. Што било кажано и што не било кажано во објаснувањето, зошто Даниел не го разбрал видението? Кажано е кого го претставуваат овенот и козелот, кажано е за појавата на нова сила, паганскиот и папскиот Рим. Кажано е за активностите на папството против Божјиот народ и против вистината за небесното светилиште. Дури е кажано и за тоа дека видението е многу долго и се однесува на далечни времиња, на крајот од времето:

„А тој ми рече – знај сине човечки дека видението се однесува на крајот од времето!“ (Даниел 8:17).

„Па ми рече: ‘Еве ти откривам што ќе биде во последните денови на гневот; зашто тоа се однесува на крајот од определеното време’“ (Даниел 8:19).

А и видението за вечерта и утрината за кое ти се рече ќе се исполни, но ти сокри го тоа видение зашто се однесува на далечни времиња“ (Даниел 8:26).

ПРОРОЧКО ВИДЕНИЕ ОД ОСМОТО ПОГЛАВЈЕ НА КНИГАТА НА ДАНИЕЛ

Во осмото поглавје иста слика, Даниел добива пророчко видение, кое е објаснето подолу:

И чув од средината на реката Улај човечки глас, кој извика и рече: ‘Гавриле, објасни му го тоа видение!’ И се приближи тој до местото каде што стоев и кога дојде, јас се уплашив и паднав ничкум; а тој ми рече – знај сине човечки дека видението се однесува на крајот од времето… ‘Еве ти откривам што ќе биде во последните денови на гневот; зашто тоа се однесува на крајот од определеното време’“.

„Овенот што го виде – неговите два рога – тоа се мидискиот цар и персискиот.А косестиот козел (влакнестиот јарец) е царот на Јаван, додека големиот рог што се наоѓа меѓу неговите очи, тоа е нејзиниот прв цар: Четирите рога што израснаа кога првиот се скрши, тоа се четирите царства што ќе произлезат од тој народ, но нема да ја имаат неговата сила. А кон крајот на царството нивно, кога отстапниците ќе ја исполнат мерката на своите беззаконија, ќе се издигне еден цар бесрамен и искусен во сплеткарење; неговата моќ ќе се зацврсти, иако не со неговата сила; тој ќе врши големи пустошења и ќе успева, ќе дејствува и ќе погубува јунаци и народи на светиите; заради лукавоста негова ќе напредува и сплеткарството во раката негова; во срцето ќе се возгордее и без повод ќе погуби мнозина; тој ќе се крене против Кнезот над кнезовите, но ќе биде победен – не со човечка рака“.

А и видението за вечерта и утрината за кое ти се рече ќе се исполни, но ти сокри го тоа видение зашто се однесува на далечни времиња“.

Јас, Даниил, истоштен и болен бев неколку дни, потоа станав и почнав да се занимавам со царските работи; се чудев на тоа видение и не го разбирав“ (Даниел 8:16-27).

Во видението е кажано сè, освен времето од кога треба да почне одбројувањето на периодот од 2300 години и времето на завршетокот на овој период. Поради оваа празнина, Даниел не го разбрал видението. Тој се разболел. Размислувал за видението, но не можел да го разбере.

ПОСЛЕ МОЛИТВА И ПОСТ, БОГ ИСПРАЌА ГЛАСНИК КАЈ ДАНИЕЛ

Даниел сака да ја знае вистината и се моли за тоа, пости. И небото не ги остава таквите без просветлување. Ова е моќна поука за нас, чукајте и ќе ви се отвори, рекол Синот Божји:

„Додека ја изговарав молитвата, човекот Гаврил кого го бев видел во поранешното видение, долета брзо, се допре до мене во времето на вечерната жртва, ме вразуми, говореше со мене и рече: ‘Данииле, сега излегов за да те научам да разбираш. Во почетокот на твоето молење се појави твојот збор и јас дојдов да ти го соопштам, зашто ти си човек сакан; па така, внеси се во зборот и разбери го видението’“ (Даниел 9:21-23).

Поврзете го сето ова и вие ќе ја добиете следнава слика. Даниел гледа видение, сè што е во него му е објаснето, освен почетокот на пророчкиот период. Но, во исто време се вели дека овој период се протега до крајот на времето определено од Бога, до последните денови. Даниел се разболува, оздравува и продолжува да размислува за видението, во кое сè уште не му е сè јасно, особено со времето. Тој пости, се моли на Бога, и Бог испраќа гласник од небото кај својот слуга, кој сака да ја дознае вистината, со дополнителни објаснувања за видението што го видел порано. Бидејќи после тоа видение од 8. поглавје, повеќе на Даниел не му биле прикажани виденија.

ЗОШТО ГЛАСНИКОТ ДАВА МАЛ ПРОРОЧКИ ВРЕМЕНСКИ ПЕРИОД?

„Седумдесетте седмици се определени за твојот народ и за светиот твој град за да биде крај на престапот, за да му се стави печат на гревот и избришани беззаконијата, за да биде доведена вечната правда, за да им се стави печат на виденијата и пророците и да биде помазан Светиот на светиите. И така, знај и разбери: од времето кога излезе законот за обновување на Ерусалим, до доаѓањето на Помазаникот Божји се седум седмици. Потоа ќе биде обновен Ерусалим со улици и ѕидини, и ќе опстои шеесет и две седмици; а тоа ќе биде тешко време“.

„И по шеесет и двете седмици Помазаникот ќе биде предаден на смрт неправедно а градот и светилиштето ќе бидат разрушени од народот на водачот што ќе дојде, и крајот ќе му биде како од поплава, и до крајот на војната ќе има опустошување. И во една седмица ќе склопи завет со мнозина, а во половината на седмицата ќе престанат жртвата и приносот, а на врвот од светилиштето ќе биде поставен Гнасниот Пустошник, сè додека предопределената пустош не го собори Пустошникот“ (Даниел 9:24-27).

Објаснувањето за почетокот на пророчкиот период од 2300 години е многу богато и е дадено заедно со малиот пророчки временски период кој директно се однесува на израелскиот народ по тело. Благодарение на овој мал пророчки период, ние можеме да бидеме сигурни во тоа дека добро сме го разбрале небесниот гласник и дека правилно сме ја одредиле почетната точка на периодот од 2300 години.

ЗОШТО Е ДАДЕН ВРЕМЕНСКИОТ ПЕРИОД ОД СЕДУМДЕСЕТ СЕДМИЦИ?

Ангелот почнал да му дава објаснување на Даниел веднаш од пророчкото време:

Седумдесетте седмици се определени (отсечени) за твојот народ и за светиот твој град за да биде крај на престапот, за да му се стави печат на гревот и избришани беззаконијата, за да биде доведена вечната правда, за да им се стави печат на виденијата и пророците и да биде помазан Светиот на светиите“ (Даниел 9:24).

Некој ќе рече: јас не гледам врска со периодот од 2300 години. Ова е затоа што не си внимателен. Зборот „определен“ во оригиналот значи „отсечен“. Бидејќи гласникот дошол да му го објасни на Даниел времето кога ќе започне периодот од 2300 години, единственото нешто што не било објаснето во 8. поглавје е дека седумдесет седмици може да се отсечат само од периодот кој Гаврил дошол да го објасни. Односно, од големиот период од 2300 години. На Израел, како на избран народ, му се отсечени седумдесет седмици, или 490 години. Исто така е дадено и кратко објаснување зошто е даден овој пасус, и што треба да се случи во тоа време:

„За да биде крај на престапот, за да му се стави печат на гревот и избришани беззаконијата, за да биде доведена вечната правда, за да им се стави печат на виденијата и пророците и да биде помазан Светиот на светиите“.

Бог му го дал ова време на Својот народ за да го обнови и поправи својот однос со Него, а за тоа време Бог ќе ја отелотвори Својата вечна праведност, ќе го спроведе Својот вечен план, ќе го спаси светот преку жртвата на Голгота, ќе го открие пророкот и ќе го помаже Светиот на светиите.

НАСТАН ОД КОЈ ЗАПОЧНУВА ОДБРОЈУВАЊЕТО НА ПРОРОЧКИОТ ПЕРИОД ОД 2300 ГОДИНИ

За ова зборуваат прототипите на земната скинија. Пред да почне да функционира земната скинија, Мојсеј ја помазал за оваа служба, како и олтарот и посветувањето на свештенството за службата. Пред тоа, службата во скинијата не била вршена:

„Па земи масло за помазание, и помажи ја скинијата и сè што има во неа: и освети ја неа и сите принадлежности нејзини, па ќе биде света. Помажи го и жртвеникот за жртви сепаленици и сиот прибор негов, па освети го жртвеникот, и жртвеникот ќе стане пресвет. Помажи го и мијалникот, и подножјето негово, и освети го. Потоа доведи го пред влезот од скинијата Арон и синовите негови и измиј ги со вода; облечи го Арон во светите одежди и помажи го и освети го, за да Ми биде свештеник“ (Излез 40:9-13).

Забележете дека, и покрај тоа што станува збор за времето, сепак нам сè уште не ни е дадена почетната точка за пророчкиот период од 2300 години. Ангелот го прави тоа со следните зборови.

И така, знај и разбери: од времето кога излезе законот за обновување на Ерусалим, до доаѓањето на Помазаникот Божји се седум седмици. Потоа ќе биде обновен Ерусалим со улици и ѕидини, и ќе опстои шеесет и две седмици; а тоа ќе биде тешко време“ (Даниел 9:25).

Гаврил го именува настанот од кој треба да започне одбројувањето на пророчкото време од 2300 години. Од указот (законот) за обнова на Ерусалим.

ЗОШТО ОБНОВАТА НА ЕРУСАЛИМ Е ПОЧЕТНА ТОЧКА?

Гаврил не само што ни дава точка во времето, туку тој тоа го означува и како многу важен настан, обележје за Божјиот народ, кој се наоѓа во заробеништво и е лишен како од престолнината, така и од храмот и од службите во него. Затоа, Евреите нема да можат да го занемарат овој настан.

Покрај тоа, небесниот гласник дава опис на она што ќе се случи во овој мал пророчки период определен за Евреите, кој, како што веќе реков, јасно ќе ни покаже дека почетната точка за почетокот на 2300 години е правилно избрана.  За обнова на Ерусалим Бог одвојува седум седмици, односно 49 години.

Ерусалим, буквалниот Ерусалим, буквално ќе се обнови, неговите улици и ѕидини. Од овој момент ќе започне одбројувањето на времето означено како 62 седмици до Господ Исус, односно до Христовото помазание за јавна служба. Последната седумдесетта седмица, или последните седум години, определени за Израел, исто така се исполнети со настани.

А во половината на седмицата, односно  по 3,5 години од почетокот на јавната служба, Христос ќе биде принесен како жртва и принесувањето на жртви ќе престане. И Израел ќе престане да биде посебен народ кој требаше на светот да му ја открие вистината за Месијата. Со други зборови, ова ќе биде момент на раѓање на христијанската црква.

ПРВИОТ НАСТАН ПОВРЗАН СО ОБНОВУВАЊЕТО НА ЕРУСАЛИМ

Откако ги видовме сите претскажани настани од малиот пророчки период од 490 години, сега само треба да го најдеме времето за кое ангелот зборува како време на издавање на указот за обнова на Ерусалим. За да го направиме ова, треба да разгледаме четири настани кои можат да се сметаат како наредба за обнова на Ерусалим, и да се задржиме на она што одговара на вистината.

Указот на Кир за обновување на Божјиот храм 536. година пред Христа:

„Во првата година на персискиот цар Кир за да се исполни словото Господово искажано од устата на Еремија, го поттикна Господ духот на Кир, персискиот цар, и тој заповеда да прогласат по целото царство, усно и писмено: вака вели Кир, царот персиски: ‘Господ, Бог на небото, ми ги даде сите земни царства и ми заповеда да Му изградам дом во Ерусалим што е во Јудеја. Кој меѓу сите вас е од Неговиот народ, – Бог нека биде со него, и нека оди во Ерусалим, кој е во Јудеја, да гради дом на Господ, Бог Израелов, – Тој е Бог, Кој е во Ерусалим. А секој што останал во другите места, каде и да живее тој, нека му помогнат жителите од тие места со сребро, со злато, со друг имот, со добиток и со доброволни прилози за Божјиот дом што е во Ерусалим’“ (Ездра 1:1-4).

ВТОР ДОКУМЕНТ ЗА ОБНОВУВАЊЕ НА ЕРУСАЛИМ

Указот на персискиот цар Дариј за продолжување на оваа работа, која била прекината поради непријателите на Евреите.

„Тогаш царот Дариј издаде заповед, и бараа во Вавилон, во архивот, каде што ги чуваа важните документи. И во Ахмета, во дворецот, кој е во областа Мидија, беше пронајден еден свиток, и во него беше напишано вака: ‘Потсетник. Во првата година од владеењето на царот Кир, царот издаде указ за домот Господов во Ерусалим: Нека биде изграден дом на она место, каде што принесуваат жртви, и нека му се постават здрави темели; висината негова – шеесет лакти, ширината негова – шеесет лакти;три реда големи камења, еден ред дрва; а трошоците нека се плаќаат од царскиот дом. Уште и садовите на Божјиот дом, златни и сребрени што Навуходоносор ги изнесол од ерусалимскиот храм и ги однел во Вавилон, нека се вратат и однесат во ерусалимскиот храм и да бидат наместени во Божјиот дом, секој на свое место’“.

 „Затоа, Татенај, кој управуваш со задречната област, и ти Ситар-Бознај и вие нивни соработници, испратени во областа зад Реката, бидете на разумна оддалеченост оттаму!Не запирајте ја работата на Божјиот дом; јудејскиот кнез и јудејските старешини нека го градат оној Божји дом на местото негово“ (Ездра 6:1-7).

ДРУГИ ОПЦИИ КОИ НА ПРВ ПОГЛЕД ОДГОВАРААТ НА ДЕФИНИЦИЈАТА НА УКАЗОТ ЗА ОБНОВА НА ЕРУСАЛИМ

Указот на Артаксеркс во деновите на Ездра, со кој Ездра заминал за Јудеја:

„Артаксеркс, цар над царевите, до Ездра свештеникот, совршениот учител во законот на небесниот Бог денес. Издадов указ, во царството мое секој од народот Израелов и од неговите свештеници и левити што сака да оди во Ерусалим, нека појде со тебе. Бидејќи си испратен од царот и од седумте негови советници, да ги надгледуваш Јудеја и Ерусалим во законот на твојот Бог, кој е во раката твоја… А јас, царот Артаксеркс, давам заповед до сите ризничари, што се од онаа страна на Реката – сè што ќе посака од вас Ездра, свештеник и учител по законот на Бога небесен, без двоумење, давајте“ (Ездра 7:12-14,21).

Наредбата на истиот цар, дадена на Неемија во 444. година пред нашата ера:

„Тогаш му реков на царот: ‘Ако благоволи царот, нека ми се даде писмо до управителите на областа зад Реката за да ми дозволат да минувам, додека стигнам до Јудеја, и писмо до Асаф, чуварот на царските шуми, да ми даде дрва за вратите на тврдината што е кај Божјиот дом, и за градските ѕидишта, и за куќата, во која ќе живеам.’ И царот ми даде, бидејќи раката на Бога беше над мене“ (Неемија 2:7,8).

УКАЗОТ НА АРТАКСЕРКС ВО ДЕНОВИТЕ НА ЕЗДРА Е УКАЗ, ОД КОЈ ТРЕБА ДА ЗАПОЧНЕ ОДБРОЈУВАЊЕТО

Ако започнете со броење на малиот пророчки период (490 години) кој е даден на Израел со првите два указа, ќе откриете дека тие дури и не стигнуваат до христијанската ера.

Покрај тоа, овие укази воглавном се однесуваат на обновата на храмот, а не на обновата на Ерусалим и граѓанската власт. Првите два датуми не нè водат ниту кон Христовото помазание за служба, ниту до Неговата жртва на Голгота. Затоа, ниту еден од нив не може да се признае за датумот за кој Гаврил му зборувал на Даниел, објаснувајќи го видението за 2300 години.

Указот даден на Ездра од Артаксеркс Лонгиманус, му давал на Ездра голема слобода на дејствување. Тој добил овластување да издава закони, да назначува владетели и судии и да спроведува смртна казна, односно, тоа е знак за обнова на државното право. Токму овој указ е оставен на страниците на Светото Писмо во Ездра, поглавје 7. За разлика од целата книга Ездра, напишана на хебрејски јазик, овој указ е напишан на арамејски јазик од царот и неговите советници.

Тринаесет години подоцна, истиот цар му дал писмо на Неемија. И по тонот на пораката, каде царот прашува: колку време ќе ти треба да одиш таму и кога ќе се вратиш — зборува повеќе за личната природа на писмото, отколку за указ. Кога Неемија пристигнал во Ерусалим, го завршил она што Ездра го започнал 13 години порано. Од молитвата на Ездра гледаме дека Ездра верувал дека му е дадена дозвола да ги врати Евреите:

Ние сме робови, но и во ропството нашиот Бог не нè остави. Тој ја приведе кон нас милоста на персиските цареви за да ни дадат нов живот, да го подигнеме домот на нашиот Бог, да го обновиме од урнатините негови, и да ни дадат сигурно засолниште во Јудеја и во Ерусалим“ (Ездра 9:9).

ДА СЕ СВРТИМЕ КОН МАТЕМАТИКАТА ЗА ПОМОШ

И последното нешто е математиката. Таа е против тоа да се бројат 490 години од Неемија.

Додавајќи на 444 години 69 недели (483 години), ние ќе дојдеме до 40. година од нашата ера – време, кога Христос требало да биде помазан за јавна служба, но јасно е дека тоа се точно тринаесет години помалку од реалноста. И крајот на 490. години паѓа на 47. година од н.е., што исто така не води кон ништо од она што Гаврил го кажал.

Погледнете ја хармонијата помеѓу вистината и математиката од 457. година во указот на Артаксеркс даден на Ездра.

Храмот се градел 49 години, до 408. година п.н.е. До почетокот на Христовата јавна служба, од 457. година навистина поминале 483 години или 69 недели. Три и пол години, Христос вршел јавна служба до Своето распнување, односно до половината на седмицата. Во средината на последната седмица од отсечените (определени), за Евреите престанале, со Христовата смрт, жртвите и приносите. Три и пол години подоцна, Евреите го убиле Стефан, кој во видение го видел Христа од десната страна на Бога. Бог го бира Савле за апостол на незнабошците. И речта Божја започнала да им се проповеда на незнабошците. Христос се вознел на небото, и небесната скинија била помазана за посредничка служба. Еве ја вистината, таа е прекрасна во својата хармонија и рамнотежа.

Знаејќи ја почетната точка – датумот на указот за обнова на Ерусалим во 457. година п.н.е. и додавајќи кон него 2300 години, ние стигнуваме до есента 1844. година.

Според пророштвото во книгата Даниел, што треба да се случи во тоа време? Ние веќе споменавме дека најдолгото видение од 2300 вечери и утрини треба да заврши. На небото, во небесното светилиште, службата во првиот дел во Светињата мора да заврши и да започне службата во Светињата над Светињите. А на земјата, на луѓето на земјата, Бог повторно ќе им ја открие Својата вистина за небесното светилиште и спасението преку Христовото посредување и жртва, преку луѓе кои Тој ги повикал според пророштвото.   

ПРАВИЛЕН ПРЕВОД НА ДАНИЕЛ 8:14

Пред да ги разгледаме подетално овие настани, уште еднаш да го свртиме вниманието на текстот:  

Другиот му рече: ‘Две илјади и триста вечери и утрини; и тогаш светилиштето ќе се очисти’” (Даниел 8:14).

Хебрејскиот збор „цадак“ иако ја содржи идејата за очистување, е спомнат 40 пати во Библијата, и ниту еднаш, освен за овој единствен текст, не е преведен како „ќе се очисти“. Во повеќето текстови, овој збор е преведен како оправдување, обновување. Погледнете неколку примери за употреба на зборот цадак:

Кога има расправија меѓу луѓе, нека ги доведат во суд и да ги судат; правиот да го оправдаат (цадак), а виновниот да го осудат“ (Второзаконие 25:1).

„Тогаш сослушај ги од небото и дејствувај, донеси суд над Своите слуги, обвини го виновниот, стоварувајќи му ја врз главата негова постапката негова, и оправдај (цадак) го правиот, давајќи му според неговата праведност“ (1. Цареви 8:32).

„Се разгори гневот на Елијуј, син Варахиилов, од Буз, од Рамовиот род; се разгоре гневот негов против Јов, поради тоа што тој се правеше поправеден (цадак) од Бога“ (Јов 32:2).

Точниот превод е оној што одговара на контекстот. А контекстот овде е дека малиот рог го родил својот лажен систем на поклонение, со лажна институција на свештенство, заборавајќи ја вистината за небесното светилиште и нашиот првосвештеник Исус, како недостојни за човечко внимание и безначајни.

Пророштвото вели дека, иако секојдневната служба во првиот дел од светилиштето се извршува на небото, вистината за светилиштето и Христовата служба ќе биде оцрнета поради активноста на малиот рог. Но, штом започне нова фаза на посредување, зборуваме за Христовата служба во Светињата над Светињите во небесното светилиште, ќе започне истражниот суд, вистината за небесното светилиште ќе биде повторно откриена за жителите на земјата. Затоа, од контекстуална гледна точка поправилно би било да се преведе:

Другиот му рече: ‘Две илјади и триста вечери и утрини; и тогаш светилиштето ќе се обнови (повторно воспостави)’“ (Даниел 8:14).

НЕБЕСНИОТ СУД – ТОА Е ВРЕМЕНСКИ ПРОЦЕС

По аналогија со службата во земното светилиште, можно е да се каже дека светилиштето е осчистено дури по завршетокот на Јом Кипур, односно по завршетокот на денот на судот, денот на очистувањето на светилиштето, но не на почетокот на овој ден. Пророштвото (Даниел 8:14) вели дека по 2300 години на небото ќе започне истражен суд. Односно, Христос во 1844. година само преминал во вториот дел на небесното светилиште со цел да го очисти Својот народ од секое беззаконие. И ова, како што можете да видите, е временски процес:

„Видов најпосле дека се поставија престоли и седна Старец; облеклото му беше бело како снег, а косата на главата Негова како чиста волна; престолот Негов личеше на огнен пламен, со тркала како оган што пламти. Река огнена излегуваше и минуваше пред Него; илјада илјади му служеа, и десетина илјади по десет илјади стоеја пред Него; седнаа судиите и книгите се отворија“ (Даниел 7:9,10).

„Зашто Бог ќе ја изведе на суд секоја работа, и што е тајно, било да е добро или лошо“ (Проповедник 12:14).

„За секој  лош збор, што ќе го изговорат луѓето, ќе одговараат на судниот ден“ (Матеј 12:36).

Небесниот суд е временски процес. И додека тој не се заврши, небесното светилиште нема да биде очистено. Затоа е поточно да се каже дека светилиштето ќе биде повторно воспоставено меѓу жителите на земјата, така што вистината за него повторно ќе се чуе кај сите народи и племиња. Но, ќе се осчисти само по завршувањето на небесниот суд. Еве кога ќе се случи тоа:

„Кој чини неправда, нека чини неправда уште; и кој е осквернет, нека се осквернува уште; и кој е праведен, нека чини правда уште; и кој е свет, нека се осветува уште. И еве, ќе дојдам скоро, и платата Моја е со Мене, за да му дадам на секого според делата негови“ (Откровение 22:11,12).

Кога ќе заврши судскиот процес, ќе заврши и Христовото посредување. Ќе се донесе одлука за секој човек врз основа на неговиот личен избор. Тогаш светилиштето ќе се очисти од гревовите на оние што ги положиле своите гревови на Христа. Едни ќе бидат оправдани, затоа што се посветиле со послушност кон вистината. А други ќе бидат осудени за своето лицемерие и лукавство.

ЗА ВРЕМЕ НА НЕБЕСНИОТ СУД, БОЖЈАТА БЛАГОДАТ Е СÈ УШТЕ ДЕЛОТВОРНА КАКО И ПОРАНО

Со оглед на фактот дека во моментов е во тек истражниот суд на небото, за да се утврди кој е посветен со послушност кон вистината, а кој не, многу е соодветно да се потсетиме на една важна вистина дека на денот на судот едниот од двата козели бил жртвуван за гревот:

И да го доведе Арон козелот на кој паднала ждрепката за Господ, и да го принесе како жртва за грев“ (Левитска 16:9).

И со оваа крв првосвештеникот влегувал во Светињата над Светињите пред лицето Божјо:

Тогаш да го заколе козелот како жртва поради грев за народот, и да внесе од крвта негова зад завесата, и со неа да направи исто како што направи со крвта од телето, и нека попрска со неа по Капакот и пред него“ (Левитска 16:15).

Од оваа илустрација може да се види дека дури и на судниот ден, кога се разгледува минатиот живот на човекот и промените што се случиле кај него, благодарение на благодатта што му била дадена поради заменската жртва, сè уште останала и жртвата за гревот, што било случај со секојдневната посредничка служба. Ова значи дека дури и на денот на судот бил задржан концептот на посредување и оправдување на верникот преку жртва. Затоа, и покрај фактот дека на небото се води истражен суд, и се разгледуваат делата на верниците и нивното посветување, за нив, сепак е сочуван таквиот концепт како што е простување и оправдување преку заменска жртва.

А ако, пак, во светлина одиме, како што е Тој самиот во светлина, тоа значи дека ние еден со друг имаме заедништво, и крвта на Исус Христос, Неговиот Син, нè очистува од секаков грев“ (1. Јованово 1:7)

Ако ги исповедаме гревовите свои, Тој е верен и праведен за да ни ги прости гревовите и да нè очисти од секаква неправда“ (1. Јованово 1:9).

Чеда мои, ова ви го пишувам за да не грешите; и ако некој згреши, кај Отецот имаме Застапник, Исус Христос, Праведникот“ (1. Јованово 2:1).

Ова значи дека дури и сега, во времето на небесниот суд, Божјата благодат, дарувана на верниците преку Христовата заменска жртва, е исто толку делотворна како и пред 1844. година, кога Христос ја извршувал Својата посредничка служба во првиот дел од светилиштето.

БЛАГОДАТТА БОЖЈА НЕ Е ДОЗВОЛА ЗА ГРЕВ

Само немојте да ја претворите оваа благодат за време на Божјиот суд како изговор за гревот:

„Па така и вие сметајте се мртви за гревот, а живи за Бога во Христос Исус, нашиот Господ. И гревот да не царува во вашето смртно тело, за да не им се покорувате на телесните наслади! Не препуштајте му ги на гревот вашите органи на телото како орудија на неправедноста, туку препуштете Му се на Бога како оние што оживеале од мртвите, и вашите органи на телото како орудија на праведноста. Гревот нема да господари над вас, зашто вие не сте под Законот, туку под благодатта. Па што? Да грешиме ли, бидејќи не сме под Законот, туку под благодатта? Тоа никако!“ (Римјаните 6:11-15).

Истата секојдневна служба на Божјата благодат, службата на заменска жртва, како и годишната служба поврзана со судот и откривањето на тоа кој е посветен со послушност кон вистината, а кој не, и сега се извршува на небото.

ВАЖНО Е ДА СЕ РАЗБЕРЕ ДЕКА ВРЕМЕТО НА БЛАГОДАТТА СЕ БЛИЖИ КОН СВОЈОТ КРАЈ

Комбинацијата на овие две служби нè доведуваат до разбирање на главната вистина дека ВРЕМЕТО НА БЛАГОДАТТА СЕ БЛИЖИ КОН СВОЈОТ КРАЈ. Ова секој верник треба јасно да го разбере. ВРЕМЕТО НА БЛАГОДАТТА ИСТЕКУВА, НЕМА ВРЕМЕ ЗА ДУХОВЕН НАПРЕДОК. Денес Христос ја извршува службата за нашето оправдување и посветување, како би можеле да се оправдаме на Божјиот суд.

Но времето безмилосно истекува. И оној кој го користи ова време залудно, не за свое посветување во Исуса Христа, нема да биде оправдан на Божјиот суд, дури иако некогаш бил оправдан од Бога преку вера во Христовата заменска жртва.

Значи, што научивме? Во 1844. година, завршил најдолгиот пророчки период назначен во Светото Писмо. Бог вели дека по завршетокот на овој период на небото, во небесното светилиште, ќе започне последната фаза од Христовата служба во Светињата над Светињите, фазата на судење. На Земјата, во тоа време, вистината за светилиштето повторно ќе им се открие на сите што живеат на земјата, односно светилиштето мора да се обнови од безбожните постапки на папството, кое ја предало во заборав оваа важна вистина за нашето спасение. Во оваа тема, разгледавме што се случило на небото, во небесното светилиште, по завршетокот на периодот од 2300 години. Следната тема ќе ја посветиме на тоа што се случило по завршетокот на пророчкиот период од 2300 вечери и утрини на земјата. 

Сподели го ова:

Слични објави